Βράδυ Πέμπτης, το Βεάκειο θέατρο γέμισε για μια επετειακή συναυλία με τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Ο συνθέτης επέλεξε να γιορτάσει εκεί τα γενέθλιά του κι έτσι οι ερμηνευτές που δέχθηκαν την πρόσκλησή του είχαν έναν επιπλέον λόγο να βρεθούν στον Πειραιά και να τον τιμήσουν.
Τους δικούς του λόγους ν’ απασχολήσει το κοινό είχε όμως κι ο δήμαρχος Πειραιά, Βασίλης Μιχαλολιάκος, ο οποίος ανέβηκε να καλωσορίσει τον Σπανό, να τον φιλήσει αρκετές φορές, να τον προσφωνήσει «μεγάλο» άλλες τόσες και τελικά να επιδοθεί σ’ ένα απρόσμενα –για τις μέρες που ζούμε– λαϊκίστικο one man show, 1980’s αισθητικής, ώσπου ο κόσμος άρχισε να δυσανασχετεί κι ο δήμαρχος εκάθισε ξανά στη θέση του, αποχωρώντας λίγη ώρα αργότερα σιωπηλά μετά της κυρίας του.
Ο Μιχάλης Βιολάρης, η Πένυ Ξενάκη και η Ανδριάνα Κόλλια έκαναν μαζί την αρχή, μ’ ένα νεοκυματικό ποτ-πουρί κατά τη διάρκεια του οποίου συνειδητοποίησα ότι όσα θ’ ακούγαμε στη συνέχεια, τα ξέραμε όλοι πολύ καλά. Πριν ακόμη αρχίσει η συναυλία η Αρλέτα είχε ανεβεί αργά στη σκηνή με τη βοήθεια του Σπανού και του Κώστα Καράλη, ώστε να είναι έτοιμη όταν θα ερχόταν η σειρά της, αμέσως έπειτα: στην εμφάνισή της, εισέπραξε το πιο δυνατό χειροκρότημα όλης της βραδιάς, μα και τον ενθουσιασμό του κοινού για τη φανερά βελτιωμένη κατάσταση της υγείας της. Κι όταν αργότερα ο συνθέτης την κάλεσε δίπλα του, μας χάρισε τις αφηγήσεις της και το καυστικό της χιούμορ, όπως κάνει πάντα. Μας χάρισε επίσης μια συγκλονιστική στιγμή όταν στάθηκε δίπλα στο πιάνο του Σπανού κι ερμήνευσε το “Σε Είπανε Θεό”, το τραγούδι για το οποίο θέλησε να συμμετάσχει στην Τρίτη Ανθολογία του συνθέτη.
Σε μια εμφάνιση-αστραπή, ο Ηλίας Ασβεστόπουλος τραγούδησε το “Δεν Είσαι Έρωτας Εσύ”, για να ακολουθήσουν οι Θεσσαλονικείς Emigre, στην ποπ-ροκ διασκευή του “Μη Μου Μιλάς Γι’ Αγάπη”, η οποία έφτασε ωραία στ’ αυτιά μας, χωρίς όμως να αποτελεί νέα ματιά στο τραγούδι. Σκεφτόμουν πως τελευταία οι τετριμμένες ελληνικές διασκευές έχουν γίνει μάστιγα που πλήττει σοβαρά την ευαίσθητη εκείνη ομάδα των μουσικών που δεν μπορούν να γράψουν, αλλά μετά βγήκε η Ευρυδίκη κι έδωσε –με την ερμηνεία της και μόνο– νέο φωτισμό σε τραγούδια του Σπανού που είναι πασίγνωστα με σημαντικότατες φωνές (“Μια Αγάπη Για Το Καλοκαίρι”, “Βροχή Και Σήμερα”, “Σ’ Ένα Εξπρές”).
