Πρωτομαγιά και κρίση, διάθεση και πορτοφόλι «μαγκωμένα». Αυτό το δίπτυχο/τετράπτυχο επεξηγεί το συναισθηματικό πλαίσιο ακατάπαυστης μπυροποσίας του «πιάνω τον Μάη» τυπικού. Τι καλύτερο λοιπόν από το να κατέβεις βράδυ Σαββάτου να δεις τον Ian Svenonius παρέα με το τελευταίο του project, τους Chain & Τhe Gang;
Περίπτωση μουσικού/περφόρμερ που, αν παρακολουθείς τη καλλιτεχνική του πορεία, διψάς από περιέργεια να τον δεις ζωντανά. Το σκηνικό στη Μύγα έχει στηθεί από νωρίς. Μουσική, ετερόκλητο πλήθος (ελπίζω όχι μόνο όσοι τον διάβασαν στο Vice τελευταίως…) και η αισθητική του χώρου προμήνυαν ωραιότατη βραδιά. Κάπου παίρνει η άκρη του ματιού μου και τον Ian και –στη σύντομη κουβέντα μας– μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι είναι όντως αυτός ο πνευματώδης και «ξυράφι» τυπάς για τον οποίον ενίοτε διαβάζεις σε φευγάτα άρθρα ή απολαμβάνεις σε ευρηματικές συνεντεύξεις –ορισμός επίσης του cool και του ευγενούς συνομιλητή. Τη βραδιά άνοιξαν λίγο μετά οι Acid Baby Jesus. Για να είμαι ειλικρινής, αγνοούσα παντελώς την ύπαρξή τους. Ελπιδοφόρο όμως το ότι είναι Έλληνες, με αρκετά καλή σκηνική παρουσία και με μπόλικη ενέργεια. Τρία-τέσσερα κομμάτια, post punk ρυθμοί και ενδιάμεσο DJ σετ μετά soundcheck της εκπληκτικής, όπως θα αποδεικνυόταν και στην πορεία της βραδιάς, μπασίστριας των Chain & The Gang.
Ανάμεσα στο ενθουσιώδες πλήθος, ανεβαίνει κατόπιν και ο Ian Svenonius στη σκηνή. Η τόσο ευρύχωρη προσωπικότητά του γίνεται εμφανής από το παρουσιαστικό του (λευκή καμπάνα, λευκό σακάκι) που παραπέμπει σε μια ευθεία διασταύρωση ροκ σταρ τύπου Elvis και οργισμένου πάνκη (με κάτι από KRS-One στον λόγο). Η δε ενέργειά του φρενήρης, με φλογισμένα λογύδρια γεμάτα εύστοχο πολιτικό σχολιασμό. Οι χορευτικές συσπάσεις του στα “Trash Talk” και η πρόζα του στο “Reparations” συνηγορούν στο να τον χαρακτηρίσεις εύκολα και ως «άνθρωπο-ορχήστρα». Άμεση επίσης και η επικοινωνία του με το κοινό: ρόκαρε και έδινε τόσο την ενέργεια όσο και το feedback της ακατάπαυστα. Εξαιρετικοί τόσο η μπασίστριά του (δεύτερα φωνητικά) όσο και ο πληκτράς του, με τη χαρακτηριστική φάλτσα φωνή. Συνολικά, ένα από τα πιο έξυπνα, γεμάτα και ρυθμικά live τα οποία έχω δει τελευταίως –μέχρι και ξυλίκι και stage diving έπαιξε μπροστά…
Για τα δεδομένα του καλλιτέχνη (πρώτη παρουσία στη χώρα μας), για την τιμή και την αισθητική του χώρου, τολμώ να πω πως η ζωντανή εμφάνιση των Chain & The Gang κρίνεται εξαιρετική. Ήταν ένα live από αυτά που λείπουν στη χώρα των Placebo και των Scorpions, από έναν καλλιτέχνη ο οποίος δικαίωσε πέρα για πέρα όσους έσπευσαν να τον παρακολουθήσουν. Μπορεί να μην έδωσε κατεξοχήν έμφαση στο υλικό των Nation Of Ulysses ή των πολυαγαπημένων μου Make Up, ωστόσο στην εποχή αυτή –αρκετά μεταβατική μέχρι τα live του καλοκαιριού– ο Ian πέρασε, είδε και νίκησε. Και επισφράγισε και μια Πρωτομαγιά που δεν πιάσαμε και τόσο καλά τον μήνα…
