Είναι γεγονός πως ήθελα πολύ να παρευρεθώ στη συναυλία των Asian Dub Foundation. Λίγο ο φθινοπωρινός καιρός, λίγο η παράξενη περίοδος, είχαν αρχίσει να επιδρούν αρνητικά στην ψυχολογία μου και πίστευα ότι αυτή η μίξη τις dub-χορευτικής μουσικής με στοιχεία raga και punk θα ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν! Και δεν έκανα λάθος…
Έφτασα στον χώρο διεξαγωγής της συναυλίας (στο περίφημο και χιλιοπατημένο Gagarin) αρκετά νωρίς. Οι πόρτες ήταν ακόμα κλειστές και η ανυπομονησία μεγάλη. Ο κόσμος που περίμενε έξω είχε αρχίσει να συσσωρεύεται, όμως η διάθεση παρέμενε ακμαία (να ’ναι καλά οι κοινωνικές επαφές σε αυτές τις καταστάσεις). Οι πόρτες εν τέλει άνοιξαν δέκα παρά και ο κόσμος άρχισε να γεμίζει τον χώρο. Μέσα σε μερικά μόλις λεπτά το Gagarin είχε γεμίσει για τα καλά και ήταν ώρα να αρχίσει το πάρτυ!
Αυτά τα warm up party και after party που έγραφε και η αφίσα – με την Anna Mystic και τον DJ Harris (Funxion Crew) – δεν μπορώ να πω ότι με άγγιξαν και πολύ, για να είμαι ειλικρινής… Λίγο η ανυπομονησία και η κούραση, λίγο η σχετικά χαμηλή ένταση της μουσικής και η βαβούρα, με έκαναν να τους δώσω μικρή σημασία. Βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι έδωσαν μια χορευτική νότα στον κόσμο ο οποίος, σε πηγαδάκια, ήδη κουνούσε το κορμί του. Γύρω στις 22:30 βγαίνουν επιτέλους στη σκηνή οι Plus Dots. Από τις πιο καλές ελληνικές μπάντες στο είδος τους (ένα μίγμα ska και reggae με punk rock στοιχεία) με έναν δυνατό, γεμάτο ένταση ήχο. Ξεχώρισα τα πνευστά, που τα βρήκα εξαιρετικά, καθώς και τον πολύ ενεργητικό τραγουδιστή, ο οποίος (και αυτό μου έκανε εντύπωση για ελληνική μπάντα) είχε πολύ άνεση στη σκηνή! Μπορώ να πω ότι μίλησαν με το κοινό και το κοινό τους απάντησε…
Η ανυπομονησία είχε αρχίσει να μεγαλώνει καθώς περνούσε η ώρα και, προσωπικά, και η κόπωση. Αλλά κατά τα μεσάνυχτα εμφανίστηκαν οι ADF, η κούραση έφυγε αμέσως και το LIVE (με κεφαλαία, ναι!) άρχισε με το “Bride Of Punkara” από τον τελευταίο τους δίσκο – πολύ κατάλληλο για αρχή, κατά την ταπεινή μου άποψη. Επί σκηνής βγήκαν αρχικά οι Cyber Rajput (απίστευτος καθόλη τη διάρκεια του live) και DJ Gullabbhai Sun-J, αλλά ο πανικός ξεκίνησε όταν εμφανίστηκαν και οι δύο τραγουδιστές Aktarv8r και Al Rumjen. Και συνεχίστηκε με κομμάτια όπως τα “Rise”, “Take Back The Power”, “Target”, “Speed Of Light”, “Superpower”, “Burning Fence”, “Ta Deem”, “Oil”, χωρίς ασφαλώς η μπάντα να παραλείψει και τα χιτάκια “Flyover” και “Fortress Europe”. Συνολικά οι Asian Dub Foundation έπαιξαν πάνω-κάτω κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα (αν και θα θέλαμε να τους ακούσουμε κι άλλο), με ένα encore αποτελούμενο από 4 κομμάτια. Ειδικότερα στο “Flyover” η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε ακόμα περισσότερο, με το κοινό να συμμετέχει στα φωνητικά και να χοροπηδά σαν να ήταν όλοι ένα – με χέρια να σηκώνονται μαζί ψηλά, με άτομα να πηδούν και να κάνουν crowd-surfing. Πιστεύω ότι, όσο και να προσπαθήσω, δεν θα καταφέρω να μεταφέρω την απίστευτη ένταση και τη γενική κατάσταση που επικρατούσε το Σαββατόβραδο στο Gagarin! Για άλλη μια φορά, φάνηκε η διαφορά μεταξύ μιας οποιαδήποτε άλλης μπάντας και μιας δεμένης κολεκτίβας μουσικών: ο κόσμος – όλος ο κόσμος – χόρευε, χτυπιόταν και επικοινωνούσε με μοναδικό τρόπο με το συγκρότημα.
Δεν έλειψαν βέβαια και τα πολιτικά, καυστικά σχόλια, ιδίως του Chandrasonic (κιθαρίστα), τα οποία βρήκαν αμέσως γόνιμο έδαφος στους αγανακτισμένους Έλληνες από κάτω (ακούσαμε φυσικά και το «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» κατά τη διάρκεια της συναυλίας). Αυτή η βαθιά πολιτικοποιημένη φύση των ADF, η οποία κατακρίνει μέσα από τα κομμάτια και τα λόγια τους τον φασισμό, την ανισότητα, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε κάνουν να έχεις μια ακόμα πιο θετική στάση προς αυτό το γκρουπ. Κι ας μην ξεχνάμε την απίστευτη ενέργεια όλων τους, όπως και τον δυναμισμό που έβγαλαν επί σκηνής, στοιχεία τα οποία – πώς να το κάνουμε – σε αφήνουν άφωνο.
Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι το προχθεσινό live ήταν από τα καλύτερα του μέχρι στιγμής φθινοπώρου, ένα live-εκτόνωση. Όλοι έφυγαν λοιπόν με ανεβασμένη διάθεση και με ένα μεγάλο χαμόγελο για να συνεχίσουν το βράδυ τους. Οι ADF μας απέδειξαν για ακόμα μια φορά για ποιο λόγο βρίσκονται επί τόσα χρόνια τόσο ψηλά. Όπως έχει ειπωθεί άλλωστε, πρόκειται για «ένα από τα καλύτερα live συγκροτήματα των τελευταίων 30 χρόνων». Και δεν νομίζω ότι κανείς από όσους ήρθαν μέχρι το Gagarin να τους δουν θα μπορέσει να διαφωνήσει.
