Υπάρχουν κάποιοι χώροι οι οποίοι, λόγω της ιστορίας, της χρήσης ή της επιβλητικότητάς τους, επιβάλλουν συμπεριφορές και διαθέσεις και προσφέρονται, επομένως, για «ειδικές» περιστάσεις. Η Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου, στην οδό Φιλελλήνων, είναι ένας τέτοιος χώρος, ο οποίος έχει τελευταία αξιοποιηθεί και για συναυλίες –με θαυμαστά, θα έλεγα, αποτελέσματα, ιδιαίτερα στη σειρά St Paul’s Sessions, που έκλεισε τον φετινό της κύκλο με τη 2η εμφάνιση του Peter Broderick στα μέρη μας.
Η μουσική του Αμερικανού συνθέτη και πολυοργανίστα (και κάποτε μέλους των Efterklang), έτσι όπως διέπεται από σπηλαιώδεις αναπτύξεις και ανοιχτωσιές, ήρθε κι έδεσε με τον χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας. «Την προηγούμενη φορά που ήμουν εδώ τη θυμάμαι πολύ καλά, ήταν πριν 9 χρόνια, το βράδυ που η αστυνομία σκότωσε ένα νεαρό αγόρι. Και τώρα γίνονται όλα αυτά...» ξεκίνησε ο Broderick, αναφερόμενος στις διαδηλώσεις που είχαν πλημμυρίσει τους γύρω δρόμους, ως αντίδραση στην ψήφιση ενός ακόμα επαχθούς πακέτου περικοπών. «Ελπίζω να μην τα προκαλώ εγώ...», ήταν η χιουμοριστική αποστροφή του.
Δεν ήταν μόνος, όμως, ο Broderick, καθώς είχε μαζί του τον φίλο και συνεργάτη του (κι επίσης πολυοργανίστα) David Allred, με τον οποίον ξεκίνησαν μαζί, παντρεύοντας εξαίσια τις φωνές τους και τα έγχορδά τους (βιολί ο πρώτος, ηλεκτρικό κοντραμπάσο ο δεύτερος). Οι δυο τους κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα έναν συνεργατικό δίσκο (με τίτλο Find The Ways), αλλά φαίνεται πως το μεταξύ τους «κλείδωμα» δεν περιορίζεται μόνο στα της μουσικής: παρότι οι ιδιοσυγκρασίες τους διαφέρουν αισθητά, μαζί κατορθώνουν να βρίσκουν μια απολύτως κοινή οδό.
Στο πρώτο μισάωρο της συναυλίας δόθηκε χρόνος στον Allred να παρουσιάσει και δικά του πράγματα. Πότε στο πιάνο και πότε στην ακουστική κιθάρα, ο νεαρός μουσικός –ο οποίος μοιάζει κατά βάθος να είναι ένας αυθεντικός folky– έπαιξε ακυκλοφόρητα τραγούδια του (όπως το "The Library"), αλλά και διασκευές σε ψιλοάγνωστα, όπως ανέφερε, κομμάτια που ανακάλυψε ψάχνοντας στο διαδίκτυο. Από αυτά τα τελευταία, είπε εξαιρετικά το "Jesus Was A Crossmaker" της Judee Sill.
Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα, ήταν η σειρά του Broderick και του δικού του, πολύ πιο εκτεταμένου και βαθέως καλλιτεχνικού οράματος. Το set του περιλάμβανε ποικίλα πράγματα: από live looping εξορμήσεις και πιανιστικές μπαλάντες, μέχρι στοιχειωτικές οργανικές συνθέσεις (όπως το απίθανο "It's A Storm When I Sleep") και παραδοσιακά ιρλανδέζικα τραγούδια. Μάλιστα, δεν αρκέστηκε μόνο σε επιλογές από τους πρόσφατους δίσκους του (Partners και Grunewald), αλλά έσκαψε και βαθύτερα –διαθέτει άλλωστε πληθώρα προσωπικών κυκλοφοριών. Υπήρξε κάτι πραγματικά μυστηριακό (μια σκοτεινή ένταση, θα έλεγα) στην performance του Broderick, που την έφερε σε ευθεία αντιδιαστολή με την «απλώς» συγκινητική του Allred.
Προς το κλείσιμο, οι δύο συνεργάτες ξαναβρέθηκαν μαζί στη σκηνή, για να κλείσουν μαζί τη βραδιά, παρουσιάζοντας, μεταξύ άλλων, ένα a capella ντουέτο, μα και το πρώτο ντουέτο εγχόρδων που έγραψε ποτέ του ο Broderick, στα 17 του. Φυσικά καταχειροκροτήθηκαν, βγήκαν ξανά για ένα encore κι έπειτα αποχαιρέτησαν οριστικά τον γεμάτο από ευσεβείς μουσικόφιλους ναό.
Εμείς, όμως, μείναμε με εντυπώσεις που προς τα παρόν μοιάζει αδύνατο να αποχωριστούμε...
{youtube}6heqiuHmvmM{/youtube}
