Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Μπορεί λίγες μονάχα μέρες πριν το προγραμματισμένο event στο Bios να ακυρώθηκε η εμφάνιση του Afrika Bambaataa, αλλά και μόνο η επικείμενη έλευση του Jeff Mills ήταν ικανή να προκαλέσει ρίγη χαράς στους αφοσιωμένους λάτρεις της techno. Και να τους οδηγήσει βράδυ Παρασκευής να ακούσουν από κοντά έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ήχου του Detroit, μια εμβληματική techno φιγούρα μα κι έναν από τους ικανότερους DJs παγκοσμίως. Το δέλεαρ είναι πάντα μεγάλο για τους πιστούς ακροατές του είδους, οι φήμες ήθελαν μάλιστα να προαναγγέλεται 4ωρο DJ σετ! Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε αρκούντως προετοιμασμένοι για μια μακριά νύχτα…
Υπό την πίεση της πρώτης σοβαρής φθινοπωρινής πτώσης της θερμοκρασίας, φτάσαμε νωρίς στο Bios και περιμέναμε την προσέλευση του κόσμου, που ξεκίνησε δειλά-δειλά λίγο μετά τις 11.30. Η βραδιά ξεκίνησε με τον Lazos Theo στα decks, που ζέστανε και προετοίμασε το κοινό με ψήγματα ψυχεδελικής techno και αποτέλεσε –σύμφωνα και με την παραδοχή των περισσοτέρων– την καλύτερη επιλογή εναρκτήριου σετ για το συγκεκριμένο event. Η μία περίπου ώρα που έμεινε στα decks στάθηκε αρκετή ώστε να εγκλιματίσει το κοινό και να υπογραμμίσει μια αξιόλογη παρουσία, η οποία παρέδωσε άξια τη σκυτάλη στον προταγωνιστή της βραδιάς.
Και κάπου εκεί μετά τη μία, η ανυπομονησία του κοινού έφτασε στο τέλος της, μόλις εμφανίστηκε η λακωνική φιγούρα του ανθρώπου με το γνωστό αποστασιοποιημένο παρουσιαστικό, που άνοιξε νέους ορίζοντες στην techno και συνεχίζει να παραμένει ακούραστος δημιουργός. O Jeff Mills πήρε τη θέση του πίσω απ’ τα decks με συνοπτικές διαδικασίες. Από ’κει κι έπειτα, απλά παρακολουθήσαμε το μονομελές διαστημόπλοιό του να μας περιηγεί στην ανήσυχη μουσική του πορεία, να μπλέκει το παρελθόν με το παρόν με θρησκευτική ευλάβεια, να «χαρακώνει»το Detroit με tribal πινελιές και να γυρίζει πάλι πίσω στη φουτουριστική minimal ambience, με επίκεντρο την εσωστρεφή, σκοτεινή, σχεδόν industrial ματιά για την οποία είναι γνωστά τα σετ του. Η διαστημική, sci-fi οπτική του Mills ντύθηκε πολύ πετυχημένα από τις προσεγμένες προβολές και οπτικές απεικονίσεις πίσω του, επισκέφτηκε κλασικές αξίες τύπου “Τhe Βells”, μας σύστησε “Something In The Sky” και μας κράτησε ζωντανούς και κινούμενους υπό τους ήχους των εμμονικών, πυρετικά εναλλασσόμενων beat του, σε μια αλληλουχία κλιμακώσεων και κορυφώσεων που κράτησαν όρθιους τους πιο ανθεκτικούς εκ των παρευρισκομένων μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Η ιδιαίτερη οπτική του Mills είναι μια δύσκολη περίπτωση, η οποία δεν εκβιάζει για να γίνει αρεστή κι έχει τις στιγμές της –όπως και τα θολά της σημεία. Εξάλλου ο ίδιος, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι άλλο δεν κάνει απ’ το να παραμένει πιστός στην αυθεντικότητα της δημιουργίας του. Αυτό το μουσικό πακέτο που σκάει στα χέρια μας σε μορφή κύβου του Ρούμπικ πήραμε λοιπόν κι όσοι βρεθήκαμε στο Bios την Παρασκευή για να τον απολαύσουμε. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, τίποτα λιγότερο δεν υπήρχε απ’ το να αποδώσουμε τον απαιτούμενο σεβασμό. Και, αν κανείς το ψάχνει ακόμα, θα μπορούσε ίσως εκεί να αναζητήσει την τρίτη διάσταση της υπερβατικής μουσικής του εμπειρίας. 
