Είναι ένα παγκόσμιο χόμπι; Είναι μια τεράστια πολυπληθής αίρεση; Είναι μια δυσνόητη, ακατανίκητη μανία; Είναι παθολογική εμμονή; Είναι ένα φαινόμενο που θα κοπάσει όταν ηTaylor Swift αποφασίσει επιτέλους να κάνει διακοπές; Αν και φαν της ποπ μουσικής, δυσκολεύομαι να κατανοήσω την πολύχρονη και αδιάκοπη υστερία γύρω από την Αμερικανίδα superstar και εκπλήσσομαι με το πόσο, αυτό το πράγμα αντί να ξεφουσκώνει, γιγαντώνεται όλο και περισσότερο χρονιά με την χρονιά. Η ομολογουμένως σε σημεία της προκλητική αρνητική κριτική του Μάρκου Φράγκου στο νέο άλμπουμ της Taylor Swift The Tortured Poets Department, η οποία δημοσιεύθηκε στο site μερικούς μήνες νωρίτερα προκάλεσε την οργή των fans της Swift και μερικά πολύ θυμωμένα μηνύματα κατέληξαν στο inbox του Avopolis στο Instagram. Έκτοτε, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, σε πρώτη ευκαιρία, να μιλήσω με ένα άτομο που δηλώνει Swiftie, προκειμένου να ακουστεί, μέσω των σελίδων του Avopolis και «η άλλη πλευρά». Μέσω social, συνειδητοποίησα πως ο Κοσμάς είδε από κοντά φέτος την The Eras Tour της Taylor Swift, όχι μία, αλλά τρεις φορές, και μάλιστα τρεις συνεχόμενες βραδιές. Έπρεπε να του μιλήσω επειγόντως.
Πότε άρχισες να ακούς Taylor Swift και πότε έγινες fan;
Θυμάμαι γύρω στο 2008 να γυρνάω από το σχολείο και, έχοντας μόλις αποκτήσει σύνδεση στο Internt, να περνάω τον χρόνο μου στο YouTube. Έπεσα πάνω στο βίντεο του "Love Story" και αυτό ήταν. Μου έκαναν κλικ τα πάντα: η μουσική, οι στίχοι, η ίδια η Taylor. Αληθινός Swiftie μπορώ να πω ότι έγινα το 2014 όταν βγήκε το 1989 που είναι σταθερά ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ της και άκουγα επίσης το "22" από το RED όταν ήμουν ακριβώς στα 22 και ζούσα τον κάθε στίχο.
Άρα βρέθηκες σε συναυλία της επειδή σου άρεσε η μουσική της ή επειδή παρασύρθηκες από το παγκόσμιο κύμα και θέλησες να είσαι μέρος του;
Μου άρεσε πάντα η μουσική και τα τραγούδια της, και για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ότι θα την δω ποτέ ζωντανά σε συναυλία!
