Ο Αυστριακός παραγωγός Klaus Waldeck επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αθήνα με τη μπάντα του, στα πλαίσια της προώθησης της τελευταίας του δισκογραφικής δουλειάς Ballroom Stories (2007). Κατευθείαν από τη Βιέννη, σαν να συνεχίζει αυτό το περίεργο μουσικό ρεύμα της ηλεκτρονικής μουσικής που βασίζεται σε samples από jazz, folk, swing και dub/reggae, όπως το ξεκίνησαν οι Kruder & Dorfmeister και ο Parov Stelar, αλλά και σχήματα από άλλες χώρες - όπως οι Σουηδοί Koop και οι Γάλλοι Pink Martini. Ουσιαστικά αυτό το ρεύμα επιδιώκει μια αναβίωση και αναμόρφωση «χαμένων» ή ξεχασμένων ήχων από πολύ παλαιότερες εποχές, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1920. Και πρέπει να προσθέσω ότι ο χώρος του Planet Music αποδείχθηκε ιδανικός για μια τέτοια φιλοξενία, όντας «ζεστός», με ωραίο φωτισμό (μόνο που καμιά φορά σε τύφλωνε κατά τη διάρκεια της συναυλίας) και με ικανοποιητικό ήχο.
Τη συναυλία άνοιξε η Όλγα Κουκλάκη, παρουσιάζοντας την πρώτη δισκογραφική της δουλειά, Get A Life, παρέα με δύο μουσικούς, σε μπάσο και ηλεκτρονικά. To πρόγραμμα κινήθηκε στο γνώριμο πλέον ύφος της Κουκλάκη, ένα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό μουσικό φόντο, με ενδιαφέρουσες συνθέσεις, φωνητικά και λιγοστούς, επαναλαμβανόμενους στίχους. Αρκετά εφέ, φίνες μπασογραμμές και γλυκά πλήκτρα συνθέσανε ένα industrial ηλεκτρονικό σύνολο, στο οποίο έπρεπε να εγκλιματιστεί κανείς - σε αντίθεση με το κοινό της συγκεκριμένης συναυλίας, το οποίο μερικές φορές μιλούσε τόσο, ώστε δυσκολευόμουν να καταλάβω αν ακουγόταν η βαβούρα περισσότερο απ’ τη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω κατά πόσο «κολλούσε» η εν λόγω μουσικός να ανοίξει τον Waldeck, αλλά, όπως και να έχει, χρειάζεται κι ένας σεβασμός σε όποιον κι αν βρίσκεται στη σκηνή. Από τα όσα ακούσαμε, ξεχωρίσανε το “Get A Life” και το “Calling You”.
 Η μπάντα του Waldeck από την άλλη έλαβε τον σεβασμό που έπρεπε, και με το παραπάνω. Ο ίδιος ήταν στα πλήκτρα και τα ηλεκτρονικά και η Zeebee στα φωνητικά, συνοδευόμενοι από μουσικούς σε μπάσο, drums, ακουστική κιθάρα και κλαρινέτο/σαξόφωνο. Ερμήνευσαν τραγούδια από το Ballroom Stories αλλά και από παλαιότερες δουλειές του Waldeck. Το κοινό ήταν αρκετά «διαβασμένο», καθώς ανταποκρίθηκε έντονα στο “Memories” αλλά και τραγούδησε μαζί με τη Zeebee τη μεγάλη επιτυχία “Addicted”, το οποίο και έπαιξαν για δεύτερη φορά στο encore, μετά το “Make My Day”. Πάντως οι live εκτελέσεις των τραγουδιών του Waldeck απομακρύνθηκαν λίγο από το ηλεκτρονικό στοιχείο, αν και πολλές φορές άκουσα μπάσα και beats «κονσέρβα» πάνω στα οποία «πατούσαν» οι αντίστοιχοι μουσικοί. Πολύ εύστοχη η αντικατάσταση των samples από φυσικό κλαρινέτο και σαξόφωνο, καλή η Zeebee η οποία θύμισε αρκετά τη Billie Holiday αλλά δεν μπαίνω καν στη διαδικασία σύγκρισής τους. Γενικά το πρόγραμμα μας ταξίδεψε σε άλλες δεκαετίες, καθώς δεν έλειψε το στοιχείο του swing και funk, ενώ τα ηλεκτρονικά ήταν περιορισμένα, αφήνοντας τους ρυθμούς reggae/dub να δεσπόζουν. Ευχάριστο live, το κοινό ήταν καταπληκτικό (αφότου βγήκε ο Waldeck) και οι μουσικοί φάνηκαν να το απολαμβάνουν, πράγμα που πάντα θεωρώ σημαντικό... Διαβάστε Ακόμα
Κυριακή βράδυ στο κέντρο της πόλης, μια χούφτα μουσικοί ένωσαν δυνάμεις επί σκηνής, για τη δεύτερη ημέρα του Meet...
Σχεδόν spiritual εμπειρία (για όσους πιστούς αποδέχτηκαν το κάλεσμα) ήταν η δεύτερη εμφάνιση των...
Ένας χιονάνθρωπος, ένας Bίκινγκ, ένας μάγος, ένας πιγκουίνος και ένα απίθανο opening act μπαίνουν...
Featured
Ο Βασίλης Σπανός παλεύει να αποβάλει όποιο κυνισμό ή μελαγχολία του προκαλεί η περίοδος των...
Έστω και για λίγο, σ’ εκείνο το χριστουγεννιάτικο τηλεοπτικό σόου του ‘68, ο Elvis είχε ροκάρει...
Thank Jesus for “The Wall of Sound”. O Phil Spector και τα Κορίτσια του σ’ ένα χριστουγεννιάτικο album ποπ πεμπτουσίας. Του...
|
