Στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας τους για το American Inquisition, οι νυν Christian Death πέρασαν ξανά μετά από χρόνια και από τη χώρα μας για ν’ αφήσουν το στίγμα τους στο ελληνικό κοινό. Η τελική ημερομηνία της συναυλίας έπεσε Δευτέρα, πράγμα λίγο επίφοβο για την προσέλευση του κόσμου, όσο περνούσε όμως η ώρα μαζεύονταν στο Underworld όλο και περισσότερα άτομα και μάλιστα όλων των ηλικιών.
Το πρώτο opening act, οι Έλληνες Elysion, άνοιξε όμορφα τη βραδιά, με αρκετά «μεταλλικό» ήχο και γυναικεία α-λα-Evanescence φωνητικά. Τη σκυτάλη πήραν έπειτα οι New Zero God, πάντα ορεξάτοι και με αίσθηση του χιούμορ, με τον Μιχάλη Πούγουνα να δηλώνει “Love Means Death”. Γύρω στα μεσάνυχτα η σκηνή άδειασε, για να γίνουν οι απαραίτητες προετοιμασίες για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει: διακόσμηση με λευκά ξεσκισμένα υφάσματα που θύμιζαν ιστούς αράχνης να κρέμονται από την οροφή και να καλύπτουν τα όργανα, κόκκινα τριαντάφυλλα να στολίζουν τα μικρόφωνα του Valor και της Μaitri, ένας ξύλινος σταυρός στα δεξιά με κόκαλα δεμένα πάνω του. (Death-)rock ατμόσφαιρα που αντανακλούσε το πνεύμα του American Inquisition. Το μαγαζί είχε γεμίσει και ήμασταν πλέον έτοιμοι να υποδεχτούμε τον Valor και την παρέα του...
Πρώτος εμφανίστηκε ο drummer, φορώντας μάσκα και παίζοντας τον εμβατηριακό ρυθμό της εισαγωγής του “Water Into Wine”. Aμέσως μετά η εντυπωσιακή Μaitri, έπειτα ο κιθαρίστας, και τελευταίος έκανε είσοδο ο Valor, χαιρετώντας το κοινό με ένα βλέμμα σκληρό και απόκοσμο, σχεδόν τρομακτικό. Και αυτό όχι επειδή ήταν υπερβολικά σοβαρός, αλλά επειδή τα θέματα που θίγει το τελευταίο album είναι υπερβολικά σοβαρά... Συνέχεια με “Stop Bleeding On Me” και η Μaitri έκανε έκκληση για ενός λεπτού σιγή. Όταν όλοι σώπασαν, είπε γελώντας πως δεν περίμενε να υπακούσει κανείς! Ακολούθησαν άλλα τρία κομμάτια από το American Inquisition, εκ των οποίων το ένα αφιέρωσε ο Valor στη θεά Αθηνά (τονίζοντας σωστά στην τελευταία συλλαβή, παρακαλώ!). Στο μεταξύ κάποιο πρόβλημα υπήρξε με τα drums και, μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα, η Μaitri φρόντισε να ψυχαγωγεί το κοινό κάνοντας ερωτήσεις και ο κιθαρίστας παίζοντας σόλο διάφορες διασκευές, προκαλώντας χειροκροτήματα και επευφημίες. Σύντομα όλα επανήλθαν στο κανονικό και συνεχίστηκε το πρόγραμμα, με τη Μaitri, η οποία έπαιζε και μπάσο, να δίνει ρέστα με τις φωνητικές της ικανότητες, τα νάζια και τις προκλητικές της πόζες, τον Valor να αλλάζει από βιολί σε κιθάρες (ακουστική στο “Angels And Drugs”), τα φωνητικά τους να εναλλάσσονται με τέλειο συγχρονισμό και τον κόσμο να παρακολουθεί και να χορεύει στο ρυθμό χωρίς να κουράζεται δευτερόλεπτο. Στο “Worship Along The Nile”, προκλητικό τραγούδι με ερωτικό περιεχόμενο και βιολί σε ανατολίτικους ρυθμούς, τα αρσενικά ανάμεσα στο κοινό πρέπει να χάρηκαν ιδιαίτερα, καθώς παρακολούθησαν έναν χορό της κοιλιάς με rock στυλ από την κυρία Μaitri, η οποία εξαφανιζόταν κάθε τόσο επιστρέφοντας με διαφορετικό κοστούμι και ακόμα περισσότερη υπερένταση (με την καλή έννοια).
Εκτός από τα περισσότερα κομμάτια της καινούργιας τους δουλειάς, η setlist περιλάμβανε και επιλογές από παλιότερες κυκλοφορίες του συγκροτήματος με το παλιό line-up, όπως τα “This Glass House”, “Luxury Of Tears”, “Serpent’s Tail”, “Zodiac”. Πριν το “Dexter Said No To Methadone”, ακούσαμε ένα valor-ικό κήρυγμα περί ναρκωτικών, όπου εξηγήθηκαν οι συμβολισμοί του τραγουδιού. Σε κάποιο σημείο ο Valor, περνώντας μια κρίση... ιπποτισμού, άρχισε να προσφέρει τα τριαντάφυλλα που διακοσμούσαν το μικρόφωνό του στις κοπέλες της πρώτης σειράς, οι οποίες τα δέχονταν καταγοητευμένες. Κι έπειτα από λίγο η σκηνή έμεινε άδεια, το κοινό ζητωκραύγαζε και ύστερα έφτασε η στιγμή του encore, η στιγμή που ο Valor δεν κρατήθηκε και πέταξε τα πολιτικά του σχόλια: σύστησε όλο το συγκρότημα με τα ονόματά τους, ενώ ο ίδιος μας συστήθηκε ως George Bush (!) και αφιέρωσε το επόμενο κομμάτι στον Πάπα, το οποίο δεν ήταν άλλο από το “This Is Heresy”! Το κοινό εκτροχιάστηκε από το πρώτο λεπτό, ήταν άλλωστε κάπως απρόσμενο να ακουστεί το συγκεκριμένο κομμάτι. Έπειτα άλλη μια παλιά επιτυχία των Christian Death, το “Sleepwalk”, και, επειδή τα καλύτερα επιβάλλεται να τα κρατάει κανείς για το τέλος, μια καταπληκτική ερμηνεία του “Ashes I”, με το ζεύγος Μaitri και Valor να τα δίνει όλα και το κοινό να συνεχίζει να εκστασιάζεται.
Και μετά είχε φτάσει το τέλος, τα χειροκροτήματα και τα “We want more!” σταμάτησαν σε λίγο, αφού το συγκρότημα δεν ξαναεμφανιζόταν. Στη συναυλία αυτή μπορούσε να βρει κανείς οπαδούς όλων των ειδών, από δύσπιστους αντι-valor-ικούς, που ήρθαν από περιέργεια, μέχρι αυτούς που έμαθαν τώρα τους Christian Death από το American Inquisition, κι όμως δεν είδα πολλούς δυσαρεστημένους, έως κανέναν, θέλω να πιστεύω πως το show τους αντάμειψε όλους ανάλογα...
