Φωτογραφίες: Olga K.
Όταν οι πόρτες για τη συναυλία της μέρας του MTV ανοίγουν στις 5 το απόγευμα και ήδη από τις 6 το κλειστό γήπεδο του μπάσκετ του ΟΑΚΑ είναι σχεδόν γεμάτο, καταλαβαίνεις ότι θα ακολουθήσει μία μάλλον έντονη βραδιά. Έξω από τις πόρτες, το μάτι σου έπεφτε κυρίως σε κορίτσια και αγόρια –ηλικίας 12, 13 κατά κύριο λόγο – με σκισμένα σταράκια, φαρδιά μπλουζάκια και περίεργες κορδέλες στα υπερυψωμένα μαλλιά τους, που έψαχναν εναγωνίως μία είσοδο.. Μία είσοδο την οποία είχαν εξασφαλίσει καταθέτοντας 7 μόλις ευρώ.
Οκτώ γιγαντοοθόνες βρίσκονταν τοποθετημένες στο πίσω μέρος της σκηνής. Μέχρι να βγουν οι Moral (πρώτο κατά σειρά συγκρότημα της βραδιάς), έδειχναν βιντεοκλίπ της Pink και της Lady Gaga, αποσπάσματα από δοκιμαστικά για το MTV καθώς και πολλούς καλλιτέχνες να καλωσορίζουν το MTV Greece. Στα διαλείμματα οι παρουσιαστές του MTV έπαιρναν συνεντεύξεις από όλους τους παρευρισκόμενους καλλιτέχνες, λίγο πριν βγουν στη σκηνή. Και όλα αυτά σε παγκόσμια μετάδοση.
Ενδεικτικά να πω πως καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, μέχρι να βγουν οι Tokio Hotel, αν κάποιος από τα μεγάφωνα ή στην οθόνη ή ακόμα και ένας απλός θεατής ανέφερε κάτι σχετικό με το συγκρότημα, αυτό και μόνο αρκούσε, για να ακουστούν υπέρτατες και παρατεταμένες στριγκλιές. Επικρατούσε με λίγα λόγια ένας αγωνιώδης πανικός….
Moral
Γύρω στις 7, και ενώ όλες πια οι θέσεις και η αρένα είχαν γεμίσει, βγήκαν οι Moral, το αποκαλούμενο ως drama rock-metal εγχώριο συγκρότημα. Αν σκεφτούμε ότι ήταν το πρώτο τους live στην Ελλάδα και το ότι έπαιζαν support σε ένα διεθνώς αναγνωρισμένο γκρουπ, το κοινό ανταποκρίθηκε επαρκώς. Ιδιαίτερα στη δυναμική παρουσία του τραγουδιστή τους, ο οποίος ανέπτυξε γρήγορα επαφή με τους θεατές. Τραγούδησε δε με τον δικό του ιδιαίτερο και ποιητικό – ανάλογο των τραγουδιών του – τρόπο. Και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας βέβαια δεν υστέρησαν καθόλου σε εμφάνιση και σε απόδοση. Με έξι τραγούδια, με ελληνικό αλλά και ξένο στίχο, με κιθαριστικά σόλο, με τα drums on fire και με «σκοτεινή» διάθεση, οι Moral κατάφεραν να κάνουν πολλά χέρια να σηκωθούν. Με σχετική άνεση ο Θωμάς Παπάζογλου – ιδρυτής του συγκροτήματος – ανέδειξε τραγούδια από το πρώτο cd τους, Αγάπη Ανεκπλήρωτη. Αποκορύφωμα, το “Leave Like A Butterfly”, το οποίο επέλεξαν να παίξουν τελευταίο, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις και δημιουργώντας προσδοκίες για το μέλλον. Όπως και ο ίδιος ο τραγουδιστής τους δήλωσε, θα έπαιζαν σαν να ήταν η τελευταία τους φορά. Και αυτό ακριβώς έκαναν...
