Σάββατο έλεγε η αφίσα του event, όμως όλοι ξέραμε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά. Τυπικά γιατί μετά τα μεσάνυχτα έμπαινε η Κυριακή και ουσιαστικά γιατί οι μουσικές δεν σταμάτησαν παρά μόνο αφού είχε ξημερώσει κανονικότατα η επόμενη μέρα. Line-up για γερό ξενύχτι επομένως αυτό του 6ου Pre-Reworks, κάτι που φάνηκε ήδη από το ξεκίνημα της βραδιάς-προθέρμανσης για το φετινό Reworks Festival της Θεσσαλονίκης. Το ανέλαβε ο «δικός μας» Jojo, τον οποίον ωστόσο μόλις που πρόλαβα φτάνοντας στον χώρο.
Βλέποντας βέβαια τη σειρά εμφάνισης των ονομάτων επί χάρτου παραπλανιόσουν, μιας και ο Monoloc, ο οποίος θεωρητικά θα εμφανιζόταν αμέσως πριν τον κύριο πρωταγωνιστή της βραδιάς, ανέλαβε δράση νωρίτερα πίσω από τα decks. Ως εκ τούτου δεν κινήθηκε σε ιδιαίτερα σκοτεινές περιοχές, αναλαμβάνοντας να «ζεστάνει» τον κόσμο που είχε τραβηχτεί από νωρίς στο Sub Open Air Club. Το “Diaspora” του Guy J, ας πούμε, έδειξε αυτό το κλίμα, όπως άλλωστε και το “Digital Lust” του Oliver Gross· αφότερα κινούμενα σε ένα αμιγώς χορευτικό, πλην όμως χαρωπά ρυθμικό τέμπο.
Ο Ison βέβαια που ακολούθησε και εμφανίστηκε αμέσως πριν τον Recondite, έπρεπε να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο sets, οπότε βούτηξε σε πιο «βρώμικα» νερά. Ο Θεσσαλονικιός DJ –και διοργανωτής του Reworks– κατέβηκε στο μουσικό γήπεδο φανερά προετοιμασμένος για την πρόκληση. Και με την πολυετή του πείρα, παρέδωσε μια αλληλουχία ηχητικών επιλογών που έχτισαν μια εμφάνιση ιδανική. Με το remix των Fur Coat στο “Sungam” του Stephan Bodzin έβαλε κόσμο σε διαρκή κίνηση, ενώ το “Blue Orphan” των Ten Walls έδωσε μια ηλεκτρονική πινελιά επικού χαρακτήρα στη (μέχρι τότε) βραδιά.
Όταν βέβαια ήρθε η ώρα να βγει στη σκηνή ο Recondite, όλοι κατάλαβαν από τις πρώτες κιόλας στιγμές ποιος θα έθετε τους όρους του παιχνιδιού. Η εναρκτήρια επιλογή, χαρακτηριστική των διαθέσεών του: μπάσο βγαλμένο από τα έγκατα της Γης και διάσπαρτα φωνητικά δείγματα να στοιχειώνουν το κομμάτι και την ατμόσφαιρα του χώρου. Ήδη με τη δεύτερη επιλογή –το δικό του “Buteo”– είχε αναγκάσει το κοινό να σηκώσει τα χέρια ψηλά, ως ένδειξη υποστήριξης. Το δε “Stomper”, με τα ξυραφιαστά hi hats, έδωσε μια άγρια ομορφιά στη στιγμή, με τον κόσμο να χορεύει ωσάν σεληνιασμένος στους ρυθμούς του.
Όλα αυτά γίνονταν ενώ ο Γερμανός οδηγούσε το set του σε εντυπωσιακά breakdowns, δημιουργώντας κορυφώσεις με μαεστρία και περίσσεια (φαινομενικά ) ευκολία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Serak”, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί soundtrack ενός εγκαταλελειμμένου club με τα spooky σύνθια του, αλλά και το βαρύ και ασήκωτο beat μετά το ρυθμικό του ξεγύμνωμα, από τη μέση και μετά –όταν και οδήγησε δηλαδή τους θεατές σε έκρηξη, μετά την προσμονή που είχε καλλιεργήσει. Μέχρι και acid αναμνήσεις κατάφερε να τρυπώσει στο set του ο Recondite, αλλά και μερικά υποθαλάσσια μπλιμπλίκια σε άλλο σημείο, με το “Reveal” του Dansco. Στο δε δικό του “Equilibrium”, η ξερή μπότα και τα ατμοσφαρικά στοιχεία δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να βάλουν τη μάζα των θεατών σε κίνηση και νοητικό ταξίδι, παράλληλα.
Συνοψίζοντας, αν το Pre-Reworks αποτελεί ένδειξη για το «κυρίως πιάτο», τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως και το φετινό Reworks θα είναι απολαυστικό. Στο Sub open air club παρακολουθήσαμε ένα event γεμάτο χορευτική διάθεση, DJs που αποδείχθηκαν σε όλη του τη διάρκεια αντάξιοι της περίστασης (το line-up είχε και Acido, για κλείσιμο) κι έναν κύριο καλεσμένο που έκανε εμφάνιση-υπόδειγμα για τον χώρο της techno. Όλα καλά και ανθηρά λοιπόν, εκτός από την ώρα εκκίνησης του Recondite. 4+, όπως και να το κάνεις, πάει πολύ... Για όσους τουλάχιστον από εμάς δεν είμαστε πλέον στην εφηβεία, καλώς ή κακώς. Χαλάλι του πάντως του Γερμανού, γιατί φρόντισε να μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα.
{youtube}ROdDMaqrseM{/youtube}
