Glastonbury 07 (Γ' μέρος): Arcade Fire, Klaxons, Arctic Monkeys, Gogol Bordello, Automatic, Chumbawamba, Bloc Party κ.α.

Ένα οδοιπορικό στο Glastonbury από ένα fan του και αναγνώστη του Avopolis

Είχαμε μείνει στη Τετάρτη βράδυ.

Πέμπτη πρωί ρίχνει μια καλή βρόχα. Έτσι για να στρώσουμε. Ξυπνάμε και, αφού πιούμε καφεδάκι και φάμε τίποτα, πάμε μια βόλτα από τα Greenfields και το Leftfield. Δεν σας έχω πει ακόμα ότι στο φεστιβάλ υπάρχει πολύ έντονη παρουσία τριών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, στις οποίες πηγαίνουν και ένα μεγάλο μέρος των εσόδων κάθε χρόνο (οι κουτόφραγκοι δεν τα βάζουν στη τσέπη τους): WaterAid, Oxfam και Greenpeace.

Στο Leftfield έχει διάλειμμα και το μικρόφωνο το παίρνει όποιος θέλει από το κοινό. Μέχρι που βγαίνει ένα σχολείο του Bristol στη σκηνή και μας τρελαίνει: soul από άλλο πλανήτη. Η μία κοπέλα να τραγουδάει Dusty Springfield και η άλλη Aretha. Φωνάρες...



Το μεσημέρι ρίχνουμε έναν ελληνικότατο μεσημεριανό ύπνο και μετά έχουμε Barbecue με τους τρελούς του φόρουμ. Το Barbecue το διοργανώνει ο Jester ο οποίος έχει έρθει σε τροχόσπιτο με τη γυναίκα του και τα δίδυμα μωρά του που είναι 7 μηνών. Τους φέραμε τσίπουρο και τσικουδιά. Το ούζο έσπασε στο σακίδιο και έδωσε μια ξεχωριστή μυρωδιά στα ρούχα του Γιώργου. Μετά από 5-6 ώρες φαγητού και ποτού, και αφού έχουμε πιεί το μπουκάλι τσίπουρο που είχαμε φέρει για τους οικοδεσπότες πας (τους αφήσαμε την τσικουδιά), δεν έχουμε κουράγιο να πάμε στο πρώτο DJ set του φεστιβάλ... Δεν πειράζει -αύριο αρχίσουν τα σπουδαία. Πάντως μας προσκαλέσανε και σε γάμο το Σάββατο μεσημέρι... Εννοώ γάμο στο φεστιβάλ. Πώς λέμε γάμο στο Las Vegas; Ε, λοιπόν γιατί να πάμε τόσο μακριά, όταν έχουμε το “Chapel of Love” όπου παντρεύονται δύο καλά παιδάκια που γνωρίσαμε στο Barbecue; Ο γαμπρός πάντως καλά ξηγήθηκε στον πεθερό του. Του είπε ότι πληρώνει τον γάμο στο Glastonbury, αν πληρώσει ο πεθερός τον άλλον... τον κανονικό.

Το πρωί μετά από το γνωστό πρωινό μας, πάμε μια βόλτα από το sensation seekers scene, όπου βλέπουμε κάτι τρελά σκετσάκια. Ειδικά ο ένας είναι φανταστικός, κάνει τον Matrix σε slow motion να αποφεύγει τις σφαίρες: άλλο να το γράφω και άλλο να το βλέπετε. Δίπλα στο cabaret παίζει ένα συγκρότημα με κρουστά, και στο τσίρκο έχει ένα φοβερό συγκρότημα με τσιγγάνικη – Βαλκανική μουσική. Αράζουμε και το χαιρόμαστε πολύ. Το ίδιο και 5-6 παιδάκια μπροστά μας που ρίχνουν χορό κανονικό... Φεύγοντας περνάμε από την world σκηνή και βλέπουμε τους guilty pleasures να φωνάζουν κατά σειρά τον τραγουδιστή των Charlatans και των Madness για 2 τραγουδάκια στη σκηνή, εκ των οποίων το love is in the air (με τον Suggs).