Professional Sinnerz
Αμέσως μετά τη μισή ώρα με κιθάρες, drums και λυρικά κομμάτια από τους Moral, σαν να έκανε πραγματικά ελεύθερη πτώση, έπεσε στη σκηνή ο Αδάμαντας, με το “Πες Ό,τι Θες” και με ενέργεια καταλυτική. Φορώντας το πράσινο καπέλο του, πήγαινε πάνω-κάτω στη σκηνή και μιλούσε στο κοινό, ενώ ο Tyler πίσω του, στην κονσόλα, ακολουθούσε τον ρυθμό του – ή το αντίστροφο. Η διάθεση του κόσμου ανέβηκε αστραπιαία, την ανέβασε αστραπιαία για την ακρίβεια, και στα υπόλοιπα κομμάτια όλο το στάδιο κουνιόταν στα «προστάγματα» του πρώην μέλους των Goin’ Through. Τα κομμάτια ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο, χωρίς διακοπές, κι ο κόσμος απλά συνόδευε την έκσταση του MC. Όταν δε εισέβαλλε και ο Κομης Χ, το live κέρδισε κι άλλο σε δυναμική. Στο “Nirvana” ειδικά παρατηρούσα ένα κοριτσάκι να χοροπηδάει, κρεμασμένο στα κάγκελα! Για το τέλος οι Professional Sinnerz κράτησαν το “Όταν Σ’ Είχα Πρωτοδεί”, όπου όλοι, ανεξαρτήτως πια ηλικίας, προεξείχαν από τα κάγκελα και χόρευαν. Σε εκείνο το σημείο απλά αναρωτιόμουν τι παραπάνω θα προκαλούσαν με την εμφάνισή τους οι Tokio Hotel. Οι Pro Sinnerz άξια ρόκαραν με τις ρίμες τους και έδωσαν μέσα από τη λιτότητα της παρουσίας τους, τον καλύτερό τους εαυτό.
Μύρων Στρατής
Ενώ ο κόσμος βρισκόταν ήδη σε συναυλιακή διάθεση και ο Μύρωνας Στρατής έδωσε μία πολύ καλή performance από άποψη στησίματος και απόδοσης, η αντιμετώπιση ήταν κάπως άτονη. Ξεκίνησε στις 8, με δύο δικά του τραγούδια, από τους δύο προσωπικούς του δίσκους, τη βραβευμένη του μπαλάντα “Τι Ζητάς;” και το λίγο πιο δυνατό “Όχι Εγώ”, αλλά δεν κατάφερε να κάνει το κοινό να ενσωματωθεί στη δική του – εμφανώς καλή – διάθεση. Συνέχισε με τραγούδια άλλων, “Ελεύθερη Πτώση” και “Βασιλιάς Της Σκόνης”, αλλά πάλι το κοινό παρουσιάστηκε κάπως διχασμένο. Παρ’ όλα αυτά, όταν στην ολοκλήρωση της εμφάνισής του έπαιξε το “Πάνω Απ’ Όλα”, έγινε ξεκάθαρο πως απλά ο κόσμος περίμενε το χιτάκι για να τον αποθεώσει. Όλο το στάδιο και τις 3-4 φορές που έπαιξε η μουσική του ρεφραίν, κυριολεκτικά ξελαρυγγιάστηκε να το τραγουδάει.
Aloha From Hell
Ντύσιμο σε αποκλειστικά μαύρο χρώμα, είσοδος δυναμική με μουσική μόνο από το “Please Don’t Stop The Music” και όλη η teenager μπάντα εν δράσει επί σκηνής. Η Vivien Eileen, ενεργητικότατη, κατάφερε να μας παρασύρει στη μουσική με μεγάλη επιτυχία – λόγω βέβαια και της φωνής της. Στο “Don’t Gimme That” όλοι τραγούδησαν δυνατά το επαναλαμβανόμενο ρεφρέν, ενώ στο “Walk Away”, αν υπήρχαν αναπτήρες στα χέρια όλων, το στάδιο μπορεί και να έπαιρνε φωτιά. Άλλη μία πρώτη εμφάνιση σε ελληνικό κοινό, με τους Γερμανούς Aloha From Hell να δηλώνουν άφωνοι από την αποδοχή την οποία απόλαυσαν στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Pop ήχος σε μπαλάντες και μη, που άλλοτε ξεσήκωναν κι άλλοτε μελαγχολούσαν, πάντως φαίνεται να άγγιξαν το κοινό χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Tokio Hotel
Ο πανζουρλισμός έπρεπε κάποια στιγμή ή να λάβει τέλος, ή να μετουσιωθεί στους στίχους και στη μουσική των πολυαναμενόμενων, όπως έδειξαν οι αντιδράσεις, Tokio Hotel.
