Στα 14 σου, παρέα με το πανκ που τότε έχει ξεσπάσει για τα καλά πια στην Ελλάδα, σου έρχεται σπίτι και μια κασέτα από ένα αγγλικό συγκρότημα του οποίου κάποια μέλη τα ξέρεις πολύ καλά –από βαθύτατες μοβ συγχορδίες που έχουν ορίσει το εργατικό (σε όλα τα επίπεδα) χαρντ ροκ των 1970s. Και ακριβώς επειδή οι τεστοστερόνες αρχίζουν (ένεκα ηλικίας) να βαράνε βαθύτατα κόκκινα, το αναμφισβήτητα καλοπαιγμένο σκληρό boogie rock των Whitesnake, μαζί με τους προκλητικούς για την εποχή στίχους –πηγμένους στη σεξουαλικότητα (στα όρια βέβαια στυγνού σωβινισμού)– γίνεται αγαπημένο άκουσμα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αν και σιχαίνομαι τη μετά-1985 αμερικάνικη περίοδο των Whitesnake –όταν δηλαδή ο Coverdale απεδείχθη συχνά φιδέμπορας ολκής σε επίπεδο μουσικής δημιουργίας– εντούτοις οι Λευκές Φιδούκλες εξακολουθούν να έχουν έναν δίσκο τους στους 20 πιο αγαπημένους μου και συνεχίζω να περνάω καλά στις συναυλίες τους –έρχονται και πάλι καλή ώρα, την Τρίτη 5 Ιουλίου στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο, παρέα με Judas Priest (στην αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους) και Opeth. Ιδανική αφορμή λοιπόν για να επιδιώξω και πάλι να πάρω συνέντευξη από τον άνθρωπο με την ανασκευασμένη μα πάντα λαμπερή οδοντοστοιχία. Κι αυτή τη φορά στάθηκε πιο εύκολο...
Κύριε Coverdale, κατά πρώτο λόγο συγχαρητήρια για τον νέο δίσκο των Whitesnake. Δυο από τα πλέον όμορφα τραγούδια του Forevermore είναι η μπαλάντα “Far Thee Well” και το ομότιτλο του δίσκου. Προσωπικά μου θύμισαν το σόλο άλμπουμ σας Northwinds (έναν από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους, πρέπει να ομολογήσω). Πώς αποτιμάτε αλήθεια το τελευταίο στο παρόν; Μπορούμε να ελπίζουμε σε έναν ανάλογο soul rock δίσκο στο μέλλον;
Σας ευχαριστώ! Εκτιμώ πολύ την ευγένειά σας. Το Northwinds είναι ένας πολύ αγαπημένος δίσκος και για μένα. Όχι μόνο για τη μουσική του αλλά και για το ότι απετέλεσε το εφαλτήριο για τους Whitesnake. Με αυτόν τον δίσκο δεν απόκτησα μόνο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, μπόρεσα επίσης να αναπτύξω μια ικανότητα εστίασης σε αυτό που ήθελα μουσικά –τόσο από μένα, όσο και από τους συνεργάτες μου. Τώρα, το μέλλον; Δεν ξέρω, ειλικρινά… Το σίγουρο είναι ότι αισθάνομαι πάρα πολύ καλά με τα παιδιά στην τωρινή σύνθεση της μπάντας. Περνάω καλά και με πολύ κέφι τις μέρες που οι υποχρεώσεις μου βρίσκονται κάτω από το όνομα Whitesnake.