Η ώρα είναι μόλις 12.30 αλλά ήδη έχουμε ζεσταθεί για τα καλά. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας, θέλω να πάμε να φάμε και να προλάβω τους Modest Mouse στις 13:30. Όμως μια καταιγίδα μας άλλαξε τα πλάνα (και τα φώτα). Πίσω στη σκηνή για να βάλουμε τα επαγγελματικά αδιάβροχα και τις γαλότσες. Εκείνη τη στιγμή δεν το ήξερα, αλλά θα τα φόραγα για το υπόλοιπο του φεστιβάλ...

Περνώντας μπροστά από το Pyramid stage χαζεύουμε τους Gogol Bordello: δεν έλεγαν τίποτα το ιδιαίτερο, εντάξει για λίγη πλάκα είναι εντάξει. Πάμε Other Stage αλλά δεν προλαβαίνουμε τους Modest Mouse και με πιάνει κατάθλιψη... Ευτυχώς μια μπύρα με συνεφέρει κάπως, μια πολύ συμπαθητική κοπέλα μας μιλάει για το icount (ψάξ’τε το στο ιντερνετ -είναι παγκόσμια καμπάνια για τις κλιματολογικές αλλαγές) και υπογράφουμε. Καθόμαστε για τους Automatic οι οποίοι είναι συμπαθητικοί αλλά εκτός από το Monster το οποίο (ήθελα-δεν ήθελα) άρχισε να μου αρέσει μετά από την εκατοστή φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο, δεν έχουν και πολλά τραγούδια που μ’ αρέσουν. Αναγκαστικά θα αγνοήσω το απόγευμα τους Super Furry Animals, Coral, Magic Numbers Gus gus, Τhe Νew Pornographers: θέλω να πάω Chumbawamba και Bloc Party. Αλλά πρώτα μια βόλτα από Pyramid για να δούμε την Amy Winehouse. Όμορφη κοπέλα δε λέω, και καλή φωνή, αλλά δεν τρελαίνομαι και όταν βαρέθηκα να βλέπω 3 κουστουμαρισμένους άντρες χορευτές και την Amy να κοιτάει στο υπερπέραν, είπα στον Γιώργο ότι είναι ώρα να πάμε αλλού.

Περνάμε από το χώρο των δεινοσαύρων...



Και κατευθυνόμαστε προς την Avalon σκηνή όπου θα παίξουν οι Chumbawamba ακουστικά. Τελικά το «ακουστικά» ήταν και λίγο ξενερουά, οπότε ο φίλος μου προτίμησε έναν υπνάκο πάνω στο Luv cushion.



Πάμε πίσω Pyramid. Οι Bloc Party μου αρέσουν πολύ και live είναι ακόμα πιο δυνατοί. Πιστεύω ότι το Gagarin θα είναι μια χαρά γι’ αυτούς. Επιτέλους ξανα-ζεσταίνομαι. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι φέτος δεν θα είναι τόσο καλά... Πόσο λάθος έκανα!

Εν τω μεταξύ η λάσπη έχει γίνει κουρκούτι...



Για την Παρασκευή βράδυ έχω απίστευτα διλήμματα. Rufus Wainwright ή Fratellis; Arcade Fire, Kasabian ή Klaxons; Bjork, Arctic Monkeys, Fatboy Slim ή Spiritualized (with Choir); Αυτά τα διλήμματα δεν τα έχω λύσει εδώ και τρεις εβδομάδες, οπότε δε νομίζω ότι θα τα λύσω σήμερα... Aπλά θα δούμε πως θα βγει η βραδιά. Καλά για τον Damian Marley (world stage) ή τον Damien Rice (acoustic stage) δεν το συζητάω... Συγνώμη κύριοι αλλά είμαστε πλήρεις. Τελικά αποφασίζουμε να κάτσουμε Pyramid stage για τους Fratellis οι οποίοι έχουν αρκετή πέραση και μερικά συμπαθητικά τραγουδάκια. Αλλά μετά τους Bloc Party θέλω κάτι δυνατό. Το πρόγραμμα της βραδιάς βγήκε πάντως. Με κρύα καρδιά θα αφήσω την Bjork και τους Spiritualized, πάμε Other Stage για τους Arcade Fire, μετά Klaxons και τέλος Arctic Monkeys. Μην το ξανασυζητήσουμε, στο τέλος θα κάτσουμε σε ένα μπαρ να κλαίμε γι’ αυτά που δεν θα δούμε...

Ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει (καλά ποιος ήλιος; τρόπος του λέγειν), στη σκηνή βγαίνουν 2 βιολιά, 2 πνευστά, κιθάρες, keyboards.... οι Arcade Fire. Είχα ακούσει τη μουσική τους, αλλά live δεν ήξερα τί να περιμένω. Σίγουρα δεν περίμενα αυτό που είδα... 10 άτομα στη σκηνή, τραγουδάρες και να πιάνω τον εαυτό μου να ανατριχιάζω... Έχω βέβαια και τον Γιώργο που έχει ξενερώσει και θέλει να φύγουμε. Προλαβαίνω να ακούσω το No Cars Go και το Intervention, φεύγουμε λίγο πριν από το τέλος και πάμε Dance stage east για τους Klaxons. Τους φοβόμουν λίγο, έγιναν ήρωες μέσα σε έξι μήνες με ένα τραγούδι. Το Dance stage είναι μια μεγάλη τέντα, οπότε είναι και ζεστά, και είναι εύκολο να φτιάξει ένα συγκρότημα ατμόσφαιρα. Όχι πως το χρειάζονταν οι Klaxons, οι οποίοι ήταν φοβεροί! Ενέργεια πάνω στη σκηνή, έχουν πολύ όμορφα pop τραγούδια (ή τουλάχιστον Live ήταν πολύ καλά), το κοινό ακολουθούσε. Το χαρήκαμε πολύ.

Πίσω στο Pyramid stage για τους Arctic Monkeys. Το κακό όταν πας από τη μια σκηνή στην άλλη είναι πως το βράδυ που έχει κόσμο, θα δεις τη συναυλία από μακριά. Αλλά τί να κάνουμε γι’ αυτό έχουν και τα ηχεία και τις οθόνες. Οι Arctic Monkeys βγαίνουν και όπως όλα τα νέα συγκροτήματα, όταν βλέπουν 60-70.000 κόσμο μπροστά τους είναι λίγο κομπλαρισμένοι. Αλλά θα έλεγα όσο πρέπει για να μην φανούν υπερόπτες. Ξεκινάνε με το when the Sun Goes Down και γίνεται χαμός. Η συνέχεια είναι εξίσου καλή. Ο τύπος έχει πολλές ιστορίες να πει. Από τα μόνα συγκροτήματα για τα οποία γίνεται πολύς ντόρος, αλλά δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου. Ο Γιώργος ξετρελαίνεται και του δίνουμε και καταλαβαίνει. Κορυφαία στιγμή το Leave Before the Lights Come On. Την άλλη φορά όμως από πιο κοντά.

Μετά βέβαια από όλα αυτά μη με ρωτάτε αν είχα δύναμη για περαιτέρω μπαράκια... Ώρα για ύπνο. Με προσοχή τις γαλότσες και τα διάβροχα για να μην λασπώσουμε τη σκηνούλα... Θέλει λίγο δεξιοτεχνία αλλά ο Γιώργος έχει βρει την τέλεια τεχνική για να τα βγάλει όλα μαζί. Βέβαια τα πακέτα μωρομάντηλα και dettol δεν τα είχαμε φέρει απλά για να πάμε βόλτα. Υποψιασμένοι από το 2005 που έριξε σε 5 ώρες όσο νερό συνήθως ρίχνει μέσο όρο όλο τον Ιούνιο, ξέρουμε τί να περιμένουμε. Τώρα όμως είναι ώρα για ύπνο...