Περίπου δέκα λεπτά μετά τις 10, ένα λευκό ημιδιάφανο πανί κάλυψε τη σκηνή. Οι κραυγές – ενθαρρυντικές για τους Tokio Hotel – φανέρωσαν την προσμονή αλλά και υπομονή που είχε κάνει ο κόσμος ως εκείνη την ώρα. Τα όργανα είχαν κρυφτεί, τα φώτα είχαν χαμηλώσει και πάνω στο λευκό πανί άρχισαν βαθμιαία να σχηματίζονται σκιές από τους μουσικούς, καθώς ένας-ένας έπαιρναν θέση. Όλα τα κινητά ψηλά, όλα τα χέρια ψηλά, το πανί πέφτει και ο Bill Kaulitz εμφανίζεται από το πίσω μέρος της σκηνής μέσα στα μαύρα, κολλητά του ρούχα. Ο δυνατός ήχος σκεπάζει τις κοριτσίστικες κραυγές και τα φώτα δυναμώνουν. Ό,τι αντίδραση προκάλεσε η πρώτη εμφάνιση του τραγουδιστή στη σκηνή, προκάλεσε και η παραμονή του για μία ώρα σε αυτή. Το μόνο που έβλεπες ήταν χέρια και σώματα να κουνιούνται, άκουγες τους στίχους έναν προς έναν από όλους σχεδόν και παρατηρούσες μία έκσταση στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων.
Αν και μόνο 18, ο Bill Kaulitz απέδειξε πόσο καλά μπορεί να σταθεί στη σκηνή και πόσο επικοινωνιακός μπορεί να γίνει. Νωχελικός ή έντονος, ανάλογα με το ύφος του κομματιού, παρέσυρε τους πάντες να τον ακολουθούν με το βλέμμα τους στα βήματά του. Η φωνή του πιστή αντιγραφή των όσων ακούς από τα στούντιο άλμπουμ των Tokio Hotel, ενώ ο ήχος από τα όργανα καταιγιστικός. Μικρές κινήσεις υποτυπώδους εντυπωσιασμού – αν και δεν χρειαζόταν, το είχε ήδη το κοινό – όπως π.χ. να βγάλει κάπως «ρυθμικά» το μπουφάν του και να εκτοξεύει νερό ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προκαλώντας πανικό ως προς το ποιος θα είναι ο τυχερός που θα πιάσει το μπουκάλι το οποίο είχε μόλις αγγίξει...
Παίζοντας τραγούδια όπως τα “Dogs Unleashed”, “Alien” και “Together We Can Make It”, οι Tokio Hotel διατήρησαν καθ’ όλη τη διάρκεια τον κόσμο σε ντελίριο ενθουσιασμού. Κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, όπου όλοι οι καθιστοί σηκώθηκαν και οι όρθιοι της αρένας ενώθηκαν, το “Dark Side Of The Sun” καθώς και το πολυπόθητο “Monsoon”, που ήρθε στο πρώτο encore του συγκροτήματος. Δυστυχώς πολύς κόσμος είχε ήδη αρχίσει να φεύγει γιατί η επανεμφάνιση των Tokio Hotel καθυστέρησε. Ωστόσο και στο δεύτερο encore υπήρχε ακόμα ένας σεβαστός αριθμός πλήθους στο γήπεδο, ο οποίος και τους αποθέωνε στο κλείσιμο του live. Οι Tokio Hotel μπορούν να γυρίσουν στη Γερμανία όντας σίγουροι, μετά τη βραδιά του MTV, ότι η πρώτη ζωντανή παρουσίαση του νέου τους άλμπουμ Humanoid δεν ήταν παρά πειστική...