Στο βιντεοκλίπ του “Love Will Set You Free” είδαμε αυτό το τρικ όπου ένας άντρας ανεβάζει ένα-ένα τα γράμματα του ονόματος της μπάντας στη μαρκίζα –μόνο που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι οι Whitesnake, αλλά οι White Fox! Αυτό, σε δεύτερη ανάγνωση, σημαίνει ότι οι Whitesnake παραείναι για μια αίθουσα του Λας Βέγκας;
Δεν υπάρχει κανένα υπόγειο μήνυμα στο βιντεοκλίπ, απλά ένα παιχνίδισμα. Είναι ο γιος μου ο Jasper αυτός που κρεμάει τα γράμματα, ενώ η γυναίκα μου η Cindy κάνει τη χορεύτρια στο pole dance την ώρα του σόλο της κιθάρας! Είναι ενδιαφέρουσα πάντως αυτή η αλλαγή που έχει συμβεί: στις Η.Π.Α. τα καζίνο υποστηρίζουν πολύ το ροκ. Κι έτσι στις μέρες μας είναι πια σημαντικά μέρη ως σταθμοί μιας περιοδείας. Οπωσδήποτε δεν έχουν την πεπαλαιωμένη άποψη των παλιών ιθυνόντων του Λας Βέγκας... Βέγκας σημαίνει μόδα, πρώτη σειρά στα άρθρα αναφοράς και καμία σχέση με το παλαιότερο νεκροταφείο τζογαδόρων και συνταξιούχων. Υψηλών οκτανίων rock ‘n’ roll ατμόσφαιρα δηλαδή...
Είδαμε επίσης το Whitesnake Zinfandel να παρελαύνει στο τελευταίο βίντεο των Φιδιών. Πώς πηγαίνει αλήθεια αυτή η επιχειρηματική σας κίνηση;
Φανταστικά! Βρίσκομαι μάλιστα στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι πολύ σύντομα θα παρουσιάσουμε και το Whitesnake Merlot! Θα είναι μια επίσης ευχάριστη έκπληξη: κρασί, γυναίκες και τραγούδι. Το υπόσχομαι! [σ.σ.: κάνει αναφορά στο “Wine, Women And Song” από το Come An' Get It (1981)].
Πριν την κυκλοφορία του Forevermore είδαμε δεκάδες φωτογραφίες αναρτημένες στο Whitesnake.com, οι οποίες αφορούσαν στις ηχογραφήσεις αλλά και στο υπέροχο μέρος στα βουνά όπου έλαβαν χώρα. Μπορείτε να μας πείτε μερικά πράγματα παραπάνω για αυτήν την εμπειρία;
Ήταν ίσως η πιο χαλαρή και γεμάτη γέλιο ηχογράφηση που έχω κάνει. Σχεδόν χωρίς κόπο, δίχως εντάσεις ή χαζούς ανταγωνισμούς –απλά μια θαυμάσια ατμόσφαιρα δημιουργικότητας. Ήταν έτσι απόλαυση η ηχογράφηση σε ένα τέτοιο ανθρώπινο περιβάλλον. Από την άλλη, η φύση και ο τόπος που μας περιέβαλλαν έδιναν συνεχώς ανάσες ξεκούρασης. Όποτε δηλαδή κουραζόμασταν, μια βόλτα τριγύρω έφτανε γα να γεμίσομε τις μπαταρίες μας. Η λίμνη Ταχόε είναι απλά ένα από τα πλέον όμορφα μέρη για να δημιουργήσει ή και να ζήσει κάποιος...
Για παραπάνω από δύο δεκαετίες, επιμένετε σε μικρές αλλαγές πάνω στο σήμα των Whitesnake, αντί για εκείνες τις θαυμάσιες κόμιξ εκδόσεις του Φιδιού που βλέπαμε μέχρι το 1984. Έχει να κάνει με κάποια στρατηγική η οποία αφορά στα αμερικάνικα ακροατήρια;
Απολαμβάνω τις αλλαγές! Μου αρέσει λ.χ. το πώς οι Rolling Stones κάνουν διαφορετικές χρήσεις της γλώσσας του Warhol. Συνεχίζουν με αυτόν τον τρόπο να την κρατούν ενδιαφέρουσα στα μάτια μου. Τώρα, τα παλιά λογότυπα ήταν μια μετεξέλιξη από το εξώφυλλο του πρώτου μου σόλο δίσκου. Οπότε κάποια στιγμή αποφάσισα να τα σταματήσω.
