Φωτογραφίες: Αρετή Σταυροπούλου
Με έναν μικρό φόρο τιμής σε ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών, τους Kraftwerk, έπεσαν τα φώτα στο θέατρο Badminton με τα επτά μέλη των Archive να ανεβαίνουν στη σκηνή υπό τον φουτουριστικό ήχο του θρυλικού “Radioactivity”…
Η ξαφνική, φθινοπωρινή μπόρα δεν φάνηκε να είναι αρκετή ώστε να αποτρέψει τους φανατικούς θαυμαστές του δημοφιλούς βρετανικού συγκροτήματος από το να γεμίσουν ασφυκτικά – και πέρα ίσως από κάθε προσδοκία – το θέατρο Badminton το βράδυ της Παρασκευής. Mε αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου τους άλμπουμ, Controlling Crowds part I-III, οι Archive επισκέφτηκαν ξανά στη μέχρι τώρα πορεία τους την Ελλάδα, προσφέροντας ένα δυνατό σόου, το οποίο άφησε πίσω του τις καλύτερες εντυπώσεις. Είτε είσαι πιστός τους ακόλουθος, είτε όχι.
Ήταν 21:00 η ώρα όταν έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Archive, για να μας χαρίσουν αρχικά κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του καινούργιου τους δίσκου – το εκρηκτικό “Controlling Crowds” και καπάκι το απίθανο “Bullets”, το όποιο εκτίναξε τη διάθεση του κοινού στα ύψη. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι από τους θεατές της πρώτης σειράς πετάχτηκαν από τις θέσεις τους για να το απολαύσουν. Το συγκρότημα συνέχισε με τις progressive διαθέσεις του να δίνουν σιγά-σιγά τη θέση τους σε ορέξεις που είθισται να περιγράφονται ως trip-hop, αν σημαίνει κάτι πια ο όρος αυτός. Βέβαια το κοινό απέδειξε πως τους προτιμάει μακράν στις πιο πολύπλοκες και μεγάλης χρονικής διάρκειας συνθέσεις τους. Είναι, όμως, πραγματικά αδύνατο να μην παραδεχτεί κανείς ότι ο ήχος που βγάλανε τα όργανα και οι κονσόλες του ηχολήπτη τους το βράδυ της Παρασκευής ήτανε τόσο άψογος, ώστε σε καθήλωνε ακόμα και στις πιο αδιάφορες στιγμές του group – από την άποψη του ρεπερτορίου πάντα. 
Καλές εκτελέσεις επιφυλάχτηκαν ακόμα στο επίσης φρέσκο “Words Of Signs”, αλλά και στο ήδη αγαπητό των ραδιοφώνων “Kings Of Speed”. Όλα αυτά συνοδεία μιας πολύ φροντισμένης παραγωγής, η οποία δεν βασιζότανε σε πανάκριβα και εντυπωσιακά εναλλασσόμενα σκηνικά, αλλά σε ένα απλό μα καλοστημένο video-wall και έναν φοβερό φωτισμό, ο οποίος θαρρείς και βρισκόταν σε απόλυτο συγχρονισμό με τις μουσικές του group. Έτσι, σαν αποτέλεσμα, δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ότι οι Archive κινούνταν πλήρως ταυτισμένοι με τον ρυθμό του εκάστοτε τραγουδιού – πότε τρεμουλιαστά, πότε νωχελικά και πότε χωρίς σταματημό. Λες και η επταμελής μπάντα αποτελούσε φυσική προέκταση των μουσικών οργάνων που κρατούσε στα χέρια της.
Οι Archive απoχώρησαν από τη σκηνή του Badminton μετά από ένα σετ μιάμισης ώρας και ένα απίθανο μισάωρο encore, από το οποίο – σοκαριστικά υποθέτω για πολλούς – απουσίασε το χιλιοπαιγμένο στην Ελλάδα “Fuck U”. Και ήτανε σαν η απουσία αυτή να υπονοούσε πως το grοup στοχεύει τώρα πια σε καινούργια πράγματα και σε νέες επιτυχίες. Και ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχει ανάγκη από κανέναν συγκεκριμένο «κράχτη» ώστε να κάνει εντύπωση.
