Δεν είναι η πρώτη φορά που η εξαίρετη Ολλανδέζα τραγουδίστρια επισκέπτεται τη χώρα μας. Με σταθμούς της μέσα στον Μάιο τη Θεσσαλονίκη, τα Τρίκαλα, την Πάτρα, τη Λαμία και τέλος την Αθήνα, η Anneke van Giersbergen ολοκλήρωσε μια μικρή τουρνέ στην πατρίδα μας, προσφέροντας ένα ακουστικο set που ανέδειξε τόσο τις φωνητικές της ικανότητες –οι οποίες καλά κρατούν– όσο και την ευρύτητα στο υφολογικό της φάσμα. Απεδείχθη περίτρανα και την Κυριακή το βράδυ στον κινηματογράφο Τριανόν το τελευταίο, χάρη κυρίως στις διασκευές που επέλεξε να μας τραγουδήσει, με το δικό της, ξεχωριστό στιλ.
Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις 9, όταν είδαμε στη σκηνή τη Μάχη Nil (φωνητικά) με τον Κώστα Βρετό (ηλεκτρακουστική κιθάρα) από τους «δικούς μας» Jaded Star –σχήμα δυνατό στο μελωδικό metal. Στο πνεύμα των ακουστικών εμφανίσεων της πρωταγωνίστριας κι εκείνοι, έπαιξαν στο ύφος της power μπαλάντας, παρουσιάζοντας υλικό κυρίως από το πρόσφατο άλμπουμ του γκρουπ Memories From The Future. Η Μάχη Nil είχε άρτια, ολοκληρωμένη απόδοση, ενώ και ο Βρετός στήριξε επάξια αυτή την πιο λιτή εκδοχή των τραγουδιών τους, κάνοντας εκτενή χρήση των εφέ της κιθάρας του. Το κοινό συνόδευσε με ρυθμικά παλαμάκια στο "Wake Up" –highlight του set μαζί με το "In Memory" και το "Keep On Fighting" στο φινάλε, που αποτελεί και μότο για τους Jaded Star, όπως μάθαμε– και η όλη προθέρμανση κρίνεται ό,τι έπρεπε, έστω κι αν συνολικά δεν ξέφευγε και τόσο από την πεπατημένη αντίστοιχων «ήσυχων» σετ από metal συγκροτήματα.
Αρχικά, η τραγουδίστρια που γνωρίσαμε χρόνια πριν ως frontwoman των Gathering θα ερχόταν στην Αθήνα για μία μόνο εμφάνιση. Μετά όμως το sold-out του Σαββάτου προστέθηκε και δεύτερη μέρα από τη διοργάνωση, στην οποία η προσέλευση του κοινού υπήρξε εξίσου μεγάλη. Η καθ' όλα χαριτωμένη van Giersbergen βγήκε στο πάλκο λίγο μετά τις 10, εισπράττοντας πλήθος επευφημιών και χειροκροτημάτων. Άνετη και οικεία, στα 42 της χρόνια πλέον, είχε τον «αέρα» μα και την απαραίτητη εμπειρία ώστε να μαγέψει το ακροατήριο με το που άνοιξε το στόμα της, πριν καν τραγουδήσει.
Με την οροφή του Τριανόν μισάνοιχτη, δίνοντάς μας οπτική πρόσβαση σ' ένα μικρό κομμάτι ουρανού επάνω από την πόλη, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, η ατμόσφαιρα του live ήταν πραγματικά κατανυκτική. Τα εύσημα ανήκουν τόσο στη Made Of Stone Productions, όσο και στο κοινό, το οποίο άφησε τη γαλήνη και την προσήλωση να κυριαρχήσουν, αφηνόμενο και το ίδιο στα ακουστικά ηχοχρώματα που πλημμύρισαν τον χώρο. Θαρρώ πως το κοινό του heavy metal και των συγγενικών του ιδιωμάτων διαθέτει έναν σεβασμό που τον αποδεικνύει σε πολλές περιστάσεις, ξεχωρίζοντας έτσι από τις υπόλοιπες μουσικές «φυλές» του τόπου μας.
Δίχως καμία περιττή περικοκλάδα και μ' έναν ήχο γήινο, απλό και ζεστό, η Ολλανδέζα ερμηνεύτρια μάς ταξίδεψε σε αναγνωρίσιμες στιγμές των Gathering ("Locked Away", "Broken Glass") και σε τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία, όπως το καταπληκτικό "Yalin" («για μία φίλη που βγήκε από 'τούτο τον σκληρό κόσμο», όπως μας είπε) ή το γραμμένο για την Αθήνα "Beautiful One". Δεν παρέλειψε, επιπλέον, να μας παρουσιάσει απογυμνωμένες εκδοχές των εκάστοτε συμμετοχών της σε άλλα projects, όπως το "Valley Of The Queens" από το Into The Electric Castle των Ayreon ή το εξαιρετικό "Somewhere", το ντουέτο της δηλαδή με τη Sharon den Adel των συμπατριωτών της Within Temptation. Ως εδώ, όλα κυλούσαν μαγικά, με τη φωνή της να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και την απόδοσή της να κρίνεται αψεγάδιαστη, παρ' όλο το «μοναχικό» του ακουστικού σετ.
