Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Βράδυ Τετάρτης, μέρα όπου συνήθως κανείς δεν το κουνάει από το σπίτι του για οποιονδήποτε λόγο, συν απεργία στα ταξί, συν τσιμπημένο εισιτήριο, συν του ότι ο χώρος είναι απομακρυσμένος από κεντρικά σημεία και συγκοινωνίες, συν οι αποθαρρυντικές τιμές στο μπαρ... Ήταν ενθαρρυντικό, όμως, το ότι το αθηναϊκό κοινό των Editors τα παρέβλεψε όλα αυτά και κατάφερε να συγκεντρωθεί στο Fuzz κάνοντας τη συναυλία τους sold out.
Οι εν λόγω Βρετανοί έχουν κερδίσει πολλούς οπαδούς μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και ειδικότερα μετά το τελευταίο –και πιο αμφιλεγόμενο– άλμπουμ τους. Αν τους έβλεπε κανείς στον δρόμο χωρίς να γνωρίζει ότι είναι συγκρότημα, θα έβλεπε στις φυσιογνωμίες τους τα παιδιά της «διπλανής πόρτας», μια συμπαθέστατη παρέα που ουδεμία σχέση έχει με ντίβες ή ψωνισμένους newcomers. Δυναμικοί και ευδιάθετοι όλοι τους, ειδικά ο αεικίνητος Tom Smith, φρόντισαν να διασκεδάσουν το κοινό τους και παράλληλα να περάσουν και οι ίδιοι πολύ καλά, όπως φάνηκε από τα χαμόγελα, τις αντιδράσεις και τη χορευτική διάθεση όλων...
Το κοινό, το οποίο κατά μέσο όρο αποτελούνταν από νεαρούς, δήλωνε πως οι μεγαλύτεροι μάλλον είναι επιφυλακτικοί ακόμα με τα νέα συγκροτήματα – δώ τίθεται και ο προβληματισμός σχετικά με την αναβίωση του post punk, αλλά ας μη βγούμε εκτός θέματος. Στα πολύ θετικά της βραδιάς ήταν το ότι η συναυλία άρχισε και τελείωσε εγκαίρως, εφόσον υπήρχε και το θέμα με τα ταξί. Support act δεν υπήρχε, οπότε στις 21:30 ακριβώς, σύμφωνα με το πρόγραμμα, βγήκε ο Tom Smith σε πλήρες σκοτάδι αρχικά, και κάθισε στο πιάνο παίζοντας το εισαγωγικό “In This Light And On This Evening”. Από την ώρα που πάτησε στη σκηνή δεν στάθηκε ούτε δευτερόλεπτο, ενάλλασσε τους ρόλους του από το μικρόφωνο στο πιάνο, στην κιθάρα, στο programming, έτρεχε από ’δω κι από ’κει με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, και, συν τοις άλλοις, πρέπει να είναι ο μοναδικός ξένος που έχω ακούσει να προφέρει το «ευχαριστώ» ολόσωστα!
Ωραίος ο φωτισμός, καλός ο ήχος, ωραίο και το industrial σκηνικό. Και οι τέσσερις Editors έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Σε σχέση με τα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους, στο πρόσφατο In This Light And On This Evening έχει ενισχυθεί πολύ ο ρόλος των synths και αυτό φυσικά είχε την αντανάκλασή του και στο live. Όσον αφορά τη setlist, ακούστηκαν κομμάτια και από τις τρεις δισκογραφικές τους δουλειές κι όχι μόνο τα χιτάκια (έλειψε βέβαια το “All Sparks” – σιωπηλός οδυρμός με ψιλά γράμματα...). Ένα περιστατικό λιποθυμίας στις πρώτες σειρές διέκοψε για λίγο τη ροή της συναυλίας. Θα καταντήσω γραφική αν διαμαρτυρηθώ και σ’ αυτό το live review για την τσιγαρίλα και την αποπνικτική ατμόσφαιρα... Το δεχόμαστε, εφόσον δεν γίνεται αλλιώς, και πάμε παρακάτω. Τhumbs up για το κοινό, το οποίο –πρωτοφανές!– συμμετείχε μαζικά και γνώριζε όλα τα τραγούδια των Editors, όχι μόνο το “Munich” και το “Papillon”. Καλύτερες στιγμές τα “Lights”, “Eat Raw Meat = Blood Drool” και “An End Has A Start”. Είχε και κάμποσα encores το πρόγραμμα, φυσικά είχαν φυλάξει ανάμεσά τους και το “Papillon”, στη διάρκεια του οποίου επικράτησε μια γενική υστερία και δεν μπόρεσα έτσι να το ευχαριστηθώ όσο θα ’πρεπε. Και έτσι έκλεισαν τη βραδιά, μετά από ένα σετ μιάμισης περίπου ώρας.
Συνολικά, λοιπόν, πολύ θετικές εντυπώσεις από τους Editors, πολλή ενέργεια και πολύ καλές ερμηνείες από άτομα τα οποία διαθέτουν εμφανές ταλέντο και έχουν αναλάβει με τη μουσική τους έναν ρόλο που ξεπερνά την ηλικία τους. Και το σημαντικό είναι ότι ανταποκρίνονται σ’ αυτόν όπως αρμόζει. Κλείνω με μια ευχή να μην αλλάξουν...
