Synch Festival - 3η μέρα: Loka, AGF, Larry Gus, The Prefabricated Quartet

Photos: Olga K.



Παρόλο που η κούραση είχε αρχίσει να... "κερδίζει", οδηγηθήκαμε άλλη μια μέρα στο μουσείο Μπενάκη, αυτή τη φορά για να παρακολουθήσουμε μια σειρά από διαλέξεις με διάφορα θέματα (μουσική, ψηφιακός πολιτισμός, internet art κτλ.). Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτές παρουσίασε η έρευνα του Πέτρου Πετρίδη για το downloading, το copyright και την μουσική βιομηχανία. Θα ήταν άδικο να γραφτεί μια μικρή παράγραφος για ένα τόσο μεγάλο θέμα που αναλύθηκε τόσο καλά, οπότε θα αποφύγω τον σχολιασμό για την ώρα και την επόμενη φορά που θα παρουσιαστεί αυτή η δουλειά θα ενημερωθείτε.

Αμέσως μετά τις διαλέξεις, κατηφορήσαμε με χαρά προς το Γκάζι για να προλάβουμε την εμφάνιση των Loka. Λάθος κίνηση τελικά, αφού ο Marc Webb υποφέρει από το σύνδρομο του κιθαρίστα. Έθαψε τις καλές συνθέσεις του σχήματος με τα ασταμάτητα και αχρείαστα σόλα του -που θύμιζαν μάλιστα Gary Moore. Η μεγάλη απογοήτευση του φεστιβάλ μόλις ευρέθη.



Συνεχίσαμε με διάφορα live στην τέντα και την κεντρική σκηνή μέχρι να περάσουμε από το Αμφιθέατρο για να ακούσουμε EOS. Χωρίς να τους έχω ξανακούσει, το μουσικό τους μπαστάρδεμα ήταν πολύ ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο. Το cd τους τριγυρνάει στο στερεοφωνικό μου από τότε και μόλις θα διαμορφώσουμε γνώμη θα την διαβάσετε. Αμέσως μετά άρχιζε όμως το κυρίως πιάτο αυτής της σκηνής.

Η φοβερή AGF, ως μια καινούργια έκδοση της Laurie Anderson, τραγουδούσε φτιάχνοντας ταυτόχρονα το ηλεκτρονικό της background. Άψογη παρουσία που αδικήθηκε στο φεστιβάλ, αφού το όλο στήσιμο του συγκεκριμένου stage ανάγκαζε τον κόσμο να περνά μπροστά από τον καλλιτέχνη κατά την είσοδο και έξοδο του. Αυτό χάλασε την απαιτούμενη συγκέντρωση και ξεκάθαρα ενόχλησε και την ίδια (όπως και άλλους μουσικούς κατά την διάρκεια του τριημέρου).

Αμέσως μετά, σειρά είχε ένα από τα πιο διαφημισμένα καινούργια ονόματα της ελληνικής σκηνής. Ο Larry Gus με ένα στρατό από όργανα προσπάθησε να παρουσιάσει ένα δύσκολο και πολύπλοκο σετ παίζοντας και τραγουδώντας ζωντανά τον παραμικρό ήχο που ακούσαμε. To live sampling είναι μια περίεργη ιστορία αφού κρύβει μια βασική παγίδα για τον ακροατή. Πιο πολύ προσπαθείς να δεις –αγχωμένος- αν θα προλάβει να παίξει την επόμενη λούπα παρά ακούς τι ακριβώς πρόσθεσε. Όλο αυτό βέβαια είναι συναρπαστικό και ο Larry Gus τα κατάφερε πολύ καλά και δικαίως αποθεώθηκε από το κοινό, αν και ακόμα θέλει πάρα πολύ δουλειά για να τελειοποιήσει αυτό που κάνει. Θα είναι ωραίο πάντως να είμαστε μπροστά, το βράδυ που όλα θα λειτουργήσουν ρολόι.

Φινάλε του τριημέρου με μια από τις αρτιότερες μπάντες της χώρας. Οι Prefabricated Quartet είναι ένα υπέροχο σχήμα που ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να φτιάχνονται τραγούδια και πως πρέπει αυτά να μετουσιώνονται επί σκηνής. Μπάσο, κιθάρα, τσέλο και ένας απίστευτος drummer παρέδωσαν ένα μουσικό σεμινάριο αγνοώντας για την αποχώρηση του κόσμου, που ήταν βέβαια λογική λόγω ώρας και της συσσωρευμένης κούρασης από όλες τις μέρες του Synch. Ωραίο φινάλε.



Αδιαμφισβήτητα το Synch πλέον έχει περάσει στην συνείδηση μας σαν το καλύτερο φεστιβάλ της χώρας και φέτος ειδικά η ατμόσφαιρα ήταν καλύτερη από κάθε άλλη φορά. Αν ανέβει πάλι η μουσική ποιότητα στα επίπεδα των δύο πρώτων ετών τότε θα αποκτήσουμε επιτέλους ένα φεστιβάλ ισάξιο με αυτά που ζηλεύουμε. Καλό μας καλοκαίρι.