To φετινό συναυλιακό καλοκαίρι, κάθε άλλο παρά φτωχό το λες. Μόνο στην Αθήνα, υπήρχαν 3 μεγάλα φεστιβάλ και αρκετά μεμονωμένα live. Αυτό που δεν υπήρχε ήταν οι metal συναυλίες, με αρκετούς οπαδούς να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το θέμα στα social media. Για να σβηστεί λοιπόν κάπως η «δίψα» του μεταλλικού κοινού, είχαμε την εμφάνιση των Megadeth –για 6η φορά στη χώρα μας– οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν την 15η δουλειά τους με τίτλο Dystopia (δες εδώ). Το εισιτήριο ήταν ακριβούτσικο και για την τιμή του θα δικαιολογούσε κι ένα support. Τελικά support δεν είχαμε, ωστόσο περνώντας έξω από το Piraeus 117 Academy κατά τις 17:00 είδα κόσμο να περιμένει υπομονετικά, 2 ώρες πριν ανοίξουν οι πόρτες.
Από τους Megadeth, ξέρεις σε γενικές γραμμές τι να περιμένεις. Μουσικά θα είναι άψογοι, αλλά η γενικότερη εμφάνισή τους εξαρτάται πάντα από τα κέφια του Dave Mustaine. Εάν δηλαδή βαριέται που ζει, θα είναι μια απλή συναυλία· εάν είναι στις καλές του, τότε μιλάμε για διαφορετική συναυλία. Οι Megadeth είχαν 2 μέρες κενό στην περιοδεία τους κι έκαναν στο μεταξύ τουρισμό στην Αθήνα. Μάλιστα ο Mustaine, σε ένα tweet του, κάλεσε τον κόσμο να έρθει για φωτογραφίες και αυτόγραφα σε ένα café κάτω από την Ακρόπολη(!), οπότε οι μυημένοι είχαμε πάρει τα σημάδια ότι θα τον βρούμε στις καλές του.
Το club ήταν σχεδόν γεμάτο όταν φτάσαμε. Εισιτήρια υπήρχαν βέβαια ακόμα και, καθώς στο κάτω μέρος δεν υπήρχε καμία καλή θέση για να δούμε με την άνεση μας τη συναυλία, πήγαμε στον εξώστη, ώστε να βρούμε ένα καλό σημείο. Στο Piraeus 117 Academy υπήρχαν διάσπαρτοι μεγάλοι ανεμιστήρες για να δροσίζουν λίγο τον χώρο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έκαναν και αρκετή δουλειά. Λίγο πριν αρχίσει το live, ακούσαμε από τα ηχεία το “Ace Of Spades” των Motörhead –με όλο το club να τραγουδάει– μετά ακούσαμε λίγο Judas Priest, ενώ ύστερα ήρθε η ώρα να ακουστεί το “Prince Of Darkness”, για να ξεκινήσει στη συνέχεια το live με τον ύμνο “Hangar 18”.
Στην αρχή υπήρχε ένα μικρό θέμα με τον ήχο. Ακούγαμε δηλαδή μόνο τα ντραμς του Dirk Verbeuren στο "Hangar 18", με τις ρυθμικές κιθάρες να είναι κάπου χαμένες· αλλά όταν ήρθε η ώρα του πρώτο σόλο από τον Kiko Lureiro, τον ακούγαμε πεντακάθαρα. Μια μικρή τζούρα από το πρόσφατο Dystopia με το “The Treat Is Real”, για να ακολουθήσει η αφιέρωση του Mustaine με το “Tornado Of Souls” στον πρώην ντράμερ τους Nick Menza, που πρόσφατα πέθανε πάνω στη σκηνή. Κάθε νέος κιθαρίστας τώρα των Megadeth από τον Marty Friedman και μετά, στα μάτια των οπαδών «μετριέται» από το πώς θα παίξει το σόλο του “Tornado Of Souls”, με τον Lureiro να περνάει άνετα το «τεστ». Τα κέφια του Mustaine ήταν επίσης εμφανή –μάλιστα μας είπε ότι θα παίξουν για εμάς περισσότερα τραγούδια από όσα παίζουν μέχρι σήμερα στην περιοδεία.
