Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Η πρώτη μέρα του ανανεωμένου προγράμματος του Οξυγόνο live stage συμπεριλάμβανε τους Expatriate –για πρώτη φορά σαν headliners στην Ελλάδα– παρέα με τους δικούς μας B-Sides. Έμελλε να δούμε αν η φρενίτιδα που έχει πιάσει τα ερτζιανά για το χιτάκι “Crazy”, η οποία και ξανάφερε τους Αυστραλούς από τα μέρη μας, θα έπιανε τόπο.
Φτάνοντας στο Οξυγόνο λίγα λεπτά πριν τις εννιά, το θέαμα ήταν μάλλον απογοητευτικό –αφού μόλις δύο άτομα περίμεναν καρτερικά την είσοδό τους στον χώρο. Μέχρι όμως τις 21:45, όταν κι ανέβηκαν στη σκηνή οι Πατρινοί B-Sides, η κατάσταση ήταν εμφανώς καλύτερη και το Οξυγόνο μετρούσε περίπου 150 άτομα. Το μισάωρο σετ των συμπαθέστατων mellow poppers B-Sides περιλάμβανε κυρίως τραγούδια από το ντεμπούτο τους Story Without End, τα οποία ερμήνευσαν πιστά, ταΐζοντας τ’ αυτιά μας με όμορφες μελωδίες. Αν τους βοηθούσε και λίγο περισσότερο ο ανεπαρκής εξαερισμός (έσταζαν από τη ζέστη) και η μάλλον στενόχωρη για πέντε άτομα σκηνή, τότε μάλλον θα τους είχαμε απολαύσει ακόμα περισσότερο κι εκείνοι θα είχαν αποδώσει με περισσότερη ενέργεια τα τραγούδια τους.
Λίγο αφότου τελείωσαν οι B-Sides, ένας κουκουλοφόρος με μαύρα γυαλιά ανέλαβε το στήσιμο για τους Expatriate. Προσδίδοντας ασφαλώς κάτι το ξεχωριστό και ρίχνοντας ένα πέπλο μυστηρίου για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Εξάλλου, δεν είχαμε και ιδιαίτερες απαιτήσεις από μια μπάντα η οποία δείχνει να στηρίζεται περισσότερο στα singles, παρά στις ολοκληρωμένες της δουλειές και που έχει τρία ολόκληρα χρόνια να παρουσιάσει κάτι καινούργιο.
Λίγα λεπτά πριν από τις 23:00, οι Expatriate έκαναν δυναμική είσοδο με το “Miracle Mile”, ένα τραγούδι μέτριας συνθετικής βαρύτητας, αλλά αρκετά δυναμικό. Για την υπόλοιπη μια ώρα της εμφάνισής τους δεν μας επιφύλαξαν καμία έκπληξη, στηρίζοντας το σετ τους σε υλικό από το ντεμπούτο τους In The Midst Of This, και από τα EPs Lovers Le Strange και Play A Part. Ο ελληνικής καταγωγής Χρήστος Κόλλιας στα drums φαινόταν ν’ απολαμβάνει κάθε στιγμή, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που το κοινό απευθύνθηκε σ’ αυτόν φωνάζοντας τ’ όνομά του. Αποκάλυψη όμως της βραδιάς στάθηκε ο frontman Ben King, ο οποίος με την αστείρευτη ενέργειά του –και παρά την υπερβολική ζέστη– τα έδωσε όλα, μετατρέποντας τους few-hits-wonders Αυστραλούς σε άξιους του χειροκροτήματος των παρευρισκομένων, που τελικά σχεδόν κατάφεραν να γεμίσουν τον χώρο.
Σε στιγμές όπως το “Skool”, οι Expatriate απέδειξαν ότι μπορούν με μεγαλοπρέπεια να ροκάρουν, ενώ στα εγχώρια αγαπημένα “Crazy” (πρώτο εκ των τριών του encore), “Shooting Star” και “The Spaces Between” κέρδισαν το κοινό αρκετά εύκολα. Ενδιαφέρουσα και η εκδοχή τους στο “Missing” των Everything But The Girl, ενώ το κεράκι (απουσίαζε η τούρτα) για τα γενέθλια του Κόλλια, το σκονάκι στα γκρίκλις που κρυφοκοιτούσε ο τραγουδιστής όποτε ήθελε να πει κάτι στα ελληνικά και το χάσιμο του King ανάμεσα στο πλήθος –όταν αποφάσισε να κατέβει κάτω στο ύστατο “Are You Awake?”– έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στο live.
Συμπερασματικά, οι Expatriate προσπάθησαν και έδωσαν ό,τι παραπάνω μπορούσαν στο Οξυγόνο, αποζημιώνοντάς μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την παρουσία μας στο live τους.
