Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η απουσία του κόσμου από το Piraeus 117 Academy το βράδυ της Κυριακής οφειλόταν στον τελικό του μπάσκετ, στα ελληνοτουρκικά ριάλιτι που κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς δέκτες ή ακόμα και στις επιθετικές αστραπές στον ουρανό της Αθήνας, οι οποίες προμήνυαν δυνατή βροχή. Σχεδόν 200 άνθρωποι έσπευσαν πάντως να απολαύσουν από κοντά έναν σεμνό καλλιτέχνη και ένας προς έναν στάθηκαν με σεβασμό και κατάνυξη ενώπιον ενός τροβαδούρου που ήθελε να μαγνητίσει το μυαλό και την καρδιά τους μόλις με μια κιθάρα.
Ο 40άχρονος Σουηδός έχει 3 δίσκους στο ενεργητικό του: το Veneer Hidden (2005), το In Our Nature (2007) και το πρόσφατο Vestiges & Claws (2015). Τα ακουστικά τραγούδια λατρεύουν τις αρμονίες, διαθέτουν κατανοητή δομή και επιτρέπουν μια ζυγισμένη καταχνιά να διεισδύσει στην ατμόσφαιρα. Ταργούδια που έπαιξε όπως το “Stay In The Shade”, το “The Nest” ή το “Crosses”, κατάφεραν να παρακινήσουν εκείνη τη μύχια παρόρμηση μέσα μας να ταξιδεύουμε με κλειστά τα μάτια, σε στιγμές στις οποίες η μουσική μας διηγείται τρυφερές ιστορίες.
Λιγότερο μελαγχολικός απ’ ό,τι θα πίστευε κάποιος, και περισσότερο ντελικάτος και γλυκός, ο José González έδειξε με τα «μορφωμένα» του δημιουργήματα ότι συνδυάζει την ψυχαγωγική πλευρά ενός Cat Stevens με τη θλιμμένη περίσκεψη ενός Nick Drake. Χωρίς κάποιο περιττό support να αποπροσανατολίζει την ατμόσφαιρα και συνεπής στην ώρα του, ρύθμισε σε θερμοκρασία δωματίου τραγούδια όπως το “Every Age”, το “Abram”, το “Far Away” και το “Open Book”, στιγμιότυπα δηλαδή βουτηγμένα στην κληρονομιά του Paul Simon (που τον έθρεψε), τα οποία μεταθέτουν τη σκυτάλη του Elliott Smith, που ο ίδιος θέλει να κρατάει τίμια.
Οι ονειρικές αρμονίες κομματιών σαν το “With The Ink Of A Ghost”, αντάμειψαν λοιπόν τους συνεπείς ακροατές, όσους στο Piraeus 117 Academy αισθάνθηκαν μια συντροφιά και όχι ανταγωνιστές στα ίδια τετραγωνικά μέτρα. Τα τραγανά ρεφρέν γλύκαναν επίσης την ατμόσφαιρα, δίνοντας έτσι ένα εφόδιο στους θαμώνες ώστε να βγουν στον βροχερό δρόμο και στην αστική τοξικότητα, μέσα σε αθλητικές ιαχές από τα μπαλκόνια και υστερικές κόρνες απ’ τα αυτοκίνητα στην Πειραιώς. Για μία όμως βραδιά, τίποτα από όλα αυτά δεν μπόρεσε να χαλάσει τη διάθεση κανενός.
{youtube}jdZud8Cns-8{/youtube}
