Φωτογραφίες: Έφη Παναγιωτοπούλου
Για πολλούς και διάφορους λόγους δεν ήθελα να γράψω ακριβές review για το live του Nick Cave. Για τον λόγο αυτό θα παραθέσω μερικές σκέψεις, εντυπώσεις και λεπτομέρειες από το βράδυ του Σαββάτου:
- Μετά το αξιοπρεπές support του Ed Kuepper και του Jeffrey Wegener, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Bad Seeds, ακολουθούμενοι από τον Nick Cave ο οποίος, αφού έκανε για ένα λεπτό τις ανάσες του πίσω από τη σκηνή (τον είδαμε στη ζούλα από το πλάι), ανεβαίνει τελευταίος και προκαλώντας κραυγές ενθουσιασμού. Όλα τα μέλη της μπάντας είναι κύριοι όπως πάντα, φορώντας κουστούμια και λευκά ή μαύρα πουκάμισα. Είναι ενδιαφέρον - το λιγότερο - να φοράς κουστούμι και να τραγουδάς στίχους όπως «Draping his dick across my cheek» ή απλώς «Suck my dick»...
- Το “Tupelo” είναι ίσως το πιο έντονο κομμάτι του live, και παρόλο που είμαστε σχεδόν μες στο καλοκαίρι, για ένα λεπτό πιστεύω ότι θα ξεσπάσει καταιγίδα. Ο δε Cave σκίζει το κομμάτι - με την καλή έννοια - κάνοντας μια υπερθεατρική και εξαιρετικά αφηγηματική εκτέλεσή του. Το μπάσο και η μπότα σε ταράζουν σύγκορμο - και όχι μόνο αν βρίσκεσαι μπροστά στο ηχείο - ενώ τα χορωδιακά φωνητικά των Bad Seeds δίνουν στο κομμάτι μια θρησκευτική διάσταση. Ρόλο σε αυτό παίζει και ο Warren Ellis, ή αλλιώς «θεός», όχι μόνο για το κολασμένο του βιολί αλλά και για την άκρως βιβλική του εμφάνιση, που θυμίζει θρησκόληπτο ερημίτη σε κάποια εγκαταλελειμμένη κωμόπολη του αμερικανικού νότου.
- Γενικότερα, η σκηνική παρουσία των Bad Seeds και του «αφεντικού» τους είναι εκπληκτική. Θεατρικότητα, χορευτικές κινήσεις, κλωτσιές στον αέρα, και το δίδυμο Cave-Ellis να κλέβει την παράσταση. Και ο Thomas Wydler, βέβαια, προκάλεσε εκδηλώσεις ενθουσιασμού, αλλά λόγω γοητευτικής εμφάνισης.
- Μπερδεύει και μερικούς στίχους ο Cave, στο “Let Love In” και στο “Stagger Lee”. Είναι έκπληξη πάντως που παίζουν το “Let Love In”.
- Παίζουν και μερικά κομμάτια από το νέο album, όχι όμως το δικό μου αγαπημένο “Lie Down Here (And Be My Girl)”.
- «Τον βλέπετε αυτόν εκεί;» ρωτάει ο Cave. «Είναι ο άντρας με το κόκκινο δεξί χέρι.» Και μας δίνει το “Red Right Hand”, ωστόσο, σε εκτέλεση κατώτερη από την κανονική.
- O Cave χορεύει, χοροπηδάει, ρίχνει κατά λάθος τη βάση του μικροφώνου του, χτυπάει πάνω της ακόμα κι όταν μας αποχαιρετάει, φωνάζει, ψιθυρίζει, απειλεί, αφηγείται, αστειεύεται. Αστειεύεται ακόμα και με έναν μυστακοφόρο τύπο: «Ωραίο μουστάκι έχεις. Είναι, πιστεύω, το στολίδι της Αθήνας. Κοίτα να το ξυρίσεις το γαμημένο!».
- Παίζει το “Deanna” και το κοινό τραγουδάει ενθουσιασμένο. Πώς όχι άλλωστε; Είναι το αγαπημένο του κομμάτι.
- Αποθέωση στο “Papa Won’t Leave You Henry”, με συμμετοχή του κοινού, σε ένα ούτως ή άλλως αριστουργηματικό κομμάτι.
- Ο Cave και οι Bad Seeds του επιστρέφουν για δύο encore, όπου ακούμε, ανάμεσα σε άλλα, τα “Into My Arms”, το “Stagger Lee” (τα ’σπασε, παρέα με τον Ed Kuepper), το “Hard On For Love” και το “Your Funeral My Trial”, από το ομώνυμο album, το οποίο είναι και το αγαπημένο του Cave. Το “Hard On For Love” είναι σκέτη έκσταση.
- Μεγάλη στιγμή, όπου έχανες επαφή με την πραγματικότητα είναι το “Mercy Seat” σε μία εκτέλεση που ξεκινάει κλειστοφοβικά και μέσα από εκρηκτικά ξεσπάσματα καταλήγει σε ένα τρελό παραλήρημα.
- Ο Cave είναι πια mainstream. Και αυτό το λέω χωρίς να υπονοώ τίποτα κακό ούτε τίποτα καλό. Το λέω απλώς σαν γεγονός. Όταν όμως στον χώρο βλέπω να κυκλοφορεί τύπος με μπλουζάκι Scorpions δεν ξέρω πώς να το ερμηνεύσω. Πάντως, για κάποιο λόγο, όταν ο συνάδελφος εκ Θεσσαλονίκης Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης μου λέει «όταν έλεγες πάω να δω τον Cave - τη δεκαετία του 1990 - όλοι σου έλεγαν καλά το πρεζάκι πας να δεις;» ξενερώνω λίγο. Που δεν τον πρόλαβα πρεζάκι.
Υ.Γ.: Στα παρασκήνια ο Cave είναι βλοσυρός. Ευγενικός αλλά βαρύς. Οι Bad Seeds είναι πιο ευδιάθετοι. Ο Mick Harvey ανοίγει ένα μπουκάλι κρασί, ο Ellis το ρίχνει στην ψιλοκουβέντα. Δεν τολμάω να ζητήσω να βγούμε φωτογραφία και το μετανιώνω επί τόπου. Ο θεός Cave γονατίζει ελαφρώς (γιατί είναι πανύψηλος κι εγώ δεν είμαι και κάνα μπόι) κι εγώ του μιλάω στο αυτί. Τα αγγλικά μου ήταν όπως να ’ναι - κι ας είναι η δουλειά μου αυτό το πράγμα. Φεύγω και σκέφτομαι τη φωτογραφία που δεν τράβηξα. Δεν βαριέσαι, έχω άπειρες στο μυαλό μου.