Ήταν όμως και μια βραδιά γεμάτη αφηγήσεις κι ενδιαφέρουσες πληροφορίες: η Τάνια Τσανακλίδου άκουσε κάποτε τους “Δρόμους Του Βερολίνου” σε μια θεατρική παράσταση κι έσπευσε να ζητήσει από τον Γιάννη Σπανό να κάνουν ένα δίσκο μαζί (Φίλε, 1985), ώστε να συμπεριληφθεί κι αυτό το εξαιρετικό τραγούδι. Αυτά μας είπε η ίδια –και τραγούδησε βέβαια και το κομμάτι– ενώ όταν το πιάνο παραχωρήθηκε στον Σταμάτη Κραουνάκη μάθαμε ότι ο Σπανός είχε προτρέψει τον Πατσιφά να πείσει τη Μοσχολιού να συμφωνήσει στη συνεργασία με τον νεαρό (τότε) συνθέτη, από την οποία προέκυψε ο εμβληματικός δίσκος Σκουριασμένα Χείλια. Σε ό,τι όμως παρουσιάζει ο Σπανός, θέση έχει πάντα και η νέα γενιά ερμηνευτών. Στο Βεάκειο την εκπροσώπησαν ο Κώστας Καραφώτης, η Ραλλία Χρηστίδου και η Νάντια Μπουλέ. Αν και κοινό στοιχείο των τριών είναι το πέρασμα από τα τηλεοπτικά πράγματα, οι δυο πρώτοι αντιμετώπισαν με σεβασμό την ευκαιρία να βρεθούν εκεί –και κατ’ επέκταση τα τραγούδια που τους δόθηκαν. Η Μπουλέ ωστόσο, αφοσιωμένη στο (εντυπωσιακό, ομολογώ) κούνημα των γοφών, ξέχασε τους στίχους και του “Ναύτης Βγήκε Στη Στεριά” και του “Θέλω Τα Ώπα Μου”.
Ο Σπανός έσβησε τα κεράκια των γενεθλίων του με την Ελένη Δήμου να του εύχεται με το “Τραγούδι Γενεθλίων”, με φωνή ανεπηρέαστη από τον χρόνο. Ο Κώστας Καράλης ήρθε για λίγο να μας πάει πίσω στην εποχή της Τρίτης Ανθολογίας και της συνθετικής πρωτοπορίας του Σπανού, ενώ ο Μανώλης Μητσιάς, εκτός των παλιών επιτυχιών, τραγούδησε και το “Ομνύει”, το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα σε έναν νέο δίσκο –όπου ο Σπανός μελοποιεί ποιήματα του Καβάφη (με αποκλειστικό ερμηνευτή τον Μητσιά). Το διάρκειας τρεισήμισι ωρών πρόγραμμα έκλεισε με την εκρηκτική Κατερίνα Κούκα να ξεσηκώνει το κοινό με τα λαϊκά τραγούδια τα οποία της είχε δώσει ο Σπανός στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Συμπερασματικά, η βραδιά της Πέμπτης στο Βεάκειο είχε έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα και δεκάδες εξαιρετικά τραγούδια, που ο κόσμος αγάπησε για δεκαετίες. Δεν μπόρεσα πάντως να μην αναρωτηθώ γιατί απουσίασαν πολλοί ακόμη από τους φτασμένους σήμερα ερμηνευτές, όσους έχτισαν ένα όνομα με τις συνθέσεις του Σπανού. Θεωρώ δε πως μια συναυλία για έναν τόσο κοσμαγάπητο και πολυγραφότατο συνθέτη θα έπρεπε να γίνει με τη συνδρομή όλων –παρόντων και απόντων– σε ένα μεγάλο στάδιο και όχι στο Βεάκειο των 2.000 θέσεων. Πόσο μάλλον όταν σε λίγες εβδομάδες το Ο.Α.Κ.Α. θα γεμίσει να τιμηθεί ο Φοίβος για τα 20 χρόνια προσφοράς του στο ελληνικό τραγούδι..
{youtube}3uhb7G7uLW0{/youtube}
