Προοδευτικότητα και Δύναμη, Φαντασία και Ουσία. Αυτά ήταν τα 4 σημεία του ορίζοντα την Κυριακή το βράδυ στο Gagarin, αυτή είναι η πεμπτουσία της υψηλής τέχνης που υπηρετούν οι Fates Warning για πάνω από 30 χρόνια. Και αυτή η κληρονομιά την οποία αφήνουν σε μπάντες που μοιάζουν έτοιμες να πάρουν τα ηνία, όπως οι συμπατριώτες μας Need.
Το line-up της βραδιάς, όπως και η χρονική συγκυρία του live έμοιαζαν ιδανικά, μιας και το Theories Οf Flight κατατάχθηκε καθολικά στις μουσικές κορυφές της χρονιάς που έφυγε, ενώ το Hegaiamas: A Song For Freedom των Need μοιάζει να έχει όλα τα φόντα για ανάλογη πορεία στη χρονιά που ήρθε. Αναμενόμενα, λοιπόν, οι πιο μυημένοι του έχουν δώσει και κατάλαβε εδώ και μήνες, με αναλύσεις επί αναλύσεων για το γεγονός, ανεβάζοντας τις προσδοκίες στα ύψη. Ευτυχώς η όλη προσμονή δεν έμεινε στα λόγια, αλλά μετουσιώθηκε σε δάκρυα συγκίνησης, χαμόγελα πληρότητας και κραυγές έκστασης κατά τη διάρκεια του live. Επιβεβαιώνοντας, για μία ακόμα φορά, την ικανότητα αυτής της μουσικής να γεννά μοναδικά συναισθήματα.
Όταν οι Need πάτησαν στη σκηνή, οι περισσότεροι ήταν ήδη εκεί –και όχι για να πιάσουν θέση για τους Fates Warning. Η μπάντα τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού και μπορεί πλέον να υπερηφανεύεται για τον δικό της πυρήνα οπαδών. Το πρόσφατο, φιλόδοξο άλμπουμ, καθώς και η επερχόμενη διεθνής περιοδεία με τους Evergrey, μοιάζουν να τους έχουν γεμίσει αυτοπεποίθηση, αλλά και ανυπομονησία να δείξουν τα καινούργια τους επιτεύγματα.
Με επιλογές από τα δύο τελευταία άλμπουμ, οι Need έκαναν μια μνημειώδη εμφάνιση στο Gagarin, γεμάτη ενέργεια και επικοινωνία με τον κόσμο, ο οποίος ανταποκρίθηκε με μεγάλο κέφι και τους συμπεριφέρθηκε περισσότερο σαν co-headliners, παρά σαν support group. Η επιλογή να κλείσουν το set παίζοντας ολόκληρο το 18λεπτο “Orvam” αποδείχθηκε πολύ επιτυχημένη, καθώς οι επικές πεντατονικές κλίμακες κούμπωσαν ιδανικά στη γενική ψυχική ευφορία που υπήρχε στην ατμόσφαιρα για όσα είχαμε δει –και όσα θα ακολουθούσαν. Η καταληκτική στροφή ξεκίνησε με τον στίχο «there is no future for us» και είναι, κατά κάποιον τρόπο, αλήθεια: οι Need δεν έχουν απλώς μέλλον· είναι το λαμπρό παρόν και μέλλον αυτής της μουσικής.
Αλλά η ώρα για τους Fates Warning είχε έρθει· και πριν καν παίξουν μία νότα, εισπράττουν μια απλόχερη, εισαγωγική αποθέωση. Αναμενόμενο, βέβαια, καθώς μιλάμε για τους ζωντανούς θρύλους του progressive metal, οι οποίοι βρίσκονται μάλιστα σε μία από τις δημιουργικότερες φάσεις της ύστερης καριέρας τους. Με τη σεμνότητα που τους χαρακτηρίζει, ξεκίνησαν με το πρόσφατο “From Τhe Rooftops” και στα καπάκια έστειλαν το τιγκαρισμένο Gagarin στον ουρανό με το εμβληματικό “Life In Still Water”. Η παρουσία τους ήταν λιτή (με εξαίρεση τον αεικίνητο μπασίστα Joey Vera), ωστόσο το πάθος στην ερμηνεία του Ray Alder και πάνω από όλα το απαράμιλλο παίξιμο του Jim Matheos, μοίραζαν απλόχερα συγκινήσεις.
Είχαμε φτάσει περίπου στη μέση της συναυλίας και όλα κύλαγαν ωραία, με μοναδική παραφωνία διάφορα προβληματάκια στον ήχο, που επισημαίνονταν διακριτικά τόσο από τους μουσικούς, όσο και από τους πιο «τεχνοκράτες» ανάμεσα στον συγκεντρωμένο κόσμο. Κάπου εκεί, ο Alder έκανε μια παύση για να ευχαριστήσει το ελληνικό κοινό, που παρά το πέρασμα των χρόνων εξακολουθεί να στηρίζει με συνέπεια τη μπάντα –και προφανώς, σαν ανταπόδοση, πάτησε το αόρατο κουμπί της τελειότητας. Άλλη εξήγηση δεν έχω για ό,τι ζήσαμε στο Gagarin, από εκεί και πέρα.
Με ένα κρεσέντο που ξεκίνησε από το “The Light Αnd Shade Οf Things”, συνέχισε με 2 από τις 12… Αποχρώσεις του Γκρι και δια μέσου της “Ivory Gate Οf Dreams” κατέληξε στoν θησαυρό του θρυλικού “Parallels”, οι Αμερικανοί μας χάρισαν μια μοναδική ενότητα, μέσα στην οποία συμπυκνώθηκε μια πλατιά γκάμα συναισθημάτων και επιτεύχθηκε σε σπάνιο βαθμό η συγχώνευση των ψυχών και των θελήσεων όσων βρίσκονταν πάνω στη σκηνή και εκείνων που συμμετείχαν από κάτω. Υπήρξαν μάλιστα στιγμές στις οποίες τα μέλη της μπάντας αιφνιδιάστηκαν από την ένταση της συμμετοχής του κοινού, με αποκορύφωμα το “Eleventh Hour”, όπου ο Adler –όντας σε απόσταση από τη θέση του– αναγκάστηκε να βάλει το μικρόφωνο στην τσέπη, για να μπορέσει να χειροκροτήσει τον κόσμο, χαρίζοντάς μας μια βαθιά υπόκλιση, μαζί με τη φιλοφρόνηση ότι «είσαστε το καλύτερο κοινό στον κόσμο».
Κατά την άποψη μου, αν δεν υπήρχαν οι μικρές ανορθογραφίες στον ήχο, ίσως να μπορούσαμε να μιλήσουμε για την καλύτερη εμφάνιση των Fates Warning στη χώρα μας. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι για όποιον βρέθηκε συνειδητά εκεί, η βραδιά αυτή θα γίνει σημείο αναφοράς σε όλη του τη ζωή, ως μια γιορτή αυθεντικής τέχνης –δηλαδή τέχνης που βιώνεται με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση.
Setist
From the rooftops
Life in Still Water
One
APSOG – Pt. III
Seven Stars
One thousand fires
A Handful of Doubt
Firefly
The Light and Shade of Things
APSOG – Pt. IX
APSOG – Pt. XI
The Ivory Gate of Dreams: VII. Acquiescence
The Eleventh Hour
Point of View
Encore
Through different eyes
Monument
Set – list - Need
Rememory
Alltribe
Mother Madness
Tilikum
Orvam
{youtube}JKYGy2cRQk4{/youtube}
