Το καλύτερο ίσως set του φετινού φεστιβάλ έμελλε να ακουστεί στην τελευταία του μέρα, με τον Thomas Ankersmit να προσφέρει τη δυναμική μιας ηλεκτρικής εκκένωσης σε όσους έδωσαν το παρών στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση...

Οι Αυστραλοί μαέστροι του metalcore έδωσαν μια φοβερή συναυλία, παρασέρνοντας σε πανζουρλισμό τον πολύ κόσμο που μαζεύτηκε για χάρη τους στο Piraeus 117 Academy...

Ο περισσότερος κόσμος έδωσε το παρών το βράδυ στη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για τον Jan Jelinek, ενδιαφέροντα πράγματα είχαν όμως συντελεστεί και σε ένα μεσημεριανό performance σε μυστική τοποθεσία, με πρωτεργάτη τον Davide Tidoni...

Παρά τις γκρίνιες για την απουσία του Leif Edling και του Messiah Marcolin, έπαιξαν μια χαρά το ιστορικό Nightfall, με τον Mats Leven να αποδεικνύει ότι με αυτόν στο μικρόφωνο θα μπορέσουν να βρίσκονται για αρκετά ακόμα χρόνια στο προσκήνιο...

Στη σχεδόν γεμάτη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, πρωταγωνίστησαν τα σκούρα ηχοτοπία του Πάνου Αλεξιάδη και το εμμονικά επαναλαμβανόμενο πιάνο του Charlemagne Palestine...

Αν και το πρόγραμμα αποδείχθηκε άνισο, ο ίδιος τρέλανε κόσμο με τις αειθαλείς ερμηνείες του και στάθηκε με περίσσιο κέφι επί σκηνής, παρασέρνοντας το Κύτταρο σε ξέφρενο πάρτυ μέχρι τις 3 παρά το πρωί...

Μπροστά σε 60-70 ψυχές, έδωσαν μια πολύ ζωηρή συναυλία, με ένταση, γερές γκρούβες και μουσικές που διακρίθηκαν για τα ανοιχτά τους σύνορα...

Έδωσαν την καλύτερή τους συναυλία στη χώρα μας, τιμώντας και με το παραπάνω εκείνο το άλμπουμ με τις διασκευές σε Metallica, που τα ξεκίνησε όλα πριν μια 20ετία...

Kαλά διαβασμένος στα γραπτά του Tom Waits και του Nick Cave, ο Γιώργος Γουδής στάθηκε πλάι στην αξιόλογη μπάντα του με την αυτοπεποίθηση ενός μοναχικού αφηγητή καπνισμένων ιστοριών...

Αν και μπροστά σε μικρό κοινό, έδωσαν μια τίμια performance, που αποτύπωσε με εύγλωττο τρόπο το εμπνευσμένο από τα μεταλλικά 1980s όραμά τους...