Ο George Pelecanos είναι, μαζί με τον Dennis Lehane και τον Richard Price, ο κατεξοχήν urban-crime writer της γενιάς του στις ΗΠΑ. Με τον ίδιο τρόπο που ο Lehane τοποθετεί τα μυθιστορήματά του στις εργατικές γειτονιές της Βοστώνης και ο Price στο Μπρονξ, ο Pelecanos ξεδιπλώνει τη δική του δράση στην καρδιά του αστικού ιστού της αμερικανικής πρωτεύουσας, της Ουάσινγκτον, εστιάζοντας στις συνοικίες όπου πλειοψηφούν οι Αφροαμερικανοί και έχουν ισχυρή παρουσία οι υπόλοιπες μειονότητες. Σε μια τέτοια γειτονιά εξάλλου γεννήθηκε και ο ίδιος το 1957, από Έλληνες (Λάκωνες στην καταγωγή) μετανάστες στις ΗΠΑ. Σήμερα ζει στο Silver Spring του Μέριλαντ, κοντά στην Ουάσινγκτον, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
Αφού ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, ο Pelecanos δημοσίευσε το 1992 το πρώτο του μυθιστόρημα με τον τίτλο "A Firing Offense", στο οποίο εισήγαγε ως ήρωα τον Ελληνοαμερικανό Νικ Στέφανος. Ακολούθησαν άλλα τρία μυθιστορήματα με τον ίδιο ήρωα, όλα γραμμένα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, την οποία ο συγγραφέας εγκατέλειψε προς χάρη της τριτοπρόσωπης στο πρώτο πραγματικά ώριμο έργο του: το "The Big Blowdown" (1996) που τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο αξιόλογους σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων.
Μέχρι σήμερα ο Pelecanos έχει εκδώσει πάνω από 20 μυθιστορήματα, εκ των οποίων στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα εξής: "Ο βασιλιάς του πεζοδρομίου" (Οξύ, 1998), Η σαρωτική έκρηξη (Οξύ, 2000), "Στους δρόμους της βίας" (Ελληνικά Γράμματα, 2003), "Ζήτημα τιμής" (Οξύ, 2003), "Φλεγόμενη πόλη" (Οξύ, 2005), "Δίλημμα δικαίου" (Οξύ, 2006), "Drama City" (Πατάκης, 2007), "Ο κηπουρός της νύχτας" (Πατάκης, 2009), "Γλυκιά αιωνιότητα" (Οξύ, 2010), "Το αδιέξοδο" (Πατάκης, 2011), "Η προμήθεια" (Πατάκης, 2013), "Το δίδυμο" (Πατάκης, 2014), "Ο Άντρας που επέστρεψε" (Πατάκης, 2020).
Εκτός από τη συγγραφή μυθιστορημάτων, ο Pelecanos έχει ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και με την παραγωγή ανεξάρτητων κινηματογραφικών ταινιών. Είναι επίσης σεναριογράφος και συμπαραγωγός επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών, όπως το περίφημο The Wire, το Treme, το South Pacific και το Deuce.
