Ένα από τα παράξενα στην Ελλάδα είναι η ιδιαίτερη σχέση του κοινού με συγκεκριμένους καλλιτέχνες. Οι My Brightest Diamond – δηλαδή η Shara Worden και οι κατά καιρούς συνοδοιπόροι της – είναι ένα καλλιτεχνικό σύνολο με περιορισμένη αλλά έντονη απήχηση σε μερικές εκατοντάδες κόσμου στη χώρα μας. Η συναυλία της λοιπόν έδωσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία ώστε να μαζευτούν και να συναντηθούν οι μοναχικοί λάτρες της υπέροχης αυτής μπάντας.
Το Rodeo μοιάζει άλλωστε ιδανικό για τέτοιες περιστάσεις. Σε κάποιον άλλο, μεγαλύτερο, χώρο ίσως να είχε δημιουργηθεί μια απόσταση ανάμεσα στην καλλιτέχνιδα και στο κοινό. Υπό άλλες συνθήκες, όταν η Shara θυμάται και χρησιμοποιεί (τουλάχιστον στιλιστικά και σκηνοθετικά) το οπερετικό παρελθόν της, αυτή η απόσταση είναι ίσως επιβεβλημένη. Στην παρούσα όμως περίσταση, όπου η «αγία τριάδα» της κιθάρας, του μπάσου και των ντραμς καλούνταν να παρουσιάσουν την ευαίσθητη δημιουργία της Worden, το Rodeo ήταν καλό. Μπορεί τα κεφάλι των μπροστινών να έκρυβαν τη θέα της μικροσκοπικής πρωταγωνίστριας στους πίσω, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ, πολύ ωραία.
Η βραδιά άρχισε πάντως στραβά, με ένα από τα χειρότερα support acts που ο γράφων έχει ποτέ παρακολουθήσει σε αθηναϊκή συναυλία επαγγελματικού χαρακτήρα. Πιθανολογώ ότι το εμφανέστατο κόλλημά τους με τους Sol Invictus και με τους Current 93 πρέπει να έχει πείσει τους «δικούς μας» Mani Deum ότι μπορούν να ασχοληθούν με τη μουσική τέχνη. Γι αυτό και έχουν αφομοιώσει και την παλαιή αγγλική προφορά – ή μάλλον το έχουν επιχειρήσει, διότι οι θεοί να την κάνουν... Μιλούν επίσης μόνο για την αγάπη, το μίσος και όλα τα συναφή, πετώντας δυο-τρία ηχητικά πυροτεχνήματα μπας και δεν φανεί η ρηχότητα της μελωδίας και ο χαρακτήρας των τραγουδιών τους, που θα χαρακτήριζα εφηβικά, όντας μάλιστα επιεικής. Και τελικά δεν με εκνεύρισε τόσο ότι εμφανίστηκαν φορώντας επίσημο ένδυμα το οποίο φέρνει σε βικτωριανή εποχή δίχως πιστεύω να βρίσκονται σε θέση να υπερασπιστούν μια τέτοια επιλογή, όσο το ότι δεν έδειξαν τον παραμικρό σεβασμό στους My Brightest Diamond. Αφού τελείωσαν το ανεκδιήγητο σετ τους, έκατσαν στο πίσω μέρος του Rodeo, πιάσαν καλά-καλά την κουβέντα, έκαναν το κόρτε τους στις παλιές συμμαθήτριες και έσπασαν τα νεύρα τα δικά μου, των υπόλοιπων παρευρισκομένων μα και της ίδιας της Shara Worden. Παιδιά, το μέλλον ανήκει στους τολμηρούς, όχι στους αναιδείς...
Μετά το τρομώδες άνοιγμα, οι My Brightest Diamond εμφανίστηκαν με λιτή σύνθεση (ελέω Easy Jet!), χωρίς έγχορδα μα σε σαφώς καλή διάθεση. Αυτή η λιτότητα δημιούργησε στιγμιαία μια μικρή ανησυχία μήπως τα κομμάτια φανούν γυμνά σε σχέση με τις στούντιο κυκλοφορίες τους. Ευτυχώς όμως ήρθε η διάψευση. Για σχεδόν μιάμιση ώρα κατόπιν, η μπάντα έδειχνε ότι οι καλές συνθέσεις ακούγονται υπέροχα και σε απλή μορφή, ενώ το κοινό ευχαριστούσε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό μετά το κάθε τραγούδι. Η φωνή της Shara Worden είναι εκπληκτική. Οι σπουδές της τής προσδίδουν ένα εκπληκτικό εύρος, χωρίς όμως να καταλήγει σε φωνητικές υπερβολές προς όφελος της αυτοπροβολή και της αυτοεπιβεβαίωσης. Τα κομμάτια εναλλάσσονταν σε ένα σετ με ρυθμό, με αποτέλεσμα όλη η συναυλία να μην έχει ούτε μια «κοιλιά». Τα σχόλια δε και τα αστειάκια γέμιζαν μερικά μικρά τεχνικά κενά ανάμεσα στα τραγούδια και πάλι το κοινό συμμετείχε, χειροκροτούσε, χόρευε και εν τέλει διασκέδαζε.
Στο σετ υπήρχαν και μικρές εκπλήξεις. Στις δυο διασκευές στη Nina Simone, τα “Feeling Good” και “Be My Husband”, η Shara έπραξε αρκούντως έξυπνα. Τα μεταχειρίστηκε με ευλάβεια από τη μία, από την άλλη δεν φοβήθηκε την έκθεση και το επικίνδυνο του εγχειρήματος. Λόγω των φωνητικών δυνατοτήτων της, τους προσέδωσε έτσι μια προσωπική πτυχή, την ώρα που ο ντράμερ και ο μπασίστας έκαναν υποδειγματικά τη δική τους δουλειά. Στο “How Come U Don't Call Me Anymore” η Worden – μόνο με την κιθάρα της – εξορθολόγησε την αυθεντική ερμηνεία του Prince, ενώ το “Tainded Love” των Soft Cell αποδείχθηκε το σύντομο μα ωραίο ματζόρε σημείο της βραδιάς.
Θα ήταν μάταιο να ψάξουμε το καλύτερο στιγμιότυπο της συναυλίας, γιατί οι My Brightest Diamond πήραν αφορμή από την ζεστή ατμόσφαιρα και έδωσαν ένα όμορφο και παθιασμένο live. Ήταν μια υπέροχη εμφάνιση, χωρίς υπερφίαλες προσπάθειες για εντυπωσιασμό. Αυτό που χάνουν πολλοί καλλιτέχνες σήμερα, εκείνοι το έφτιαξαν και το παρουσίασαν στο Rodeo: παθιασμένο συναίσθημα με λατρεία στη μουσική, με μπόλικη δουλειά και, εν τέλει, με συγκινητικό αποτέλεσμα.
To setlist της βραδιάς:
Golden Star
>Ice And Storm
Dragonfly
Disappear
Gone Away
From The Top Of The World
How Come U Don't Call Me Anymore (διασκευή σε Prince)
To Pluto’s Moon
Freak Out
Apples
Feeling Good (διασκευή σε Nina Simone)
Inside A Boy
Tainted Love (διασκευή σε Soft Cell)The Gentlest GentlemanBe My Husband (διασκευή σε Nina Simone)
