Λίγο πριν το έντονο καλοκαιρινό συναυλιακό αεράκι κάναμε μία στάση στο Θέατρο Βράχων για να απολαύσουμε την Amparo Sanchez και την Αmparanoia παρέα της στο κάλεσμα των δικών μας Locomondo. Πολύχρωμες φατσούλες με άπειρες μπύρες ανά χείρας, τσιγάρα όλων των ειδών και μπόλικα dreadlocks είχαν την τιμητική τους το ζεστό βράδυ της Πέμπτης.
Η συνταγή για ένα τρελό πάρτυ με ανάλαφρο και χαρούμενο νεαρόκοσμο είναι γνωστή στον Μάρκο Κούμαρη και τους Locomondo, οπότε δεν ξαφνιάστηκα με το πλήθος των 20άρηδων που είχε μαζευτεί από νωρίς σχεδόν κολλημένο στη σκηνή για να αποθεώσει το group. Λίγο πριν τις 10 όλοι ήταν στις θέσεις τους και οι πρώτες reggae νότες έπεφταν ηδονικά στα αυτιά των όμορφων κοριτσόπουλων που χορεύανε και τραγουδούσαν κάθε στίχο (μα κάθε στίχο!) των επιτυχιών “Trendy Λίτσα”, “Reggae Music”, “We Wanna Dance”, “Πίνω Μπάφους Και Παίζω Pro”, “Ο Βασιλιάς Του Αυγούστου”, “Στην Αθήνα”, “Γαμήλιο Πάρτυ”, “Καραπιπερίμ” και “Ay Ay” (ντουέτο με την Amparo). Και ενώ τα κουτάκια μπύρας και τα μπουκαλάκια νερού αλλάζανε χέρια και μία κοπέλα φώναζε πίσω μου ζητώντας το “Γλάρο”, σκεφτόμουνα ότι σίγουρα οι Locomondo δεν αποτελούν must στο μουσικό μου κόσμο αλλά κατανοώ ή και σέβομαι το γεγονός ότι για άλλους είναι ένα είδος «φάρμακου», μία ευδιάθετη νότα στην καθημερινή σκοτούρα (μέχρι εκεί βέβαια...).
Το απαραίτητο 25λεπτο διάλειμμα έδωσε τη σκυτάλη στους φιλοξενούμενους Amparanoia που λήγουν την ευρωπαϊκή περιοδεία τους - αλλά και το ίδιο το group - μετά από μία λίαν επιτυχημένη πορεία 11 χρόνων. Η αεικίνητη, μικροσκοπική, πάλαι ποτέ συνεργάτης-σύντροφος του Manu Chao, ανοίγει τα πανιά της για solo μουσικά ταξίδια οπότε είχε την ανάλογη χαρά, νοσταλγία αλλά και δύναμη στην σκηνική της παρουσία. Το κύμα της ισπανόφωνης σκηνής με τους πρωτεργάτες Mano Negra έχει φανατικές και γερές βάσεις στη χώρα μας, έτσι και οι Amparanoia προκάλεσαν μία fiesta, όνομα και πράγμα. Με χαρά ακούσαμε δείγματα από όλες τις δουλειές τους όπως “La Vida Te Da”, “You Know What I Mean” (με ουρλιαχτά πίσω και μπροστά μου), “Illuminando”, “Antes De Hoy”, “Mi Amor Se Fue”, “Don’t leave Me Know”, “En La Noche”, “La Fiesta” (παλιό δικό μου αγαπημένο, από τις ένδοξες στιγμές μου ως DJ) και άλλα. Στα συν της βραδιάς συγκαταλέγω την εμφάνιση και το jamming επί κοινού με τους Locomondo στο πολυτραγουδισμένο “Welcome To Tijuana” (κομμάτι που το έχει γράψει η Amparo με το Manu Chao, αν και δεν είναι ευρύτερα γνωστό), το οποίο έδωσε μία άλλη, «κοσμοπολίτικη» γεύση στη βραδιά. Κατά τις 12.30 το γλέντι λήγει με ένα χαρούμενο πλήθος που κατεβαίνει από το θέατρο αγκαλιασμένο, χαμογελαστό, ολίγον καταπονημένο και με την αίσθηση ότι η ζωή είναι ωραία. Σε γενικές γραμμές η βραδιά κύλησε όμορφα δίχως εξάρσεις ή φρενήρη πάθη (τύπου παλαιών live Μanu Chao κτλ.) και νομίζω ότι κανείς δεν έφυγε απογοητευμένος ή παραπονεμένος.
Το καλοκαιράκι είναι εδώ και μας περιμένει για νέες και ποικιλόχρωμες μουσικές περιπέτειες. Ας τις απολαύσουμε μακριά από γκρίνιες και γρουσουζιές και φυσικά πάντα με φθηνά εισιτήρια. Συγχαίρω Locomondo και Amparanoia για την επιβολή του εισιτηρίου των 20 ευρώ, όπως θα έπρεπε να είναι για τις περισσότερες συναυλίες στην Ελλάδα. Καλή μας καλοκαιριά...