Πάντα πολυάσχολος, ο George Pelecanos συνεργάστηκε ξανά με τον David Simon στο σενάριο της σειράς We Own This City, άλλη μια παραγωγή του HBO. Επιπλέον, το ίδιο καλωδιακο κανάλι πήρε την option για το μυθιστόρημά του "Hard Revolution" (2004), που ανήκει στη σειρά βιβλίων με ήρωα τον Αφροαμερικανό ιδιωτικό ντετέκτιβ Derek Strange (και τον συνεργάτη του Terry Quinn). Στην ίδια σειρά ανήκουν επίσης τα μυθιστορήματα "Right as Rain" (2001), "Hell to Pay" (2002), "Soul Circus" (2003) και "What It Was" (2012). Ένα από τα πιο πολιτικά μυθιστορήματα του Pelecanos, το "Hard Revolution", που στα ελληνικά εκδόθηκε με τον τίτλο "Φλεγόμενη Πόλη" (Οξύ, 2005, μτφ. Νίκος Ρούσσος), εκτυλίσσεται την επαύριο της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στο Μέμφις, στις 4 Απριλίου του 1968. Η υπόθεση περιληπτικά: «Όταν η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ βυθίζει την Ουάσινγκτον στο χάος και ολόκληρη η πόλη φλέγεται, οι ζωές όλων μπλέκονται σε ένα τραγικό κουβάρι...Ο Ντέρεκ Στρέιντζ μεγαλώνει νιώθοντας θαυμασμό για την αστυνομία και αγάπη για τους μαύρους αδερφούς του. Έτσι, καταλήγει να γίνει κι ο ίδιος αστυνομικός, ενώ ο αδερφός του, Ντένις Στρέιντζ, μεγαλώνει με μια αναπηρική σύνταξη και καμία προοπτική βελτίωσης της ζωής του. Είναι ένας άντρας με καλές προθέσεις αλλά κακές συνήθειες. Ο Ντέρεκ πάντα φρόντιζε τον αδερφό του, μόνο που τώρα η αδερφική αγάπη δε θα είναι αρκετή για να τον σώσει από τον επικίνδυνο κόσμο του Άλβιν Τζόουνς, ενός κακοποιού που τον παρασέρνει στο σκοτεινό ιστό του. Ενώ ο νεοσύλλεκτος αστυνομικός περιπλανιέται σε μια πόλη βυθισμένη στο χάος, ο Φρανκ Βον προσπαθεί να ξεδιαλύνει το μυστήριο της δολοφονίας ενός νεαρού μαύρου άντρα. Η προσωπική του ζωή βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, μα το αστυνομικό του ένστικτο δεν τον αφήνει να ησυχάσει, μέχρι να βρει τον ένοχο».
Αγοράστε το εδώ
Αυτή είναι η είναι η δεύτερη φορά που ο George Pelecanos μιλάει στο Avopolis. Την προηγούμενη, είχαμε επίσης αναφερθεί στις τηλεοπτικές σειρές The Wire και Treme, ενώ, συγχρόνως, είχαμε εστιάσει στο τελευταίο του μυθιστόρημα Ο άνθρωπος που επέστρεψε (Πατάκης, 2020, μτφ. Αντώνης Καλοκύρης). Σ’ αυτό το βιβλίο του, ο Pelecanos, μέσα από μια αστυνομική ιστορία, εξερευνά το Τραύμα (μετα-τραυματικό στρες) ενός πρώην βετεράνου των πολέμων στο Ιράκ, ο οποίος επιστρέφει σε μια πατρίδα, τις ΗΠΑ, τελείως αφιλόξενη για εκείνον (ενώ η ίδια τον είχε στείλει να σκοτώσει ή και να σκοτωθεί). Ο Pelecanos κάνει εδώ παραλληλισμούς με τους βετεράνους του Βιετνάμ, ανάλογους με εκείνους του Springsteen στο ομώνυμο κομμάτι του album “Born in the USA”.
Αυτή τη φορά η συζήτηση με τον George Pelecanos περιστράφηκε γύρω από το Deuce, τη νέα τηλεοπτική σειρά We Own The City, το Hard Revolution, και τη σειρά βιβλίων του με κεντρικό ήρωα τον Derek Strange.
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το τελευταίο σου μυθιστόρημα Ο άνθρωπος που επέστρεψε. Έχεις ξεκινήσει να γράφεις κάποιο καινούριο; Αν ναι, πότε θα κυκλοφορήσει;
Δεν δουλεύω κάποιο μυθιστόρημα. Είμαι πολύ απασχολημένος με τη δουλειά μου για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Παρόλα αυτά, έγραψα πρόσφατα τρεις νουβέλες. Θα κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή σε κάποια μορφή.
