Glastonbury 07 (Β' μέρος): Η άφιξη στο φεστιβάλ και οι πρώτες εντυπώσεις.

Ένα οδοιπορικό στο Glastonbury από ένα fan του και αναγνώστη του Avopolis

Λοιπόν, τα κάναμε όλα αυτά, κλείσαμε αεροπορικά, τρένα, βαπόρια και... Glastonbury here we come που λένε και στο χωριό μου. Πόσες μέρες διαρκεί; τρεις ή πέντε όπως το πάρει κανείς... Οι «κανονικές» σκηνές λειτουργούν Παρ-Σα-Κυ αλλά οι πόρτες ανοίγουν Τετάρτη πρωί και οι περισσότεροι πλέον φτάνουν Τετάρτη ή Πέμπτη. Υπάρχουν άπειρα πράγματα να κάνεις έτσι κι αλλιώς. Εμείς φτάσαμε Λονδίνο Τρίτη βράδυ και μας περίμεναν οι γνωστοί άλλοι τρελοί με πινακίδες με τα ονόματά μας, γιατί όπως είπαμε είχαμε γνωριστεί μόνο μέσω ιντερνετ. Με τις τσάντες-σκηνές στα μπούτια μας, πήγαμε σπίτι τους με μια σκοτεινή σκέψη στο μυαλό μας: αν δεν χωράνε τα πράγματα αύριο στο πορτ-μπαγκαζ, μάλλον δεν θα φτάσουμε σώοι εκεί.





Κατά τις 5.30 το πρωί οι κοπέλες είχαν υπερ-ένταση (γυναίκες τί περιμένεις;) και σκέφτηκαν ότι αρκετά είχαμε κοιμηθεί (ε, ναι ήταν δεν ήταν 4 ώρες). Και εμείς δεν θέλαμε πολλά οπότε κάπως χωρέσαμε τα πράγματα στο πορτ-μπαγκάζ και φύγαμε. Μετά από 5 ώρες και 167 roundabouts φτάσαμε στο μέρος που παραλαμβάνουμε τα εισιτήρια εμείς οι overseas, και είχαμε το πρώτο σοκ: μπορεί λοιπόν να το οργανώνουν 12 μήνες το χρόνο αλλά για του ξένους που πρέπει να παραλάβουν το εισιτήριο η ουρά ήταν μεγάλη...

Τέλος πάντων, σιγά μη μας χάλαγε το κέφι. Περιμένοντας είδαμε και το πως εννοούν οι Άγγλοι το «ετοίμασα τις τσάντες μου» (μπύρες και πάλι μπύρες)...

Τα πήραμε τα εισιτήρια και βουρ για μέσα. Περιέργως στην πύλη δεν είχε κόσμο και ουσιαστικά ουδέποτε ξανα-περιμέναμε. Πήραμε τα πράγματά μας και τα ποδαράκια μας και περπατήσαμε για να βρούμε που θα αφήσουμε την σκηνή. Στο κουβάλημα όλοι βοηθούν...



Αφού βρήκαμε ένα καλό σημείο στο λόφο πάνω από την μεγάλη σκηνή (Pyramid stage), στήσαμε τη σκηνή και βγήκαμε για βόλτα. Να σημειωθεί ότι είναι Τετάρτη απόγευμα και δεν έχει βρέξει ακόμα... Περίεργο. Τί βλέπει κανείς λοιπόν Τετάρτη βράδυ στο φετσιβαλ: κόσμο που αράζει, μαγαζιά που τελειώνουν τις ετοιμασίες, τρελές κατασκευές, νεράϊδες, το Stonehenge φτιαγμένο με τουαλέτες και βέβαια χαζοχαρούμενο κόσμο παντού...(πρώτοι απ’ όλοι εμείς)

Η Τετάρτη βράδυ, μετά από ένα ινδιάνικο φαγητό, μας βρίσκει στο jazz lounge bar, να πίνουμε μια υπέροχη (χλιαρή) μπύρα ακούγοντας ένα πολύ καλό συγκροτηματάκι. Ξέχασα να σας πω ότι υπάρχουν πάρα πολλά μπαράκια με Live μουσική που δεν λογίζονται στις πραγματικές σκηνές, όπως και επίσης δεκάδες φαγάδικα από κινέζικο μέχρι burgers και από fish & chips μέχρι καραϊβική. Όλος αυτός ο κόσμος κάπου πρέπει να φάει 5 μέρες.

Σας αφήνω προς στιγμήν, γιατί ακούω το Leave before the lights come on από τους Arctic Monkeys, ηχογραφημένο φέτος στο... Glastonbury. Ωραίοι οι Arctic Monkeys αλλά αυτά θα τα πούμε σε λίγο.