Έχοντας ρίξει μια κλεφτή ματιά σε προηγούμενες setlists, είχα δει ότι οι Megadeth παίζουν 5-6 τραγούδια από το Dystopia, με τα υπόλοιπα να προέρχονται από την εποχή του Cryptic Writings (1997) και πίσω. Προσωπικά, το μόνο που ήθελα ήταν να άκουγα κι ένα οποιοδήποτε τραγούδι από το Youthanasia. To δωράκι λοιπόν που μας είχε πει στην αρχή του live ο Mustaine, ήρθε με το “A Tout Le Monde”, κομμάτι το οποίο δεν παίζουν σε αυτήν την περιοδεία, με τον κόσμο να τραγουδάει σύσσωμος το ρεφραίν. Γενικά, η setlist ήταν δομημένη με τέτοιον τρόπο (παλιό/νέο τραγούδι) ώστε να μην κάνει καθόλου κοιλιά, ενώ είχε και 2 στιγμές οι οποίες έδωσαν τις απαραίτητες ανάσες στον Mustaine, μα και «χώρο», αφενός στον Kiko Lureiro για το instrumental “Conquer Or Die”, αφετέρου στον David Ellefson για το “Dawn Patrol”. Αμφότεροι έδειξαν, για πολλοστή φορά, γιατί βρίσκονται δίπλα στον Mustaine.
Επιπρόσθετα, στα περισσότερα τραγούδια οι δυο τους είχαν αναλάβει και τον ρόλο των δεύτερων φωνητικών, καθώς (όπως ξέρουμε) η φωνή του Mustaine δεν ήταν ποτέ το δυνατότερό του στοιχείο. Όπως είχα γράψει και στην κριτική του Dystopia, μου άρεσε ιδιαίτερα το “Poisonous Shadows” και χάρηκα έτσι όταν άκουσα προτροπές από τους οπαδούς να λένε «άκου αυτό, είναι κομματάρα». Ο αναμενόμενος βέβαια χαμός έγινε στα παλιά τραγούδια των Megadeth, ιδιαίτερα στο “Sweating Bullets”, με τον Mustaine να δίνει το μικρόφωνο στον κόσμο στην αρχή του.
Δίχως να το καταλάβουμε, είχαμε πια φτάσει προς το τέλος του live, με τα πιo γνωστά τραγούδια των Megadeth να ακούγονται το ένα πίσω από το άλλο: στο “Symphony Of Destruction”, ο κόσμος τραγούδησε την κλασική φράση «Megadeth, Megadeth, aguante Megadeth». Στο “Peace Sells” είχαμε και την εμφάνιση της μασκότ της μπάντας –του Vic– ενώ το κλείσιμο του live έγινε με το “Holy Wars... The Punishment Due” (τι άλλο;). Στην έξοδο είδα κατόπιν αρκετούς οπαδούς να στύβουν στην κυριολεξία τα μπλουζάκια τους από τον ιδρώτα. Δεν ήταν πάντως μόνο λόγω της ζέστης που υπήρχε στο club, αλλά και εξ αιτίας της μεγάλης πώρωσης του κοινού.
90 λεπτά διήρκησε η 6η εμφάνιση των Megadeth στη χώρα μας. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην πέρασε καλά, ιδιαίτερα όταν η setlist αποδείχθηκε τόσο ιδανική, ο Mustaine έχει κέφια, και δίπλα του στεκόταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή με μπροστάρη τον Ellefson. «You 've been great, we 've been Megadeth» ήταν οι τελευταίες κουβέντες του Mustaine. Συνήθως με τον ίδιο χαιρετισμό κλείνει τα live, αλλά νομίζω ότι αυτή τη φορά πραγματικά το εννοούσε.
Setlist
Hangar 18
The Threat Is Real
Tornado Of Souls
Poisonous Shadow
She-Wolf
Wake Up Dead
In My Darkest Hour
Conquer Or Die
Fatal Illusion
Trust
Post American World
A Tout Le Monde
Dawn Patrol
Poison Was The Cure
Sweating Bullets
Dystopia
Symphony Of Destruction
Peace Sells
encore
Holy Wars... The Punishment Due
{youtube}U3f8l63s3bU{/youtube}
