Λίγο πριν από (άλλη) μια εμφάνιση των Subways στη χώρα μας –αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια του 2310 Festival μαζί με Suede και James (Καυτατζόγλειο Στάδιο, την Πέμπτη 7 Ιουλίου)– αλλά και μ’ ένα καινούργιο δίσκο προ των πυλών, μιλήσαμε με τη μπασίστρια του γκρουπ Charlotte Cooper σχετικά με το καινούργιο τους μουσικό «τέκνο», την ενεργητικότητά τους επί σκηνής, τις «σκοτεινές» μέρες του 2006 αλλά και τον Butch Vig…
Γεια σου Charlotte! Πώς προχωράει το επερχόμενο άλμπουμ σας; Αλλάζετε μουσική κατεύθυνση σε σχέση με τους δυο προηγούμενους δίσκους σας;
Ο δίσκος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο mastering και το σχέδιο είναι να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Ηχογραφήσαμε με τον Stephen Street στο Λονδίνο και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα δώσουμε στους φίλους μας καινούργιο υλικό! Όσο για τον ήχο του άλμπουμ, αυτός είναι μια μίξη των ποπ μελωδιών του Young For Eternity και του πιο σκληρού και ενεργητικού ήχου του All Or Nothing.
Έχουμε γίνει μάρτυρες σε παραπάνω από μία περίσταση των ψυχωμένων σας live. Πιστεύεις ότι η παρουσία σας πάνω στη σκηνή έχει βοηθήσει το συγκρότημα να μεγαλώσει τη φήμη και δημοτικότητά του;
Για να είμαι ειλικρινής, ζούμε για να είμαστε πάνω στη σκηνή! Εκεί πιστεύουμε ότι ανήκουμε. Σκοπεύουμε λοιπόν να περιοδεύσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες και θεωρώ ότι σίγουρα μας βοήθησε αυτό στο να γίνουμε πιο γνωστοί σαν όνομα. Ειδικά όταν πηγαίνουμε σε χώρες στις οποίες δεν έχουμε ξαναπαίξει για λογαριασμό κάποιου φεστιβάλ, συνήθως καταλήγουμε πάλι πίσω στην ίδια χώρα, για ένα ατομικό live!
Σου έχει μείνει στη μνήμη κάποια συγκεκριμένη συναυλία σας;
Η πρώτη εμφάνισή μας στην Αθήνα, στο Κύτταρο. Η ενέργεια στην αίθουσα ήταν φοβερή και η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Όλοι τραγουδούσανε και χοροπηδάγανε δεξιά κι αριστερά. Είναι κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα.
Όταν βρίσκεστε στη διαδικασία ηχογράφησης ενός δίσκου έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας πώς θα ηχεί το καινούργιο υλικό στις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Οπωσδήποτε! Πάντα σκεφτόμαστε πώς θα παίζουμε τα συγκεκριμένα κομμάτια ζωντανά και πιστεύω ότι αυτό βοηθάει στο να βγαίνει η ενέργειά μας και στις ηχογραφήσεις.
Μετά από όλη τη δημοσιότητα που απόλαυσε το “Rock ‘n’ Roll Queen” πώς το βλέπετε εσείς σαν τραγούδι σήμερα;
Αυτό το τραγούδι για μένα θα είναι για πάντα ένα σπουδαίο τραγούδι για πάρτυ ή για μια ζωντανή εμφάνιση. Πιστεύω ότι είναι απίστευτο που, όπου κι αν πηγαίνουμε, άσχετα αν έχουμε ξαναβρεθεί εκεί, ο κόσμος το γνωρίζει και το τραγουδάει. Είναι ένα κατόρθωμα για εμάς αυτό.
Ποιο τραγούδι νιώθεις περήφανη που είναι δικό σας, από στιχουργικής άποψης;
Θα πρέπει να ρωτήσεις τον Billy μιας κι αυτός γράφει όλους τους στίχους!
Πες μας ένα τραγούδι από άλλο καλλιτέχνη που θα ήθελες να είχατε γράψει εσείς...
Το “Everlong” των Foo Fighters. Αυτό το κομμάτι θα μείνει στη ροκ ιστορία!
Και τα πέντε πιο αγαπημένα σου τραγούδια όλων των εποχών;
Χμμμ, δύσκολη ερώτηση αυτή... Αλλά έτσι πρόχειρα θα έλεγα τα παρακάτω:
Kylie Minogue – Love At first Sight
Foo Fighters – Everlong
PJ Harvey – This Is Love
Hole – Celebrity Skin
Eurythmics – Sweet Dreams
Ποια ήταν η αρχική αντίδραση του γκρουπ όταν οι γιατροί ανακοίνωσαν στον Billy το σοβαρό πρόβλημα που είχε στις φωνητικές χορδές, πίσω στο 2006;
Ήταν μια πολύ άσχημη περίοδος για εμάς, καθώς μας είχαν πει ότι ο Billy μπορεί και να μην ξανατραγουδούσε ποτέ... Όλα όσα αγαπούσαμε, το να είμαστε με μπάντα, να παίζουμε ζωντανά, ξαφνικά έμοιαζαν αβέβαια. Απλά είμαστε ευγνώμονες που η εγχείρηση πήγε καλά και είμαστε ξανά συγκρότημα.
Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια για ένα βρετανικό γκρουπ να κάνει «όνομα» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
Είναι πολύ δύσκολο, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Αφενός είναι ακριβό το να περιοδεύεις εκεί –και είναι και τόσο μεγάλη χώρα. Θα μου άρεσε πάντως πολύ να ξαναπηγαίναμε για περιοδείες μιας και περάσαμε πολύ καλά την τελευταία φορά που συνέβη αυτό.
Έχετε παρατηρήσει κάποια διαφορά μεταξύ των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών ακροατηρίων στις συναυλίες;
Πάντα κάτι διαφορετικό συμβαίνει, ακόμα και σε γειτονικές χώρες. Είναι συναρπαστικό να παρακολουθείς πώς αντιδρούν διαφορετικά άλλα ακροατήρια. Στο τέλος όμως όλοι είναι το ίδιο από μια άποψη: θέλουν να απολαύσουν τη συναυλία!
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Butch Vig;
Ήταν καταπληκτικό για εμάς και μόνο που συναντήσαμε τον Butch Vig! Το Nevermind στάθηκε για εμάς ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ όταν ξεκινούσαμε τη μπάντα κι εγώ προσωπικά έμαθα να παίζω μπάσο πάνω σε κομμάτια των Nirvana. Ήταν λοιπόν τόσο απίστευτη εμπειρία για μας το να ταξιδέψουμε στο Λος Άντζελες και να ηχογραφήσουμε δίσκο σε ένα από τα καλύτερα στούντιο εκεί. Μάθαμε τόσα πολλά και αισθανόμαστε ευλογημένοι που είχαμε αυτήν την ευκαιρία. Ο Butch Vig τώρα είναι ένας ιδιοφυής παραγωγός αλλά είναι επίσης κι ένας πολύ ωραίος τύπος –οπότε η όλη διαδικασία της ηχογράφησης κύλησε πολύ ευχάριστα.