Πιστεύεις ότι η δουλειά σου στην τηλεόραση και τον κνηματογράφο έχει κάπως επιβραδύνει τους ρυθμούς σου ως συγγραφέα μυθοπλασίας;
Ναι. Όμως ήθελα να γίνω κινηματογραφιστής από τότε που ήμουν παιδί, στην πραγματικότητα αυτή ήταν η φιλοδοξία μου πριν ακόμα αρχίσω να γράφω μυθιστορήματα. Αυτή την περίοδο έχω αφιερωθεί στη συγγραφή σεναρίων και στην παραγωγή ταινιών και θα το κάνω για όσο η πόρτα θα είναι ανοιχτή για μένα. Αφού αποκάμω από αυτή τη δουλειά, θα συνεχίσω να γράφω μυθιστορήματα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Αυτό τουλάχιστον είναι το πλάνο.
Ας μιλήσουμε για το Deuce. Τι εξαιρετική και πιστή αναπαράσταση της ατμόσφαιρας και του στιλ της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του ’70! Πώς από την πλευρά σου συνέβαλλες σ’ αυτό; Διεξήγαγες επίσης έρευνα γύρω από την υποκουλτούρα του πορνό;
Ήμουν ο συν-δημιουργός της σειράς και ο ερευνητής, ταυτόχρονα. Γνωριστήκαμε με ένα τύπο που ήταν από τότε ιδιοκτήτης ενός μπαρ στη Νέα Υόρκη και ορισμένων οίκων μασάζ, που όλα τους ελέγχονταν από τη Μαφία. Γνώριζε όλων των ειδών τους ανθρώπους, ανάμεσά τους πόρνες, νταβατζήδες και ηθοποιούς που έπαιζαν σε πορνό. Η σειρά αναφέρεται κυρίως στο τι αντιμετωπίζουν αυτές οι γυναίκες στον χώρο εργασίας τους∙ είναι μια σειρά με θέμα τους εργαζόμενους της κατώτερης βαθμίδας, κάτι που με ενδιέφερε πάντα. Έκανα έρευνα σε βάθος (ναι, είδα μερικές ντουζίνες πορνό από εκείνη την εποχή). Όπως και οτιδήποτε άλλο έχω κάνει, νομίζω ότι η σειρά θα κερδίζει ολοένα και περισσότερους τηλεθεατές με το πέρασμα του χρόνου. Είναι μια καλή σειρά.
Το soundtrack του “Deuce” περιλαμβάνει καταπληκτική μουσική. Το τραγούδι των τίτλων, το “If There’s Hell Below” του Curtis Mayfield, είναι ένα από τα κορυφαία soul κομμάτια όλων των εποχών. Αναμείχθηκες καθόλου στην επιλογή της μουσικής;
Λοιπόν, σίγουρα διάλεξα αυτό που ανέφερες. Ο Mayfield είναι ένας από τους ήρωές μου και το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν μια προειδοποίηση για τη μορφή που έμελλε να πάρει το funk στα 70’s. Στην τρίτη σεζόν, ο χαρακτήρας (Eileen 'Candy' Merrell) που υποδύεται η Maggie Gyllenhaal, μπαίνει σε μια disco καθώς ακούγεται δυνατά το “Let the Music Play” του Barry White. Αυτή ήταν άλλη μια επιλογή μου. Το album-χωρισμού του Barry (σημ: αναφέρεται στο album “Let the Music Play” του 1976), όπως και το αντίστοιχο του Dylan, το “Blood on the Tracks”, είναι κλασικό. Το εννοώ. Ο Barry White δεν ήταν κανένα αστείο.
Το We Own This City, άλλη μια παραγωγή του HBO, βασίζεται στο βιβλίο-ρεπορτάζ με τον ίδιο τίτλο του δημοσιογράφου Justin Fenton της Baltimore Sun. Ποια είναι η πλοκή του; Διάβασα ότι βασικό θέμα του είναι η διαφθορά των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων της Αστυνομίας της Βαλτιμόρης.
