Photos: Olga K.
Τι να πούμε κι εμείς τώρα… Τι μπορεί να πει οποιοσδήποτε, εδώ που τα λέμε, προκειμένου να περιγράψει αυτό που βιώθηκε από όσους παρευρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο θέατρο Παλλάς. Στο χώρο που της ταιριάζει απόλυτα και όπου είχαμε κάνει την πρώτη μας ζωντανή επαφή μαζί της, με τους Dead Can Dance τότε, πίσω στα 1990, αν δεν με απατάει η μνήμη μου (ήταν τη χρονιά που είχαν κυκλοφορήσει το "Aion", διορθώστε με αν κάνω λάθος…). Με τη συνοδεία τριών ακόμη μουσικών κι ενός ακόμη που τη συνόδευσε στα φωνητικά σε ορισμένα, δύο ή τρία κομμάτια, παρουσίασε ένα απέριττο μουσικά πρόγραμμα που υπήρχε θα' λεγες μόνο και μόνο για μην κάνει, επί παρά κάτι δύο ώρες, μια σόλο φωνητική διαδρομή. Όχι ότι θα' χε και κανένα πρόβλημα εδώ που τα λέμε, αλίμονο!
Τη φωνή της την ξέρουμε από ένα σωρό δίσκους, αλλά αυτό που εισπράττεις στις συναυλίες της είναι κάτι άλλο, που όσο κι αν το περιμένεις, σε βρίσκει τελικά απροετοίμαστο. Είναι τέτοια η δύναμη και η έκταση της φωνής της, και σε παγιδεύει τόσο πολύ μέσα στα ανεβοκατεβάσματά της, που μένεις έκθαμβος μπροστά στην υπέροχη παρουσία της (βγήκε στη σκηνή με λευκό φόρεμα, με ουρά σαν νυφικό και μετά από έξι κομμάτια άλλαξε σε μία μαύρη τουαλέτα) να θαυμάζεις το μεγαλείο της Τέχνης της.
Απίστευτος σε ποιότητα ήχος – βοηθούσε και ο ανακαινισμένος χώρος του θεάτρου – εκπληκτικός φωτισμός σε υποβλητικό μέσα στη λιτότητά του σκηνικό, από δικό της επίσης συνεργάτη, όλα ήταν τέλεια σαν μια παγανιστική παράσταση της οποίας γινόσουν κοινωνός άθελά σου και μη. Η Lisa Gerrard διέτρεξε όλο το φάσμα της καριέρας της με το υλικό που ερμήνευσε (είπε ακόμη και το Dreams Made Flesh από το πρώτο άλμπουμ των This Mortal Coil στο οποίο έκανε τα φωνητικά), ίσως όχι όσα κομμάτια των Dead Can Dance θα επιθυμούσαν οι οπαδοί τους (τουλάχιστον όμως, είπε τα Yulunga, Sanvean , The Host Of Seraphim και νομίζω και το Wind That Shakes The Barley), αλλά η πλειοψηφία προερχόταν, και λογικά, από τη σόλο καριέρα της και το πιο πρόσφατο άλμπουμ της The Silver Tree (In Exile, Space Weaver, όπου θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και μια άφταστη torch singer, και Wandering Star) ενώ ερμήνευσε κι ένα νέο κομμάτι, όπως μας είπε. 
Με μαγευτικές κινήσεις στα χέρια και συγκεκριμένη στάση μπροστά στο μικρόφωνο – που όπως μας είπε η Τίνα, που ξέρει απ' αυτά τα πράγματα, είχε το ένα της χέρι επάνω στο σκαμπό δίπλα της για να έχει επαφή με τη γη και με το άλλο πίεζε την κοιλιά της για να διώχνει την αρνητική ενέργεια, αν κι εγώ πίστευα ότι αυτά τα έκανε για να την βοηθούν να κινείται πιο εύκολα στις οκτάβες που διέτρεχε η φωνή της – σε έπαιρνε από το χέρι και σε πήγαινε μακριά, πολύ μακριά, εκεί όπου συναντάς τις κρυφές πτυχές του εαυτού σου, το μυαλό σου και την ψυχή σου. Πανέμορφη και απόκοσμη, αυτό που στην αγγλική γλώσσα θα έλεγαν unreal, μας έκανε να παραμιλάμε με την καθαρότητα μα και την καθαρτική δράση της μουσικής της. Αλλά και το κοινό την αποζημίωσε με αποθεωτική υποδοχή και αντίδραση μετά από κάθε κομμάτι, εξ ου βέβαια και τα τρία encore που μας χάρισε. 
Μίλησε για την καταστροφή του πλανήτη από τους ανθρώπους, όπως και για το πώς θα πρέπει όλοι να ευαισθητοποιηθούμε και να κάνουμε κάτι γι' αυτό, και πραγματικά, όταν άκουγες τα λόγια της αυτά, ήθελες με το που θα έβγαινες έξω από το θέατρο, να μπορούσες να κάνεις κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Ούτως ή άλλως, εκείνο το βράδυ, είμαστε κάτω από τις διαταγές της…
Set list
Now We Are Free
Dreams Made Flesh
Entry
Black Forest
In Exile
Serpent And The Dove
Yulunga
On An Ocean
Sacrifice
Space Weaver
Sleep
Wandering Star
Sanvean
Tha Host Of Seraphim
Wind That Shakes The Barley
Maharaya
