Έφτασε επιτέλους και για εμάς αυτή η πολυπόθητη ώρα που απαντήσαμε σε όποιον μας ρώτησε τι θα κάνουμε απόψε, «Έχω να πάω σε live». Η στιγμή της ατομικής επανεκκίνησης των συναυλιακών λατρεμένων συνηθειών μετά από ενάμιση περίπου χρόνο αναγκαστικής αγρανάπαυσης είναι κάτι βαθιά προσωπικό για τον μέσο μουσικόφιλο και κατ' αρχήν, δεν έχει να κάνει με το ποια είναι αυτή η σημαδιακή «πρώτη» συναυλία στη μετά κορωνοϊού εποχή. Η δικιά μου, πάντως, ήταν αυτή της Γεωργία Καλαφάτη a.k.a. Sugahspank με τον διαχρονικό καλλιτεχνικό συνοδοιπόρο της Blend Mishkin και τους Roots Evolution.
Ο πανέμορφος έτσι κι αλλιώς Κήπους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών γέμισε caribbean soul εθιστική και reggae ικανή να μεθύσει και τους μεγαλύτερους haters του είδους, ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα και καλοκαιρινά λικνίσματα. Στην αρχή μόνο ως bubbles πάνω από τα κεφαλάκια των καθήμενων που χόρευαν καρφωμένοι στις καρέκλες τους σαν την επιμελήτρια σε εκείνη την παλιά ταινία με τη Βουγιουκλάκη και τον κύριο Φλωρά. Λίγο πιο μετά, όμως, συνέχισαν σε ένα ολιγάριθμο αλλά ξέχειλο από αυθεντική ευδαιμονία χορευτικό πάρτι μπροστά στη σκηνή.
Πράγματι, κάπου εκεί μετά την εξοικείωση με τα καρεκλάκια και τα πρώτα «ξεμουδιάσματα» μπάντας και κοινού, αλλά και τα κομμάτια από το πολύ καλό περσινό album της Sugahspank και του Blend Mishkin Paint Everything White, το “Original (Nice Up)” του Blend Mishkin και των Roots Evolution έδωσε το έναυσμα να γίνει το ζευγάρι που χόρευε απομονωμένο σε μια γωνία του κήπου, πολλά ζευγάρια και μικρές παρέες. Έτσι, τα τετραγωνικά μπροστά από τη σκηνή μετατράπηκαν σε beach party που καμιά ταξιθεσία δε θα μπορούσε να του αντισταθεί.
O MC Jeff Gonzales έδωσε για την ακρίβεια ένα από τα live της ζωής του με άψογη ροή και κλιμακούμενη, ασταμάτητη και χειμαρρώδη ενέργεια και μερικές από τις καλύτερες διασκευές τζαμαϊκανών dancehall classics που έχουν ακουστεί τελευταία. Σε αξιοσημείωτη χημεία με αυτή την εκρηκτική έκπληξη της βραδιάς, χαλαρή και τρισευτυχισμένη που ξαναβρισκόταν σε σκηνή, η Sugahspank δεν έδειξε να έχει χάσει τη φόρμα της από τους «έξι μήνες πιτζάμες και φόρμες» και με το αδιαμφισβήτητο χάρισμα της φωνής της βάλθηκε να κάνει το βράδυ μας όσο καλό έδειχνε να είναι το δικό της. Το κέφι κορυφώθηκε στο εξαιρετικό “Yummy Man” που μας έκανε να ξεχάσουμε -έστω και για ένα μόνο βράδυ- το «καθήμενο» παρόν της ζωντανής μουσικής.
Ναι, όποια ζωντανή μουσική κι αν ακούσουμε μετά από μήνες και μήνες φορτισμένης, δυσοίωνης ησυχίας είναι κέρδος και εγγύηση για ένα όμορφο βράδυ. Ναι, σε όποια συναυλία και να πηγαίναμε μετά από τόσο καιρό καλά θα περνάγαμε. Σε αυτήν εδώ όμως έγινε το ένα βήμα παραπέρα. H Sugahspank, ο Blend Mishkin και οι Roots Evolution πέρα από μια ακόμα άρτια προσέγγιση στα ιδιώματα που υπηρετούν με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια, ανέβασαν τον πήχη της καλοκαιρινής ελπίδας ένα κλικ ψηλότερα, δίνοντας μια έμπρακτη υπόσχεση ότι θα χορέψουμε και πάλι –γιατί ήδη συμβαίνει.