Με συγχωρείτε γι’ αυτό που θα πω, αλλά, όπως είμαι σίγουρος γνωρίζετε και ο ίδιος, θεωρείστε ακόμα σύμβολο του σεξ όταν ανεβαίνετε στη σκηνή. Πώς εξελίχθηκε η θεματική του σεξ και του έρωτα στις τάξεις των Whitesnakes μέσα στις τέσσερις δεκαετίες ύπαρξής τους;
Χαχαχα! Νιώθω rock ‘n’ roll... Και ειδικότερα το roll κομμάτι της φράσης είναι πολύ σέξι! Βγάζει από μέσα μου το «άτακτο» αγόρι... Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει στους Whitesnake μια χιουμοριστική οπτική, η οποία ενίοτε λαμβάνεται με την κυριολεκτική σημασία των λέξεων. Επιμένω σε αυτό, ότι δηλαδή κάνουμε χιούμορ. Αφήνω σε άλλους την απόλυτη σοβαρότητα...
Πώς ο χρόνος ωριμάζει έναν τραγουδιστή, έναν performer και τέλος έναν άντρα; Ποια είναι τα σημεία που προσθέσατε ή αφαιρέσατε από την κινησιολογία σας διαμέσου του χρόνου;
Δεν είμαι σίγουρος… Δεν είμαι χορογράφος, απλά αντιδρώ στη μουσική… Μπαίνω στην «άλλη» κατάσταση όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Παραμένω βέβαια ο David Coverdale, αλλά απλά είμαι περασμένος από προενίσχυση με το volume στο 10! Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων…
Από τις 12 Μαΐου ξεκινήσατε μια τουρνέ σε Η.Π.Α. και Ευρώπη. Οι συναυλίες σας θα εμπεριέχουν τραγούδια απ’ όλο το ρεπερτόριο της μπάντας ή θα είναι επικεντρωμένες στο Forevermore;
Όπως πάντα, θα υπάρχει μουσική από τη συνολική πορεία του συγκροτήματος, φυσικά με μια έμφαση στο Forevermore. Μέχρι στιγμής τα ακροατήρια είναι πολύ θετικά και χαρίζουν το χειροκρότημά τους στη μίξη παλιού και νέου. Κανένα παράπονο σε αυτό το επίπεδο...
Ποια πράγματα σας δίνουν ευχαρίστηση και ευδαιμονία στην καθημερινή σας ζωή;
Λατρεύω την οικογένεια μου… Τη σύζυγό μου, τον γιο μου, την κόρη μου φυσικά. Έστω κι αν μένει μακριά από εμένα, κάθε μέρα η καρδιά μου χτυπά για εκείνη. Τον τελευταίο μάλιστα καιρό ανακαλύπτω ότι βρίσκω ευχαρίστηση σε όλο και πιο απλά πράγματα –ειδικά στο φαγητό. Ίσως έχει να κάνει με την ηλικία μου… Πάντως όσο πιο απλά πράττεις τα πράγματα τόσο αυτά θα προσθέτουν όλο και λιγότερο άγχος στη ζωή σου.
Και ποια η καθημερινότητά σας με τη μουσική; Κρατάτε σημειώσεις τις οποίες συγκεντρώνετε και κάποια στιγμή περνάτε το κατώφλι του στούντιο; Ή αφιερώνετε σε καθημερινή βάση κάποια ώρα στο πιάνο και στην κιθάρα;
Πάντα ακούω μουσική… Είναι ισότιμο του οξυγόνου για μένα! Αυτήν την περίοδο ακούω πολύ κλασική μουσική –Βιβάλντι, για παράδειγμα. Πριν λίγο καιρό πάλι είχα κολλήσει με τη δουλειά του Μότσαρτ. Κρατάω δε πάντα τη φωνή μου σε φόρμα: δεν την επαναδραστηριοποιώ στις τουρνέ, τραγουδάω πάντα ώστε να κρατιέται ζεστή σε καθημερινό επίπεδο. Όταν βέβαια βρίσκομαι σε τουρνέ χρειάζονται και μερικές ασκήσεις προκειμένου να πάρει μπροστά και να αντεπεξέλθει το σώμα –είναι και η ηλικία στη μέση, όπως σας είπα και πιο πάνω! (γέλια). Πάντως το σίγουρο είναι πως το περιβάλλον μου περιέχει μουσική, μουσική, μουσική. Πάντα! Λατρεύω αυτό το πράγμα…