Κατά κάποιο τρόπο περιέγραψες την πλοκή. Θεματικά, αναφέρεται στη συστηματική αποτυχία του θεσμού της αστυνόμευσης στην Αμερική και στις καταστροφικές επιπτώσεις που προκαλεί «ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών». Ο Jon Bernthal (σημ: υποδύεται τον διεφθαρμένο αρχιφύλακα Wayne Jenkins) ήταν εκπληκτικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι γιοι μου δούλεψαν μαζί μου σ’ αυτή τη σειρά. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία.
Μετά το The Wire, και το We Own This City εκτυλίσσεται ξανά στη Βαλτιμόρη. Τι σε παρακινεί/γοητεύει στο να γράφεις γι’ αυτή την πόλη με τα τόσο υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας;
Η Βαλτιμόρη αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και έτσι είναι «γόνιμο έδαφος» για έναν δραματουργό. Αλλά μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που ζουν εκεί. Έχουν ελαστικότητα στους ρυθμούς τους και είναι ανοιχτοί στους ξένους. Ο κύριος λόγος που μου αρέσει να δουλεύω εκεί είναι το κινηματογραφικό συνεργείο που αποτελείται από ντόπιους, με το οποίο συνεργάζομαι τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τους αισθάνομαι σαν οικογένεια.
Πώς είναι να δουλεύεις παρέα με τον David Simon (σημ: ο δημιουργός του The Wire και συγγραφέας του true-crime Homicide. A Year Of Killing In The Streets);
Μέχρι στιγμής, ήταν μια αθόρυβη και ήρεμη συνεργασία. Τώρα πια η συνεργασία μας είναι σαν στενογραφία. Νομίζω ότι ο καθένας μας μπορεί να προβλέψει τι θέλει ο άλλος και σε τι αποσκοπεί. Στη διάρκεια της παραγωγής, μπορεί να περάσουν ολόκληρες μέρες ή και εβδομάδες χωρίς να μιλήσουμε, επειδή και οι δύο είμαστε απασχολημένοι και επειδή δεν χρειάζεται. Είναι πολύ κοινωνικός, εγώ δεν είμαι. Τα θέματα πάνω στα οποία διαφωνούμε, στην πραγματικότητα μας βοηθούν. Έχουμε συχνά διαφορετικές οπτικές, που συνδυάζονται με επιτυχία στην τελική παραγωγή.
Η σειρά μυθιστορημάτων σου με ήρωα τον Αφροαμερικανό ντετέκτιβ Derek Strange ενδέχεται να γυριστεί σε σειρά από το HBO, ξεκινώντας με το “Hard Revolution” (“Φλεγόμενη Πόλη” στα ελληνικά). Είναι εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Θα συμφωνούσες ότι είναι συγχρόνως και ένα από τα πιο πολιτικά σου, καθώς διαδραματίζεται την επαύριο της δολοφονίας του Martin Luther King, γεγονός που προκάλεσε αφροαμερικανική εξέγερση σχεδόν σε όλες τις πόλεις των ΗΠΑ;
Οτιδήποτε γράφω είναι πολιτικό. Είναι πιθανότατα το μυθιστόρημα με το οποίο νοιώθω περισσότερο συνδεδεμένος, αλλά δυστυχώς δεν θα γυριστεί σε σειρά. Το HBO είχε το option, όμως τελικά έκανε πίσω. Απογοητεύτηκα, όμως θα συνεχίσω να προσπαθώ (να γυριστεί σε σειρά). Είναι το σχέδιο της ζωής μου.
Το μυθιστόρημα, καθώς εκτυλίσσεται το 1968, περιλαμβάνει καταπληκτικές μουσικές αναφορές. Όλες αυτές τις κλασικές soul ηχογραφήσεις της εταιρείας Stax/Volt - Otis Redding, Rufus Thomas, Dramatics κλπ.
Η μουσική είχε πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτό το μυθιστόρημα και θα είναι στο επίκεντρο, αν ποτέ καταφέρω να γυριστεί σε σειρά. Γράφοντας το βιβλίο, επικοινωνούσα με πολλούς οπαδούς της deep soul των 60’s, οι οποίοι μου έστελναν καταπληκτικό υλικό.
