Θα μπορούσε να αποτελέσει με άνεση τη συναυλία του 2012, ίσως και των τελευταίων χρόνων, εάν είχε γίνει όπως προοριζόταν. Άλλωστε δεν συναντάς συχνά ένα hip hop line-up με ονόματα σαν τον Method Man, τον Raekwon, τον GZA, τον Ghostface Killah, τους Onyx και τον Prodigy των Mobb Deep. Αυτός ο τελευταίος μας «άφησε» ωστόσο νωρίς, μιας και είχε γίνει γνωστό εδώ και καιρό ότι ακυρώθηκε το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας του. Όμως μας είχαν μείνει στην καβάτζα ορισμένοι ζωντανοί θρύλοι του rap, ικανοί να κρατήσουν και με το παραπάνω από μόνοι τους ένα τέτοιο live.
Στον ρόλο του support είχαμε τους Ζωντανούς Νεκρούς ή τουλάχιστον ένα μέρος αυτών. Έτσι, είδαμε τον Τάκη Τσαν, τον Καταχθόνιο και τον Χαρμάνη με μπλουζάκια ΖΝ και με διάθεση ιδιαίτερα ανεβασμένη να λένε τραγούδια πιο πρόσφατα, αλλά να γυρνάνε και τακτικά σε παλιά και αγαπημένα. Οι μεγαλύτεροι θυμηθήκαν έτσι τα περασμένα, οι νέοι ζήσαν –έστω και ετεροχρονισμένα– αυτό που ονομάστηκε «ΖΝ σχολή» και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Ήταν πραγματικά έντιμο το live των Ζωντανών Νεκρών, οι οποίοι βγήκαν με πολύ κέφι στη σκηνή και δώσανε μια συναυλία με θετικά vibes, παρέα βέβαια με τον σήμα κατατεθέν κωλοπαιδισμό τους και με τα βρώμικα beats τους.
Σειρά είχαν κατόπιν οι Onyx, με τη φήμη τους ότι δεν κάνουν κακό live (την οποία ξέρουμε από πρώτο χέρι, καθώς έχουν έρθει αρκετές φορές από τα μέρη μας) να επιβεβαιώνεται για ακόμα μία φορά. Ο Sticky Fingaz και ο Fredro Starr προσωποίησαν την ενεργητικότητα και το λεγόμενο hardcore rap στο έπακρο: το stage diving και το σκαρφάλωμα του πρώτου στο ένα από τα ηχεία της σκηνής αποτελούν πειστήρια επ’ αυτού. Το name dropping πάλι που κάνανε πριν το “Last Dayz” ήταν σίγουρα εντυπωσιακό και άγγιξε το κοινό, όταν όμως συνειδητοποιείς ότι το αναπαράγουν σε κάθε τους συναυλία η ιδιαιτερότητά του ελαττώνεται… Όπως και να έχει, πάντως, οι Onyx πραγματοποιήσανε πολύ καλή εμφάνιση τη Δευτέρα, με μοναδικό μελανό σημείο τη διάρκειά της: μόλις 25 λεπτά παρέμειναν στη σκηνή του Βοτανικού, αφήνοντάς μας μετά άλλο ένα 35λεπτο αναμονής μέχρι την έλευση των Wu Legends. Αυτή η μεγάλη αναμονή –συνδυαζόμενη με το ότι η ώρα είχε πάει 12 παρά σε βράδυ εργάσιμης μέρας– έκανε πολλούς να μουρμουρίζουν και να γκρινιάζουν.
Δυστυχώς όμως η βραδιά επιφύλασσε και άλλες... εκπλήξεις. Γιατί όταν ήρθε η ώρα να δούμε και τα κυρίως ονόματα (και θα επαναλάβω ότι είχαμε φτάσει στα μεσάνυχτα, βράδυ Δευτέρας) υπήρξε ένα αρχικό σάστισμα. Ο ίσως πιο αγαπητός Wu Tang-er, ο Method Man, πουθενά στον ορίζοντα. Τουλάχιστον όμως είχαμε τους άλλους τρεις, σωστά; Λάθος! Γιατί ο τρίτος της παρέας που είχε βγει στη σκηνή παρέα με τον Raekwon και τον GZA μπορεί στην αρχή να μας μπέρδεψε και να τον περάσαμε για τον Ghostface Killah, τελικά όμως ήταν κάποιος (μάλλον) παρατρεχάμενός τους στη συγκεκριμένη περιοδεία. 2/4 έδειξε λοιπόν το ποσοστό ευστοχίας (ή αστοχίας, αναλόγως πώς το βλέπει ο καθένας), κάτι που φυσικά δυσαρέστησε πολύ κόσμο.
Κρίνοντας ωστόσο το live αποκλειστικά με ό,τι τελικά είδαμε, δεν ήταν κακό. Και πολλά παλιά κομμάτια ακούσαμε και πετύχαμε τον GZA σε πολύ καλή φόρμα –όπως αποδείχθηκε από το πόσο ομιλητικός μα και κινητικός υπήρξε. Μέχρι και στο κοινό εισχώρησε και είπε ένα κουπλέ κάτω από τη σκηνή, με τον κόσμο να τον αποθεώνει. Ο Raekwon πάλι, τεχνικά μπορεί να ήταν πολύ καλός στο μικρόφωνο, αλλά η όλη του στάση έδειξε διάθεση περισσότερο διεκπεραιωτική και σίγουρα όχι ενθουσιώδη. Η μία ώρα παρά κάτι που παραμείναν άλλωστε στη σκηνή μαρτυρά από μόνη της πως, όντως, Cash Rules Everything Around Me…
Όπως είναι φυσικό, στο διαδίκτυο έχει ξεσπάσει πόλεμος περί του ποιος φταίει για την (κακά τα ψέμματα) αποτυχία του πολυαναμενόμενου αυτού live. Μια άποψη είναι ότι την ευθύνη φέρουν οι άνθρωποι που μεσολάβησαν μεταξύ των Ελλήνων διοργανωτών και των Wu μελών (το υποστήριξε μάλιστα και ο GZA δια μικροφώνου). Μια άλλη πάλι θέλει τους Έλληνες διοργανωτές να φταίνε, όχι τόσο γιατί απέτυχαν να φέρουν όσα είχαν υποσχεθεί, αλλά για το ότι δεν ενημέρωσαν κανέναν περί των απουσιών, ούτε καν την τελευταία στιγμή, όταν ο κόσμος έξω από τον Βοτανικό συνέχιζε να αγοράζει εισιτήρια για να μπει στον χώρο.
Ποιος όντως φταίει, δεν το γνωρίζω. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι μια συναυλία η οποία είχε δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες στους ανά την Ελλάδα φίλους του hip hop κατάφερε να απογοητεύσει τους περισσότερους από τους 1.500 περίπου ανθρώπους που πήγαν μέχρι τον Βοτανικό για το αναμενόμενο γεγονός. Κρίμα για τη χαμένη ευκαιρία και ακόμα περισσότερο για όσους δώσανε τα χρήματά τους για άλλο πράγμα και άλλο τελικά είδαν μπροστά τους.
{youtube}LSvs0RMw1NY{/youtube}
