Φωτογραφίες: Μυρσίνη Πατακάκη
Το Σαββατόβραδο που μας πέρασε εμφανίστηκαν οι Ισπανοί Ska-P στο γήπεδο του Μακεδονικού (Ευκαρπία Θεσσαλονίκης) με support τους Θεσσαλονικείς 63High, σε μια συναυλία διοργανωμένη από τη νεοσύστατη και κατά τα φαινόμενα πολλά υποσχόμενη Self Preservation Society. Βρεθήκαμε στον συναυλιακό χώρο κατά τις 7 το απόγευμα. Ήδη το γήπεδο είχε αρκετό κόσμο κι αργότερα γέμισε τελείως. Υπολογίζω περίπου 8-10 χιλιάδες άτομα να παρακολούθησαν τη συναυλία (μάλιστα, υπήρχε και μια παρέα Βουλγάρων, οπαδών του συγκροτήματος, πιθανότατα κι άλλος κόσμος που ήρθε από μακριά).
Οι 63High εμφανίστηκαν στη σκηνή κατά τις 8.00 το βράδυ και αποδείχτηκαν ένα πολύ καλό (αν όχι ιδανικό) support για τη συναυλία, γιατί διαθέτοντας μουσικό ύφος παρόμοιο με αυτό των Ska-P, «ζέσταναν» τον κόσμο με το παραπάνω για την επικείμενη εμφάνιση των Ισπανών. Μάλιστα εισέπραξαν και θερμότατα χειροκροτήματα με τη διασκευή του “Blitzkrieg Bop” των Ramones, που έπαιξαν στο κλείσιμο της εμφάνισής τους.
Λίγα λεπτά αργότερα (περίπου στις 9.30), βγήκαν στη σκηνή και οι Ska-P, οι οποίοι, μαζί με το ημίωρο encore τους, έπαιξαν για περισσότερο από δυο ώρες. Ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους με το “Ni Fu Ni Fa” – πρώτο κομμάτι του τελευταίου τους άλμπουμ. Ακολούθησαν πολλές από τις γνωστές επιτυχίες τους, μοιρασμένες έτσι ώστε να κρατάνε το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο μέχρι την τελευταία στιγμή. Βασικότερα highights, τα “Vals Del Obrero”, “Cannabis”, “Tio Sam” και “Intifada”. Επίσης, έπαιξαν και μια διασκευή του “I Fought The Law”, καθώς και το “Happy Birthday”, μιας και έτυχε να είναι τα γενέθλια του Julio, του μπασίστα!
Οι Ska-P απέδειξαν ότι είναι ικανότατοι performers επί σκηνής. Πέρα από το γεγονός ότι μουσικά ήταν άψογοι, με τους απαραίτητους αυτοσχεδιασμούς φυσικά, είχαν πάρα πολύ καλή επαφή με το κοινό. Ο κόσμος εναρμονιζόταν με τις επιταγές του συγκροτήματος για ρυθμικό χειροκρότημα, σήκωμα χεριών, κλπ., πολλές φορές χωρίς καν να χρειαστεί να το ζητήσουν οι μουσικοί. Ενδιάμεσα φυσικά, ξέφρενος χορός, χωρίς να λείπει και το λεγόμενο «πόγκο» (αναπόφευκτο σε τέτοιου είδους συναυλίες). Ο Pipi (ο ψηλόλιγνος τραγουδιστής) έβγαινε κατά διαστήματα στη σκηνή κουστουμαρισμένος ανάλογα με το θέμα του εκάστοτε τραγουδιού. Ενίοτε δε πετούσε και κάποια κομμάτια από τα κοστούμια (κυρίως περούκες και καπέλα) προς το κοινό! Δεν παρέλειψαν ακόμα να δείξουν το έντονα πολιτικοποιημένο στοιχείο στη μουσική τους, με συνθήματα κατά του ιμπεριαλισμού, της αστυνομικής βίας και της καταστολής ανάμεσα στα τραγούδια.
Μοναδικό μελανό σημείο της συναυλίας ήταν όταν παραλίγο να φύγουν από τη σκηνή οι Ska-P, λόγω των αντικειμένων που εκτοξεύονταν από το κοινό. Μετά από παράκληση του τραγουδιστή των 63High όμως (μια και οι Ska-P δεν μιλούν ούτε Αγγλικά!), ο κόσμος σταμάτησε να πετάει αντικείμενα και η συναυλία συνεχίστηκε κανονικά. Το τέλος της συναυλίας βρήκε ένα κατάμεστο γήπεδο γεμάτο από χαμογελαστά πρόσωπα. Οι παρευρισκόμενοι διασκέδασαν και με το παραπάνω, μάλιστα σε βαθμό εξάντλησης, αφού η κούραση ήταν ολοφάνερη στα πρόσωπά τους, ανάμικτη όμως με ικανοποίηση.
Κατά τον γράφοντα, είδαμε μια από τις καλύτερες συναυλίες της τελευταίας δεκαετίας. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, δεν θυμάμαι να έχω δει κάτι παρόμοιο εδώ και χρόνια. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν πρωτίστως στους μουσικούς, στο θερμό κοινό, τον κόσμο που δούλεψε για να γίνει πραγματικότητα η συναυλία και φυσικά στη Self Preservation Society, η οποία έκλεισε το συγκρότημα. Μακάρι αυτό το live να ήταν η αρχή για μια νέα εποχή δυνατών συναυλιών στη Θεσσαλονίκη κι όχι απλώς μια αναλαμπή...
