Φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη
Η επιστροφή του Elfentanz έγινε αυτή τη φορά με τη μορφή ενός τριπλού event, το οποίο είχε ανακοινωθεί με τους καλύτερους οιωνούς. Μετά από τέσσερα χρόνια το ελληνικό κοινό θα ξαναέβλεπε το πολυαγαπημένο και πλέον ιστορικό group της EBM, τους VΝV Nation, μαζί με δύο ονόματα που μπορεί να βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους, έχουν ήδη όμως κερδίσει τις εντυπώσεις. Δεν μας απογοήτευσε καθόλου λοιπόν το live. Αντιθέτως, μας έκανε να χορέψουμε, να διασκεδάσουμε και να απολαύσουμε ένα ηλεκτρονικό πάρτυ τεσσάρων περίπου ωρών.
Η βραδιά ξεκίνησε ακολουθώντας το πρόγραμμα, στις 20:30, με τη γλυκύτατη Ayria, κατά κόσμον Jennifer Parkin. Η Καναδέζα βγήκε στη σκηνή μόνο με την υποστήριξη ενός ντράμερ και ερμήνευσε για ένα μισαωράκι τα τραγούδια της. Η μουσική και η εμφάνισή της αποτελούν μοναδικό συνδυασμός στοιχείων: από τη μία η κοριτσίστικη αθωότητα και το cyber ντύσιμο, από την άλλη οι σκληροί και δυναμικοί ηλεκτρονικοί ήχοι και οι αντιδραστικοί στίχοι, δίνοντας συνολικά μια πολύ καλή σκηνική παρουσία. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με την Ayria ή τουλάχιστον αυτό καταφέρνει να μεταδώσει στο κοινό της! Αυτή, λοιπόν, την τελευταία συναυλία της περιοδείας, φρόντισε να την κάνει ξεχωριστή, όπως βέβαια και τα δύο συγκροτήματα που την ακολούθησαν στη σκηνή του Gagarin.
Τη συνέχεια ανέλαβε ο Felix Marc, κιμπορντίστας των Diorama και τραγουδιστής των Frozen Plasma, ο οποίος εμφανίστηκε με συνοδεία-έκπληξη. Μας ζήτησε συγγνώμη επειδή το δεύτερο και βασικό μέλος του project, Vasi Vallis (γνωστός από τους NamNamBulu και Reaper), δεν μπόρεσε να παραστεί. H αλήθεια είναι πως οι Frozen Plasma είχαν ακυρώσει την περιοδεία με τους VNV Νation, για την ακρίβεια όλες τις εμφανίσεις εκτός από αυτή της Αθήνας. Αντικαταστάτης του Vallis, λοιπόν, στην Αθήνα ήταν ο Alexx – από τους Έλληνες Decode. Hχητικά ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο να εντοπίσει κάποιος διαφορές, εφόσον το μεγαλύτερο μέρος των κομματιών ήταν προηχογραφημένο, οπότε το κοινό διασκέδασε κανονικά, σαν να μη λείπει ο ένας από τους δύο Frozen Plasma. Δυστυχώς το σετ τους ήταν πολύ σύντομο για τις προσδοκίες μας, γύρω στα 40 λεπτά, αλλά πρόλαβαν τουλάχιστον να παίξουν τα αναμενόμενα ξεσηκωτικά κομμάτια που έχουμε χορέψει και αγαπήσει: τόσο δηλαδή το “Warmongers” και το γερμανικό “Tanz Die Revolution”, καθώς και άλλα λιγότερο ακουσμένα, όπως το “Irony”. Ο Felix παρουσιάστηκε ιδιαίτερα ευχάριστος και επικοινωνιακός και φάνηκε να περνάει πολύ καλά. Το χορευτικό “Murderous Trap” (από το νέο τους άλμπουμ, Monumentum) το είχε φυλάξει για το τέλος, για να αφήσει θριαμβευτικά τη σκηνή, προετοιμάζοντας το έδαφος για τους VNV Nation.
