Φωτογραφίες: Έφη Παναγιωτοπούλου & Olga K.
Το support συγκρότημα, οι Cinder Road, δεν ήταν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ ’ότι περιμέναμε να δούμε στην αθηναϊκή εμφάνιση των Kiss. Νέα δηλαδή παιδιά με κέφι και ορμή, που έπαιζαν ένα κράμα από glam με δυνατές κιθάρες, hard rock με μια ελαφρύτητα αταίριαστη για το είδος, ίσα που ακούμπαγαν στο emo κάποιες στιγμές - και όλα αυτά διανθισμένα με την ενδιάμεση των τραγουδιών κουβεντούλα παρμένη από το Μεγάλο Λεξικό Των Rock Κλισέ. Αεικίνητοι επί σκηνής μεν, με άχρωμα τραγουδάκια δε, απλώς έκαναν την ώρα να περάσει μέχρι την εμφάνιση των Kiss. Όμως εδώ αξίζει να πούμε λίγα λόγια για όσους παραβρέθηκαν στη συναυλία.
Εάν στην Αμερική και την Ευρώπη στη δεκαετία του 1970 υπήρχε Kiss Army, ήταν γιατί το συγκρότημα εμφανιζόταν συχνά-πυκνά, οι δίσκοι του ανέβαιναν στους καταλόγους επιτυχιών και το merchandising δεν σταματούσε να «ρέει». Στην πατρίδα μας οι Kiss ποτέ δεν πούλησαν σημαντική ποσότητα albums, πριν το internet δύσκολα έβρισκες κάτι πέρα από κανά μπλουζάκι και το group ποτέ δεν είχε παίξει ζωντανά. Όμως ο θρύλος των Kiss ήταν τόσο δυνατός, ώστε διατηρήθηκε παρά τον αριθμό των μουσικών ειδών που ήρθαν, πέρασαν κι’ έφυγαν. Ετσι λοιπόν, τριανταπέντε χρόνια μετά τη δημιουργία τους, η Μαλακάσα γέμισε από ένα κοινό που ήταν συμπαγές όσο λίγα στη λατρεία του αγαπημένου τους συγκροτήματος. Πέρα από τα βαμμένα πρόσωπα περισσότερο θα μείνει στο νου η σκηνή του πατέρα με τα δυο παιδιά του με ασορτί Kiss μπλουζάκια και μεϊκάπ να τραγουδούν μαζί. Η καλύτερη απόδειξη ότι οι Kiss είναι οικογενειακό συγκρότημα; Ισως, αλλά είμαστε τυχεροί που δεν τους μυρίστηκε κανένας συντηρητικο-πατριδοσωτήρας για να κάνει νταβαντούρι.
Η συναυλία ήταν όπως την είχαμε φανταστεί στα όνειρά μας. Δυνατό hard rock, πολύ χρώμα, φωτιές, εκρήξεις, πυροτεχνήματα, ο Gene Simmons να υπερίπταται και να μασάει σακουλάκια με κόκκινο χρώμα μην χάνοντας ευκαιρία να μας δείξει την ευμεγέθη γλώσσα του, ο Paul Stanley να συντηρεί το ανδρόγυνο στυλάκι που έκανε διάσημο το glam, τα μακρόσυρτα σόλα - αλλά πάνω απ’ όλα τα τραγούδια. Είναι ειρωνικό που το μοναδικό συγκρότημα εκείνης της περιόδου που τόλμησε να δηλώσει ότι τα κάνουν όλα για το χρήμα, διαθέτει αυτή τη στιγμή μια τόσο μεγάλη δεξαμενή δυνατών συνθέσεων που άντεξαν στο χρόνο. “Deuce”, "Love Gun", “Hotter Than Hell”, "You Wanted the Best", “Lick It Up” (με ολίγη από Who και “Won’t Get Fooled Again”), "God of Thunder", “C’mon And Love Me”, “Parasite”, “She”, “Black Diamond”, “Shout It Out Loud”, “I Was Made For Loving You” και πάει λέγοντας.
Για το κλείσιμο του πρώτου μέρους φυσικά και επέλεξαν το "Rock 'N' Roll All Nite", μέσα σε εκρήξεις και βομβαρδισμό του κοινού με εκατομμύρια χαρτάκια, που σχεδόν μας έκλεισαν τη θέα της σκηνής. Ενώ το δεύτερο μέρος δεν μπορείς να το πεις encore, καθώς κράτησε πάνω από σαράντα λεπτά για να κλείσει με το “Detroit Rock City”. Οι Kiss είναι άψογοι επαγγελματίες, οι οποίοι ξέρουν πώς να ικανοποιήσουν το κοινό τους παίζοντας για δυο ώρες τα αγαπημένα τους τραγούδια και στήνοντας μια παράσταση γιορτής για όλους, μα όλους όσους παρευρεθούν, μετατρέποντάς τους από φίλους σε οπαδούς.
