Φωτογραφίες: PhoenixAenima
Πρωτομαγιά στα Εξάρχεια, που μοιάζουν βομβαρδισμένο και έρημο τοπίο, μπόλικος κόσμος κατευθύνεται στο An για τους Karma To Burn. Είναι το δεύτερο ραντεβού από το περσινό καλοκαίρι και δεν είναι καλή ιδέα να στήνεις έναν αγαπητό καλεσμένο, ο οποίος σε τιμά και σε κολακεύει. Η προσέλευση τελικά έδειξε ότι το αθηναϊκό κοινό δεν είναι αχάριστο, όταν μάλιστα «μυρίζεται» καλά προγνωστικά...
Η αρχική προσέλευση στάθηκε σχετικά χαμηλή. Κάτι η Πρωτομαγιά, κάτι το ξεκίνημα του σόου λίγο μετά τις 9, βρήκαν τους Αθηναίους Stonenrow να ανεβαίνουν στη σκηνή για να ζεστάνουν το κλίμα. Το βαρύθυμο και στεντόρειο stoner του τρίο σκόνταψε μερικές φορές σε τεχνικά προβλήματα και στο άγχος της νεαρής μπάντας, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει αμηχανία στις τάξεις τους. Τα βασικά riffs των συνθέσεών τους βρίσκονται σε καλό δρόμο, τα κομμάτια τους ακόμα υφίστανται ανάπτυξης, ενώ γίνεται πρόδηλο ότι λατρεύουν να παίζουν live. Μαζεύοντας παραπάνω εμπειρίες θα απελευθερωθούν και θα μπορέσουν να δώσουν ακόμα παραπάνω πράγματα σε ό,τι αγαπούν.
Οι Brotherhood Of Sleep, επίσης εξ Αθηνών ορμώμενοι, έχουν σαφώς αρκετά συναυλιακά χιλιόμετρα στα πόδια τους, αλλά έχουν βάλει και το στοίχημα του να δημιουργήσουν κάτι ολότελα προσωπικό. Ο ήχος και οι συνθέσεις δεν περιορίζονται έτσι στην αναπαραγωγή μιας post-metal μορφολογίας, αλλά μπλέκουν τα riffs τους σε ένα ατμοσφαιρικό μίξερ με επιρροές από μεγαθήρια, όπως οι Neurosis και οι Isis. Τα drums πλέκουν ρυθμικά μέρη ενίοτε ανορθόδοξα την ώρα που το μπάσο και η κιθάρα απλώνονται από πάνω, σαν ένα πηχτό πέπλο. Η καλή προσπάθειά τους δυστυχώς προσέκρουσε, κατά την ταπεινή μου άποψη, στην ηχοληπτική διάρθρωσή τους. Με το μπάσο δηλαδή υπερβολικά δυνατά και τη μουρμούρα της γαλαρίας, η ερμηνεία των τραγουδιών τους γινόταν σχετικά δύσκολη υπόθεση. Απέσπασαν πάντως το πολύ θερμό χειροκρότημα του κόσμου, ο οποίος αναγνώρισε ότι αυτή η μπάντα θα μπορέσει στο μέλλον να παράγει εξαιρετικά αποτελέσματα.
Με ’κείνα και μ’ αυτά, το An γέμισε και οι Karma To Burn, υπό τις έντονες εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου, δεν άργησαν να πάρουν τη θέση τους στη σκηνή. Ο William Mecum, φανερά χαρούμενος, δήλωσε –με την ιδιάζουσα προφορά της Ανατολικής Βιρτζίνια– ότι το τρίο επέστρεψε και όλα πήραν τον δρόμο τους. Το ορθόδοξο, ταχύ και βαρύ desert σετ τους επέβαλλε το συντονισμένο stoner headbanging από τον κόσμο, ο οποίος ζητωκραύγαζε στις αρχές κάθε κομματιού και, όπου έκρινε σκόπιμο, γέμιζε με ιαχές τα ορχηστικά κομμάτια της μπάντας. Το κακό μου αριθμητικό μνημονικό δεν μου επέτρεψε να συγκρατήσω το ακριβές playlist, αλλά το κοινό δεν έμοιαζε να απογοητεύεται με καμιά επιλογή. Πώς να το κάνει άλλωστε, όταν το χοντροκομμένο ηχητικό τείχος και οι φρενήρεις ρυθμοί σε αρπάζουν από τον γιακά και σε ταρακουνάνε μέχρι τελικής πτώσεως; Όλο το live ήταν συμπαγές, τα κομμάτια έπεφταν το ένα μετά το άλλο και η μιάμιση ώρα που έπαιξαν οι Karma To Burn έρευσε σαν ποταμάκι.
Η μορφή του drummer Rob Oswald, ο οποίος κατά καιρούς έχει παίξει με μεγάλους θρύλους του stoner, συγκέντρωσε αβίαστα τα βλέμματα στο χαρακτηριστικό παίξιμό του, στο υψωμένο στο Θεό crash cymbal του και στο γκρίζο μούσι του. Εξαιρετικά επικοινωνιακοί –παρόλο που δεν απάντησαν στη συνέντευξη που τους στείλαμε– όλοι οι Karma To Burn επιβεβαίωσαν ότι οι μουσικοί της απέναντι όχθης του Ατλαντικού δεν είναι ψωνάρες σας τους Ευρωπαίους. Ευχαρίστησαν το κοινό για την εκδηλωτικότητά του σε αυτό το τελευταίο live της περιοδείας τους, έπεσαν οι αμοιβαίες διαβεβαιώσεις ότι θα ξαναβρεθούν οι δυο πλευρές και συνέχεια στο after show πάρτι, στο διπλανό Roi Mat…
