Σε πιάνει το παράπονο με μερικές συναυλίες. Το παίρνεις κάπως… πατριωτικά το θέμα. Όπως μ' αυτήν των Murder By Death.
Ήθελα για κάποιον λόγο να είναι κατάμεστο το Gagarin στη δεύτερη επίσκεψη της μπάντας από την Ιντιάνα στην Ελλάδα, ώστε να παρακολουθήσουμε ένα δυναμικό, tour de force set, φτιαγμένο από αυτόν τον τίγκα καπνισμένο, alternative, country rock ήχο που αλληθωρίζει καμιά φορά σε goth μονοπάτια. Όμως μόλις το 1/3 του χώρου γέμισε κι αυτό αραιά και μετά βίας. Είναι βέβαια λογική επίπτωση της υπερπροσφοράς συναυλιών που παρατηρούμε για ακόμα μία φορά: και όλες μεν διεκδικούν να επιβιώσουν, από μια πίτα όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι μικρή.
Ακόμα λιγότερα άτομα –σαν πέντε παρέες μου φάνηκαν– παρακολούθησαν το άνοιγμα των αξιοπρεπέστατων Voyage Limpid Sound, οι οποίοι επιμένουν να γράφουν καλοσχηματισμένα ψυχεδελικά nuggets, με έναν ρομαντικό αναχρονισμό στην καρδιά τους και μια hip νοσταλγία για ηλιόλουστες, καλιφορνέζικες μελωδίες. Επιπλέον, έπαιξαν καταπληκτικά το "Barberette's Summer Coif", ένα καταπραϋντικά ανέμελο τραγούδι (από περσινό τους single), που με μυστηριώδη τρόπο μπορεί να φτιάξει τη διάθεση ανά πάσα στιγμή.
Ο επαγγελματισμός των Murder By Death, αλλά ακόμα περισσότερο ο συναυλιακός τους πολιτισμός, δεν τους επέτρεψε να συμπεριφερθούν με χαλαρότητα στη σκηνή, σαν να παίζουν για λίγους. Έκαναν αυτό που ήρθαν να κάνουν και έδωσαν ερμηνείες με την όρεξη και τον ενθουσιασμό που θα ταίριαζε σε ένα κατάμεστο γήπεδο.
Με υλικό κυρίως από το πρόσφατο άλμπουμ Big Dark Love (έφτασαν όμως μέχρι και τις αρχές της καριέρας τους), κράτησαν ψηλά τον δείκτη της απόλαυσης, της ερμηνείας και του ρυθμού. Μεγάλη ευθύνη για το τελευταίο είχε η Sarah Balliet στο τσέλο, η οποία και έδωσε το στοιχείο της «άνωσης» στις πλουμιστές μελωδίες της μπάντας.
Ο δε Adam Turla ξέρει καλά πώς να σταθεί, πού να υπερβάλλει, πού να μαζευτεί και πού να πατήσει γκάζι, χωρίς να ξοδεύεται άσκοπα ή να χάνει την επαφή του με το κοινό, το οποίο δεν ήταν μόνο λιγοστό μα δυστυχώς και πλαδαρό στις αντιδράσεις του. Το αντιστρόφως ανάλογο δηλαδή του νεύρου και της έντασης που βλέπαμε πάνω στη σκηνή του Gagarin.
Δεν ξέρω, δεδομένου των παραπάνω, αν η συναυλία αυτή συγκαταλέγεται στις πετυχημένες των Αμερικανών. Φεύγοντας πάντως από το Gagarin σκεφτόμουν ότι πολύ θα ήθελα να κάνω χάζι τους Murder By Death σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ. Όπως έλεγε και ο Peter Falk στην κλασική ταινία του 1976 από την οποία πήραν το όνομά τους: «Τhat can only mean one thing. And I don't know what it is».
{youtube}ToOJkFftfXM{/youtube}