Γύρω στις 22:30, ο φωτισμός άλλαξε, ένα έντονο λευκό φως κύκλωσε τη σκηνή, και το “Pro Victoria” άρχισε να ακούγεται από τα ηχεία. Το εισαγωγικό αυτό «εμβατήριο» άρχισε να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα, και ξαφνικά ο Ronan Harris και η παρέα του εμφανίστηκαν σαν σίφουνες στη σκηνή. Η αναμονή είχε τελειώσει... Με το “Tomorrow Never Comes” από το νέο τους άλμπουμ οι VNV Nation ξεκίνησαν τη συναυλία, ενώ αμέσως μετά ο Harris έμεινε να κοιτάζει το κοινό, μάλλον σαστισμένος από την τόσο θερμή υποδοχή. Ρωτώντας ποιοι δεν είχαν παρακολουθήσει σόου των VΝV Nation στο παρελθόν βρήκε αρκετά χέρια σηκωμένα. Αφορμή, λοιπόν, να δηλώσει, δείχνοντας αμέσως τις διαθέσεις του, ότι οι συναυλίες τους – όπως και οι ίδιοι – δεν είναι σκοτεινές και καταθλιπτικές, αλλά ένα συνεχές πάρτυ με πολύ τραγούδι και χορό, μαζί με το κοινό.
Ήταν εμφανές ότι το group βρισκόταν σε μεγάλα κέφια. Ακούσαμε όλα τα αγαπημένα μας, όλους αυτούς τους λόγους που έχουν κάνει τους VΝV Nation αδιαμφισβήτητους κυρίαρχους της EBM εδώ και χρόνια: το “Darkangel”, το “Chrome” και το “Illusion” – το τελευταίο μάλιστα ήταν από τις ελάχιστες ήρεμες στιγμές της βραδιάς. Ο Harris, παρά τα χρόνια του, τα κιλά του και το παρουσιαστικό που δεν σε προδιαθέτει για αυτό που θα ακούσεις, αποδείχτηκε χαρισματικός performer. Η επικοινωνία του με το κοινό ήταν συνεχής, επιδόθηκε μάλιστα σε ένα μουσικό stand-up comedy, κάνοντας διάλογο με μερικούς από τις πρώτες σειρές. Φαινόταν ότι πραγματικά του άρεσε αυτό που ζούσε. Σε κάθε δε διάλειμμα ανάμεσα στα κομμάτια φώναζε στο κοινό να σταματήσει να κοιμάται και να “Move it!” (ήταν κι αυτό μέρος του ρόλου; Εμείς πάντως δεν είδαμε και πολλούς να μη συμμετέχουν). Με το αγαπημένο “Nemesis” έκλεισαν το πρώτο μέρος του σετ τους, αφήνοντας για λίγο το κατάμεστο Gagarin να χορεύει σε έκσταση.
Το encore φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει, όπου και ακούστηκαν το “Standing” και το καταιγιστικό “Epicentre”. Παραλίγο βέβαια να διακοπεί εκεί η χαρά μας, αφού κάποιος από το κοινό έκανε τη γνωστή προσβλητική χειρονομία στον Harris, και αυτός άρχισε να του τα χώνει από τη σκηνή! Ευτυχώς τα νευράκια του πέρασαν. Άλλωστε δεν θα μπορούσαν να αποχωρήσουν χωρίς ένα ακόμα τραγούδι που όλοι περιμέναμε. Στο δεύτερο encore, λοιπόν, ο χώρος λούστηκε με μωβ φως και ήχησαν οι πρώτες νότες του “Beloved”. Την επίδραση στο κοινό είναι πάνω-κάτω εύκολο να τη φανταστεί όποιος έχει ακούσει και αγαπήσει το συγκεκριμένο άσμα. Είχαν δε και το “Perpetual” στο πρόγραμμα, στο οποίο ο Ιρλανδός (διορθώνοντας κάποιους που τον αποκάλεσαν Άγγλο) προέτρεψε το κοινό σε ένα απίστευτο sing-along, διάρκειας περίπου πέντε λεπτών – με το συγκρότημα να έχει μείνει έκπληκτο από τη λατρεία των παρευρισκόμενων. Φεύγοντας από τη σκηνή μετά από ένα δίωρο, ο καταϊδρωμένος Harris υποσχέθηκε σε όσους ήθελαν να τους δουν από κοντά ότι σε λίγη ώρα θα ήταν στη διάθεσή τους για αυτόγραφα και ανταλλαγή απόψεων!
Οι VΝV Nation απέδειξαν έτσι με τον καλύτερο τρόπο γιατί βρίσκονται στην κορυφή τόσα χρόνια. Άψογοι επαγγελματίες, ο Harris σε μεγάλα κέφια, και το κυριότερο: έχουν κομματάρες και ξέρουν να τις εκμεταλλεύονται κατάλληλα, ώστε να κάνουν τον κόσμο να περνάει καλά και να τους αγαπάει. Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση, οι φίλοι μας αποχώρησαν και πάλι από την Αθήνα νικητές, στο τέλος μιας άριστα διοργανωμένης βραδιάς, χωρίς καθυστερήσεις και τεχνικά προβλήματα.
