Φωτογραφίες: Olga K.
Αν και έχω ξαναδεί τους δικούς μας Skelters, δεν παύουν να με συγκινούν πρώτ’ απ’ όλα με το κέφι τους και μετά με τη δεξιοτεχνία τους, αλλά και με την άνεσή τους επί σκηνής. Το τελευταίο το σημειώνω γιατί έχουμε δει αξιόλογα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής να χάνουν στην επαφή τους με το κοινό, έτσι όπως στήνονται σαν ξυλάγγουρα και κοιτούν το υπερπέραν. Χωρίς υπεροψία, αλλά με μια γνήσια χαρά να βγαίνει από μέσα τους, οι Skelters μας κράτησαν παρέα και ζέσταναν την ατμόσφαιρα για τους headliners.
Όσο για τους πολυαναμενόμενους Τεξανούς, αυτοί μπήκαν κατευθείαν στο ψητό με το “Under Pressure”, δίνοντάς μας μια ιδέα του τι θα ακολουθούσε, όμως επέλεξαν να κρατήσουν τα καλύτερα για το τέλος. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό περάσαμε από το μπιτ και τον ρυθμό στα μπλουζ, πράγμα που διόλου βέβαια δεν χάλασε την ατμόσφαιρα της βραδιάς – απλώς όλοι περίμεναν τα πολύ γνωστά τραγούδια για να ξεσπάσουν και οι ZZ Top μας σιγόψηναν... Ίσως να έφταιγε και το ότι ήταν μια ασυνήθιστα ζεστή για Οκτώβρη βραδιά, πάντως ιδρώσαμε μέχρι να μας προσφέρουν το κυρίως πιάτο, καθώς τα “Waiting For The Bus”, “Pin Cushion”, “I’m Bad, I’m Nationwide”, “Cheap Sunglasses” και “My Head’s In Mississippi” μας παραδόθηκαν περισσότερο σαν ορεκτικά παρά σαν την παρακαταθήκη ενός συγκροτήματος με σαραντάχρονη πορεία. Μην νομίσετε όμως πως δεν το απολαύσαμε... Απλά, όταν περιμένεις τόσα χρόνια να δεις ένα συγκρότημα σαν τους ZZ Top, απαιτείς και περισσότερα.
Η αλλαγή έγινε με το “Foxy Lady”, με τους Τεξανούς να περνούν αμέσως μετά στα “Gimme All Your Lovin’”, “Sharp Dressed Man” και “Legs”. Και αφού ξεσήκωσαν το κοινό... αποχώρησαν! Όχι ασφαλώς τελειωτικά, απλά πήγαιναν πλέον για encore και είχε φτάσει η ώρα να ακούσουν τις γνώριμες ιαχές των fans να τους καλούν πίσω επί σκηνής... Στο encore έπαιξαν το “La Grange”, αλλά σε μια αλλιώτικη εκτέλεση, η οποία σε σημεία αφαιρούσε δυστυχώς τη δυναμική του, για να κλείσουν με το “Tush”.
Η όλη συναυλία στο γήπεδο Tae Kwon Do αναδείχθηκε σε ένα μεγάλο πανηγύρι για τους φίλους του συγκροτήματος. Πανηγύρι το οποίο οι ZZ Top φρόντισαν να διανθίσουν με μικρά αστεία, με λίγα ελληνικά (με τεξανή προφορά!), με δύο – ελαφρά ντυμένες – νεαρές να προσφέρουν στον Gibbons το blues καπέλο του, με χριστουγενιάτικα φωτάκια στα stand των μικροφώνων και φυσικά με τις γνώριμες, εξωφρενικά κιτς, γούνινες κιθάρες. Το διασκεδάσαμε, καμία αμφιβολία. Όμως τώρα που δοκιμάσαμε θέλουμε κι’ άλλο...