Ο Derek Strange (όπως και ο συνεργάτης του, ο Terry Quinn) είναι εξαιρετικοί χαρακτήρες. Πιστεύω ότι αυτή σειρά περιλαμβάνει ορισμένα από τα καλύτερα βιβλία σου, το “Right as Rain” (“Δίλημμα δικαίου ”), το “Hell To Pay” (“Στους δρόμους της βίας”), το “Soul Circus”. Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψεις στις περιπέτειες του Derek Strange για άλλο ένα (ή και περισσότερα) μυθιστορήματα;
Ναι. Υπάρχει πάντα αυτή η πιθανότητα. Ο Strange είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Τον επανέφερα στο μυθιστόρημα “What It Was” (2012, αμετάφραστο στα ελληνικά), ένα μυθιστόρημα που δεν ακούστηκε πολύ επειδή ο εκδότης μου βρισκόταν τότε σε διαμάχη με το Amazon. Κι αυτό είναι φίνο βιβλίο.
Μεγάλωσες ανάμεσα σε Αφροαμερικανούς. Ποια είναι η γνώμη σου για το κίνημα του “Black Lives Matter”; Πώς είναι τα πράγματα στην κοινωνία των ΗΠΑ αυτή την εποχή, ειδικά σε ό,τι αφορά το θέμα των φυλετικών διακρίσεων;
Έχουμε οπισθοδρομήσει. Είναι πολύ ανησυχητικό. Οι επερχόμενες εκλογές (για τη σύνθεση του Κογκρέσου) στις 8 Νοεμβρίου (σημ: δεν είχαν ακόμη πραγματοποιηθεί όταν έγινε η συνέντευξη) θα υποδείξουν την κατεύθυνση που θα πάρει η χώρα. Αυτό δεν είναι υπερβολή, είναι γεγονός.
Εξακολουθείς να ακούς τη μουσική του μεγάλου Ennio Morricone όταν γράφεις;
Ναι, φυσικά. Το The Big Gundown του Sergio Sollima είναι ένα από τα αγαπημένα μου φιλμ (σημ: κλασικό spaghetti western του 1967) και η μουσική του Morricone είναι εξωπραγματική, όμως είναι τόσα πολλά τα σπουδαία scores που έχει γράψει. Έβλεπα τελευταία πολλά ιταλικά αστυνομικά φιλμ και ταινίες τρόμου από τη δεκαετία του ’70, στις οποίες ο Morricone είχε επίσης βάλει το χέρι του. Υπάρχουν τόσες πολλές εκφράσεις του πολιτισμού που μπορεί να απορροφήσει κανείς.
Ας κλείσουμε με NBA και με τους Washington Wizards. Ξέρω ότι είσαι οπαδός τους. Ο John Wall (με το τεράστιο εγώ του) τελικά έφυγε, ο Bradley Beal παραμένει ένας σπουδαίος σκόρερ, ο Kyle Kuzma ήταν ένα “δώρο” από τους Lakers και οι Kristaps Porzingis και Rui Hachimura είναι πολύ ταλαντούχοι. Τι περιμένεις από την ομάδα αυτή σεζόν; Θα περάσουν στα playoffs, με μια καλή πορεία, ενδεχομένως;
Ήμουν σε ένα παιχνίδι τις προάλλες και ήταν παρόν ο ιδιοκτήτης των Wizards, ο Ted Leonsis, ένας πραγματικός gentleman. Μου αρέσει η ενέργεια που βγάζει η ομάδα αυτή τη σεζόν. Η χημεία μεταξύ των παικτών υπάρχει, και ορισμένοι νεαροί παίκτες έχουν μεγάλο κίνητρο για να διακριθούν. Πιστεύω ότι θα περάσουν στα playoffs. Πιθανότατα, δεν θα προχωρήσουν βαθιά, αλλά ποιος νοιάζεται; Είμαι πιστός οπαδός
