Σάββατο βράδυ και στο μικρό stage του Block33 κατέφτασε ο μάστορας της (λεγόμενης) post-electronica Ulrich Schnauss, ο οποίος και έδωσε μια άψογη συναυλία –όπως έκανε και ο συμπατριώτης μας Larry Gus, που είχε αναλάβει το «ζέσταμα». Κάποια βέβαια θεματάκια ξένισαν τελικά τον κόσμο, χωρίς πάντως να καταστρέψουν την όμορφη βραδιά…
Έφτασα στο Block33 κατά τις 22.30, 25 λεπτά πριν υποδεχτούμε τον Larry Gus επί σκηνής. Κρίνοντας από τον κόσμο που έμπαινε μέσα και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα τριγύρω, υπέθεσα ότι είχε τελικά μεγάλη απήχηση ο Schnauss –και χάρηκα κι απόρησα συνάμα, μιας και δεν περίμενα να είναι ιδιαιτέρως γνωστός στους Θεσσαλονικείς. Έλα όμως που αποδείχτηκε ευσεβής πόθος! Την ίδια μέρα, στο μεγάλο stage του Block33, έπαιζε ο Παύλος Παυλίδης και ήταν μάλιστα sold out! Προφανώς οι συμπολίτες προτιμούν κάποιον που βλέπουν πολύ συχνά από τα μέρη τους, παρά έναν σημαντικό καλλιτέχνη από το εξωτερικό, ο οποίος έρχεται μια στις τόσες… Δεν το λέω σε καμία περίπτωση ως μομφή προς τον Παυλίδη, που τον θεωρώ πολύ καλό μουσικό, απλώς το παραθέτω επειδή τον βλέπουμε συχνά.
Όταν λοιπόν ξεκίνησε ο Larry Gus, μετρούσαμε γύρω στα 200 άτομα στο μικρό stage –έμελλε βέβαια να έρθουν περισσότεροι για το «κυρίως πιάτο». Ο Larry αποδείχτηκε πολύ καλός performer και μου άρεσε αρκετά, παρόλο που δεν τον είχα ξανακούσει. Μουσικά κινούνταν περίπου στα πλαίσια του Schnauss, με IDM αναφορές και shoegaze επιρροές, καθώς και λίγο kraut. Επίσης, το σετ του διέθετε και φωνητικά πέρα από τις μίξεις, πράγμα που πρόσθεσε πόντους στο αποτέλεσμα. Πραγματικά παθιαζόταν μ’ αυτό που έκανε ο Larry Gus κι αυτό φαινόταν πάρα πολύ. Στις παύσεις μάλιστα μεταξύ των κομματιών προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με το κοινό, αποδείχθηκε όμως τόσο αμήχανος (ενίοτε τα έχανε), ώστε κατέστρεφε την όποια ατμόσφαιρα είχε δημιουργήσει με τη μουσική του. Εντούτοις, του αξίζουν συγχαρητήρια για την τελευταία, αλλά και για ένα γερό warm-up, διάρκειας μίας ώρας.
Μεσάνυχτα ακριβώς κι ούτε πέντε λεπτά μετά την αποχώρηση του Larry Gus από τη σκηνή, την τελευταία κατέλαβε ο Ulrich Schnauss, με μια σιγουριά που λίγες φορές έχω αντικρίσει: είχε τον αέρα του ανθρώπου που ξέρει τι κάνει και το κάνει καλά. Ξεκίνησε με τις πιο ατμοσφαιρικές του μελωδίες, για να μας ανεβάσει κατόπιν σταδιακά μέχρι το φινάλε, όπου και σημειώθηκε το αποκορύφωμα.
Ο Γερμανός έπαιξε το βασικό σετ (η πρώτη ώρα της εμφάνισης) χωρίς ανάσα, μιξάροντας ασταμάτητα στο λάπτοπ του, ενώ παράλληλα έπαιζε πλήκτρα όποτε χρειαζόταν. Στη 1 ακριβώς, μας άφησε για ένα μικρό διάλειμμα και επέστρεψε για να μας ξεναγήσει σε πιο χορευτικά μονοπάτια, μιας και η ένταση και ο ρυθμός άρχισαν να ανεβαίνουν σιγά-σιγά. Στο δεύτερο encore ήρθε και η κορύφωση, για να ρίξει λίγο τους τόνους στο τρίτο και να μας αποχαιρετήσει. Όταν τελικά μας άφησε, η ώρα ήταν 02.10 το πρωί. Είχα ακούσει τα καλύτερα για τις εμφανίσεις του Schnauss και επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο: είναι πραγματικά εμπειρία το να τον παρακολουθείς. Δυστυχώς όμως, όπως είπα και στην αρχή του κειμένου, υπήρξαν κάποιες ατασθαλίες που ξένισαν τόσο εμένα, όσο κι άλλους από όσους βρέθηκαν στη συναυλία.
Πιο λεπτομερειακά, θεωρώ λάθος την επιλογή του μικρού stage του Block33 για τον Schnauss. Όχι ότι δεν είναι ωραίος χώρος, έχει όμως στηθεί κυρίως για dubstep και hip-hop events, με αποτέλεσμα μπάσα τόσο υπερβολικά, ώστε χάναμε ενίοτε τι γινόταν στις μεσοϋψηλές συχνότητες, ενώ, κάποιες φορές, απλώς «μαντεύαμε» τι παιζόταν στα πλήκτρα. Φυσικά, αυτό ίσως και να λυνόταν από άποψη ηχοληψίας, αλλά… Επίσης, πέρα από τα διαφημιστικά νέον, δεν υπήρχε ούτε ένα φωτορυθμικό, κάποιο έστω οπτικό εφέ. Κι όσο όμορφο κι αν αποδείχθηκε το μουσικό αποτέλεσμα, ήταν κουραστικό να βλέπεις μόνο έναν τύπο πάνω από synths.
Του άξιζε λοιπόν κάτι παραπάνω του Ulrich Schnauss, ενώ θα έπρεπε να έχει έρθει και περισσότερος κόσμος. Πού να μη διαφημιζόταν δηλαδή –και μάλιστα αρκετά– σε ένα από τα πιο δημοφιλή ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης… Ωστόσο, η βραδιά είχε θετικό πρόσημο. Το χαρήκαμε και με το παραπάνω το τρίωρο και θα τον ξανάβλεπα ευχαρίστως τον Γερμανό, αν έρθει και πάλι από τα μέρη μας.
