Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Λίγες φορές έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις ένα live το οποίο να διαθέτει ταυτόχρονα πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά, που να προσδίδουν μοναδικότητα… Πόσο συχνά αλήθεια παρακολουθεί κανείς έντεκα Φιλανδούς επί ελληνικής σκηνής (με δωρεάν κιόλας είσοδο), εν είδη συμφωνικής ορχήστρας; Aν δε προσθέσεις κι έναν διευθυντή ορχήστρας στο πρόσωπο του μουσικού παραγωγού Jori Hulkkonnen (με φράκο παρακαλώ!), καθώς και ισάριθμα ιστορικά αναλογικά synths της Roland (TR-303), τότε δημιουργείται μια εικόνα αν μη τι άλλο ξεχωριστή.
Το project της Acid Symphony Orchestra είναι εξορισμού μεγαλόπνοο και αρκετά περίπλοκο στη σύλληψη. Το να βρεις έντεκα ιστορικά TR-303 synths και να τα προγραμματίσεις δεν είναι και πανεύκολο. Το να τα συντονίσεις όμως, με ένα εξίσου αναλογικό drum machine (το επίσης θρυλικό 808, και πάλι της Roland), σε μορφή καλοκουρδισμένης ορχήστρας είναι αναμφισβήτητα μια διαδικασία η οποία απαιτεί πηγαίο ταλέντο, μεράκι και φανερώνει καλή αφομοίωση των πρώιμων μορφών της ηλεκτρονικής μουσικής. Μετά από ένα πολύ καλό warm up set του Junior SP, με ηλεκτρονικούς old school ήχους αλλά και μπόλικα acid και electro περάσματα, το ρολόι έδειξε γύρω στις 11 και η ώρα των Φινλανδών είχε φτάσει. Η παρουσία των Acid Symphony Orchestra στον κεντρικό χώρο του Bios προξένησε από την αρχή πολλά σχόλια στα συγκεντρωμένα πηγαδάκια. Καθισμένοι σε μια υπερυψωμένη σκηνή, αμφιθεατρικά, δημιουργούσαν μια εικόνα υποβλητική. Ο Jori Hulkkonen, με την πλάτη στο κοινό, είχε λάβει τη θέση της μουσικής διεύθυνσης στο κέντρο, ενώ το αναλόγιο και ο «κοντάκτορας» είχαν αντικατασταθεί από μια τεράστια κονσόλα και φυσικά το drum machine.
H μουσική των Acid Symphony Orchestra διέγραψε όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής σημειολογίας. Μετά από ένα εντυπωσιακό intro – όπου η σουρεαλιστική εικόνα ενός μπουκαλιού βότκας να «περνάει» ανάμεσα στα μέλη της ορχήστρας με μηχανικές κινήσεις εφάμιλλες της ψυχρότητας της Καρελίας – ο κόσμος βίωσε ένα απόλυτο χορευτικό «μπράφ». Τα σύνθια πήραν κυριολεκτικά φωτιά μπλέκοντας με τις χοντρές μπασογραμμές της «διεύθυνσης». Ήχοι acid, breaks, βαριά πρώιμη techno, αλλά και μια συλλογική αντίληψη ηλεκτροακουστικής μουσικής δωματίου έκαναν το κοινό να χάνεται ρυθμικά. Αν και φαίνονται ψυχροί σαν άνθρωποι, οι Φινλανδοί έκαναν τους Έλληνες να χορεύουν το βράδυ της Παρασκευής, δείχνοντας ότι το εν λόγω project διαθέτει και πολύ καλά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά (πράγμα πολύ σημαντικό για οποιοδήποτε live σχήμα).
Η μουσική και η σκηνική παρουσία των Acid Symphony Orchestra αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό. Να σημειώσουμε ότι το live που παρακολουθήσαμε φέρει το ποιητικό τίτλο του “So Run The Tears As Wine” και είναι ακυκλοφόρητο δισκογραφικά – πράγμα που μας επιτρέπει να παρακολουθούμε με περισσότερη προσοχή τα μελλοντικά βήματα του project.