Εκεί που κατά τη γνώμη μου η Anneke έλαμψε, ήταν στις διασκευές. Θέλετε οι υφολογικές της αποκλίσεις σε πιο country και folk μονοπάτια, θέλετε οι U2 ("Drowning Man") που συναντούσαν στο τραγούδισμά της τον Chris Isaac ("Wicked Game"), τον Bruce Springsteen ("I'm On Fire") και τη Dolly Parton ("Jolene") ή ακόμα και οι Pink Floyd, που ήταν «παρόντες» με το μνημειώδες "Wish You Were Here" –το κιθαριστικό σόλο του οποίου αποδόθηκε εξαιρετικά από τη φωνή της αοιδού– το αποτέλεσμα υπήρξε μοναδικό και αξιομνημόνευτο. Με σπιρτάδα και μπρίο, η Anneke δεν έχανε ευκαιρία να μας διηγηθεί, ανάμεσα στα κομμάτια, μικρές ξεκαρδιστικές ιστορίες, συμβάντα και περιπέτειες που έζησε κατά τη διάρκεια της σύντομης ελληνικής της τουρνέ. Αλλά και να μας μιλήσει για τον σύζυγό της, για τα παλικάρια από την παραγωγή, για τον ηχολήπτη της (ένας από τους ήρωες της βραδιάς, όπως θα διαβάσετε και παρακάτω), μα και για τα μουσικά της γούστα. Ακόμα και για το "You 're The Voice " του John Farnham μας μίλησε, που κάποτε (εκεί πίσω στα 1990s) το ακούσαμε και στα ελληνικά, χωρίς ωστόσο να ανατριχιάσουμε, πριν μας το τραγουδήσει, λιτά μα διεισδυτικά.
Mοναδικό μειονέκτημα της βραδιάς υπήρξε κατά τη γνώμη μου μια σειρά τεχνικών προβλημάτων. Τι κι αν η κινηματογραφική οθόνη του Τριανόν μετέδιδε ζωντανά πίσω από την τραγουδίστρια τις περίτεχνες λήψεις του συνεργείου που είχε αναλάβει τη βιντεοσκόπηση της βραδιάς; Ο ήχος της φωνής και της κιθάρας άρχισε από το μέσο του set και ύστερα να καταστρέφεται, να παραμορφώνει και να γεμίζει από απότομα και ανεξέλεγκτα «τσακ» και «τσουκ». Ο ηχολήπτης της Anneke, λοιπόν, ήταν εκείνος που έσωσε κατά πολύ τη βραδιά, καθώς έκανε τ' αδύνατα δυνατά για να επιδιορθώσει την όποια βλάβη, παρότι οι παρεμβολές και τα προβλήματα έμοιαζαν να μην έχουν τελειωμό. Τελικά, αφού τα ζητήματα επιδιορθώθηκαν, το συναίσθημα που μας έμεινε ύστερα από εκείνη τη 1 ώρα και τα 45 λεπτά του set (μαζί με το encore), ήταν μια αγαλλίαση που δεν περιγράφεται με λόγια. Οι εκφράσεις άλλωστε στα πρόσωπα των παρευρισκομένων ήταν όλο ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη για ό,τι είχαμε εισπράξει. Η ίδια η Anneke, χαμογελαστή, μας ευχαρίστησε εγκάρδια και ανανέωσε (με τον τρόπο της) το ραντεβού για την επόμενη φορά.
Υπάρχουν ομολογουμένως κάποιοι καλλιτέχνες/συγκροτήματα του παγκόσμιου στερεώματος που «τους πηγαίνει» η Ελλάδα –και με τις δύο έννοιες. Η Anneke van Giersbergen συγκαταλέγεται σ' αυτούς και η σχέση της με το εγχώριο κοινό είναι τέτοια που κάθε καλλιτέχνης εύχεται να απολαμβάνει: να τον αναμένουμε πώς και πώς, κι εκείνος με τη σειρά του ν' αδημονεί να μας ανταμώσει. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για μια εξαιρετική τραγουδίστρια με καλαίσθητο ρεπερτόριο, η οποία έχει την ικανότητα να δημιουργεί μια θερμή και οικεία ατμόσφαιρα που αγγίζει τις πιο βαθιές πτυχές της ψυχής και της καρδιάς. Καλώς να επιστρέψει, λοιπόν...
{youtube}aN2PLgUjYgg{/youtube}
