Φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη
Για όλους εμάς που αγαπάμε τους σκληρούς βιομηχανικούς ήχους, τα βίαια ηχητικά ξεσπάσματα, τα brutal φωνητικά αλλά ταυτόχρονα και τους ποιητικούς στίχους σε συνδυασμό με ηλεκτρισμένες μελωδίες, η συναυλία της 1ης Απριλίου δεν ήταν μια απλή συναυλία. Ήταν ΓΕΓΟΝΟΣ! Η εμφάνιση δύο από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στον χώρο της electro/industrial/ΕΒΜ σε μία βραδιά ήταν ένας πολύ καλός λόγος πρώτα για να γεμίσει ασφυκτικά το Gagarin και αργότερα για να το παραδώσει στους ρυθμούς των Σκανδιναβών Covenant και Combichrist. Το άτυπο φεστιβάλ τελείωσε αφήνοντάς μας όλους να χορεύουμε ακόμα κάτω από ένα ηλεκτροφόρο πλέγμα. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Λόγω δουλειάς, δεν προλάβαμε την έναρξη των Aesthetic Perfection. Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει αρκετά από αυτούς, αλλά από αυτά που πρόλαβα, ενθουσιάστηκα με τους Αυστριακούς. Το electro industrial τους ήταν αρκετά καλό, πολύ δυναμικό, όχι τίποτα πρωτότυπο βέβαια, αλλά καλό. Και σίγουρα είναι από τις μπάντες που πρέπει να τσεκάρουν όσοι δεν τους είχαν ξανακούσει. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να ανοίξουν τον δρόμο για αυτό που θα ακολουθούσε σε λίγο.
 Περίπου μισή ώρα αργότερα, λοιπόν, ένα παιδικό τραγουδάκι ακούγεται και οι Combichrist παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή, πετώντας κάτι σαν κομφετί στο πλήθος. Το κοινό παραληρεί καθώς ο Andy LaPlegua και η παρέα του ξεκινάνε τη γεμάτη βία, ιδρώτα, πόνο, αίμα και μίσος performance τους. Έναρξη με το “All Pain Is Gone”, ειρωνεία θα έλεγε κανείς, αφού ο πόνος μόλις τώρα ξεκινούσε για όσους βρίσκονταν στο κοινό. Το μάτι του Andy γυάλιζε επικίνδυνα και ήταν αποφασισμένος να μας κάνει να ξεπατωθούμε. Και το κατάφερε. Δεν νομίζω να έμεινε πάνω από ένα λεπτό στην ίδια θέση, όργωνε τη σκηνή, με πλήρη έλεγχο του σώματος και της δαιμονισμένης παρουσίας του. Τα προβληματάκια στον ήχο ήταν εμφανή, αν και μεγάλο μέρος των τραγουδιών ήταν προηχογραφημένο, αλλά αυτό στιγμή δεν φάνηκε να χάλασε το πλήθος, το οποίο γούσταρε πολύ ό,τι έβλεπε μπροστά του. Από το καινούργιο άλμπουμ έπαιξαν το πολύ αγαπημένο “Scarred”, το “Get Out Of My Head”, που έχει ήδη γίνει club hit, και το “I Want Your Blood”. Δεν ήθελαν, όμως, να επικεντρωθούν μόνο στη νέα τους κυκλοφορία, καθώς κι ο κόσμος ήθελε να ακούσει όσα κάθε Σάββατο χορεύει μανιασμένα. Και αυτό είχαν σκοπό να του δώσουν. Έτσι, τα σπάσαμε κανονικά στο “Blut Royale” και στο “Get Your Body Beat”, χάσαμε τον αυχένα μας στο “Shut Up and Swallow”, και ακούσαμε κάποιες (λίγο σιχαμένες) λεπτομέρειες για τα πρωινά ξυπνήματα του Andy (σχόλιο Νίνας: αυτό είναι που λέμε «too much information»…), πριν έρθει το “Today I Woke To The Rain Of Blood”. Και πριν μας αποτελειώσουν, ήρθε o... ύμνος “This Shit Will Fuck You Up”, που ομολογουμένως δικαιολόγησε τον τίτλο του. “What The Fuck Is Wrong With You People?”, ρωτάει ο Andy, για το φινάλε. Έλα ντε. Αλλά αυτό θα το απαντήσουμε κάποια άλλη στιγμή. Τώρα απλά ακολουθούμε τον ρυθμό. Μετά από αυτό αποχώρησαν από τη σκηνή, δυστυχώς χωρίς encore, κι αφήνοντάς μας βέβαια λίγο παραπονεμένους που το set ήταν σχετικά μικρό σε διάρκεια – τρία groups γαρ – και με κομματάρες όπως τα “Fuck That Shit”, “Sex, Drogen Und Industrial” και “This Is My Rifle” να απουσιάζουν.
|
