Η περιοδεία των Maiden “Somewhere Back In Time” με το υλικό της επικεντρωμένο κυρίως στην πενταετία 1982-86 –δηλαδή την, πανθομολογούμενη, πιο ενδιαφέρουσα παραγωγικά περίοδο της μπάντας με έκανε να ακούσω ξανά όλα όσα άκουγα στα 14 μου. Το δρόμο για τη Μαλακάσα είχαν πάρει και άλλοι περίπου 20 χιλιάδες νοματέοι, που με τα μαύρα τους μαλλιά να ανεμίζουν headbang-οδώς μέσα στα αυτοκίνητα τους υπό τους ήχους του «Powerslave» έκαναν την έξοδο του Αυγούστου να μοιάζει περισσότερο με sequel του Wayne’s World παρά με την απεγνωσμένη προσπάθεια των αθηναίων να ξελαμπικάρουν από τα άγχη της χρονιάς.
Τα Spitfire περνούν λίγο πριν τις 10 πάνω απο το κεφάλι μου και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ εκφωνεί τον διάσημο εκείνο λόγο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που καταλήγει με την προτροπή "fight them on the beaches" και οι κιθαριστικές αρμονίες των Murray, Smith και Gers κάνουν το κοινό να εκτοξευθεί στις μπροστινές σειρές με το "Aces High". Ο Bruce Dickinson βγαίνει στη σκηνή με μιλιτέρ παντελόνι και αρχίζει το ανέλεητο τρέξιμο του μπρόστα και πίσω απο το αιγυπτιακό σκηνικό που έχει στηθεί, με τάφους, μούμιες, ιερογλυφικά και τον Eddie πανταχού παρόντα, σαν το μάτι του Ωρου να τσεκάρει τους πιο φανατικούς. Μετά τα "Two Minutes To Midnight" και "Revelations" ο Bruce βάζει την κόκκινη στολή του και στέκεται ψηλά, πάνω απ’ όλη τη μπάντα ανεμίζοντας την Union Jack και τραγουδώντας το "The Trooper". Η ταχύτητα –αλλά και η ακρίβεια- με την οποία εκτελούνται τα κομμάτια-σταθμοί για όλο το metal συλλογικό υποσυνείδητο είναι αξιοθαύμαστη. Ο Steve Harris παραείναι ήσυχος, σε αντίθεση με τον Nicko McBrain, πραγματικό εγκέφαλο πίσω απο την κάσα.
Σκάει μύτη στη σκηνή και το έβδομο μέλος της μπάντας, ο Eddie, λαμπρός ως κάθε καλτ μορφή που ξεπήδησε από τις σελίδες ενος κόμικ. Ακολουθούν τα "Can I Play With Madness", "Number Of the Beast", "Run To The Hills", "Fear Of The Dark" για να κλείσουν με το "Iron Maiden", όπου ο Eddie αποδεικνύεται ελάχιστα ελεήμονας στις πρώτες σειρές, οι οποίες παίρνουν μια γεύση του τι εστί «πελέκησα το κεφάλι της Θάτσερ». Για το ενκόρ μας επιφυλλάσουν τα "Moonchild", "The Clairvoyant" και φυσικά το "Hallowed Be Thy Name" που τραγουδιέται εν είδει γηπεδικού ύμνου από 20 χιλιάδες στόματα, τα οποία εκλιπαρούν για ένα «Alexander The Great», το οποίο όμως δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ.
01. Intro - Churchill's Speech
02. Aces High
03. 2 Minutes to Midnight
04. Revelations
05. The Trooper
06. Wasted Years
07. The Number of the Beast
08. Run to the Hills
09. Rime of the Ancient Mariner
10. Powerslave
11. Heaven Can Wait
12. Can I Play With Madness?
13. Fear of the Dark
14. Iron Maiden
Εncore
15. Moonchild
16. The Clairvoyant