Πότε αποφάσισες να προσπαθήσεις να βγάλεις εισιτήρια για το The Eras Tour, πόσο δύσκολο ήταν να εξασφαλίσετε εισιτήρια, πόσα άτομα τα καταφέρατε τελικά και πόσα χρήματα ξόδεψες συνολικά;
Όλα άλλαξαν όταν έμαθα από φίλες και φίλους πως θα ταξιδέψουν στο εξωτερικό σε οποιαδήποτε πόλη βρουν εισιτήριο για το ευρωπαϊκό leg του The Eras Tour. Οι τελευταίοι ενδοιασμοί εξανεμίστηκαν όταν τον Οκτώβριο του 2023 είδα στο σινεμά την ταινία που έβγαλε η ίδια για τη συναυλία της στο Los Angeles. Εκεί είπα πως θέλω να το ζήσω αυτό και εφόσον οι περισσότεροι φίλοι και φίλες Swifties είχαν επιλέξει τις συναυλίες της Βαρσοβίας έψαξα εισιτήρια για εκείνες, οι οποίες διεξήχθησαν πριν λίγες ημέρες, 1, 2 και 3 Αυγούστου του 2024. Ήμασταν περίπου 8 γνωστοί από το Facebook group του ελληνικού community που είχαν κλείσει εισιτήρια για κάποια από τις συναυλίες της Βαρσοβίας. Το σύστημα των εισιτηρίων για τις συγκεκριμένες ήταν κάπως δύσκολο στον χειρισμό. Στην ουσία όταν έκανες register για κάποια πόλη σου ερχόταν e-mail με έναν κωδικό. Με τον κωδικό μπορούσες να κλείσεις μέχρι 4 εισιτήρια για σένα ή και για άλλους. Επέλεξα να κλείσω ένα εισιτήριο για κάθε συναυλία στην Βαρσοβία πρώτον επειδή θα ήταν η πρώτη φορά που βρίσκομαι σε ένα τόσο μεγάλο show στο εξωτερικό και δεύτερον επειδή πραγματικά δεν ξέρω πότε θα μου δοθεί άμεσα ξανά η ευκαιρία να δω την Taylor ζωντανά. Έτσι έκλεισα για την δεύτερη μέρα να είμαι αρένα και τις άλλες δυο σε κερκίδα. Το κόστος ήταν στα 80-100 ευρώ για το κάθε εισιτήριο (συνολικά γύρω στα 300 ευρώ), ποσό το οποίο θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό για το μεγαλύτερο event του πλανήτη ώστε να πληρωθούν όλοι όσοι εργάζονται για αυτό.
Τι κάνει τα τραγούδια της Taylor Swift τόσο σπουδαία;
Οι στίχοι της. Η απίστευτη ικανότητα που έχει να αφηγηθεί κάτι και να σου δημιουργεί εκείνη την στιγμή ενσυναίσθηση για αυτό που νιώθει εκείνη τραγουδώντας, είτε αυτό είναι ένα δικό της βίωμα, ένα δικό της συναίσθημα ή κάτι που φαντάστηκε και της ταίριαξε σαν ιστορία. Είναι φοβερό το πόσο εύκολα μπορείς να ταυτιστείς με κομμάτια της. Είναι απίστευτο το πόσο relatable είναι κάθε της τραγούδι.
Τι κάνει τα live της Taylor Swift τόσο σπουδαία;
Αυτό το αφηγηματικό εύρος -που λέγαμε πριν- απογειώνεται ερμηνευτικά στα live. Χιλιάδες Swifties να κλαίνε σε στίχους της και να αγκαλιάζονται σε άλλους. Να φτιάχνουν friendship bracelets (βραχιόλια με χάντρες που γράφουν πάνω τίτλους από άλμπουμ, από τραγούδια ή από οτιδήποτε άλλο σχετικό με το Swiftverse) και να τα ανταλλάσσουν μεταξύ τους σε μια παράδοση που φέρνει κοντά Swifties από κάθε γωνία του πλανήτη. Να ντύνονται θεματικά με props από κάθε τραγούδι της (από μανδύες μαγισσών για το "Willow" μέχρι το bodysuit του "Lover"). Στο Eras Tour λέει τραγούδια από κάθε άλμπουμ της (κάθε era, κάθε εποχή της δηλαδή).
Αναμενόμενα, κάποιες Eras αποτελούν highlight του show. Φυσικά και η έναρξη με τα "Miss Americana and the Heartbreak Prince" και "Cruel Summer" σε ζεσταίνει για τα καλά, αλλά οι σπουδαίες στιγμές του show είναι πάρα πολλές. Η νοσταλγία του Fearless ακολουθείται από την ποπ αρτιότητα και τα catchy heartbreaks του Red και η ηλεκτρονική υφή του Midnights κλείνει ιδανικά την όλη συναυλία. Η πραγματική απογείωση όμως γίνεται κατά τη διάρκεια των 1989 και του Reputation: Πάρτι σε κάθε τραγούδι με όλο το γήπεδο στο πόδι!
Προσωπικά συγκινήθηκα όταν άκουσα live το "Love Story" που ήταν το πρώτο τραγούδι της που άκουσα ποτέ, το δεκάλεπτο "All Too Well" σε μια εκπληκτική ερμηνεία της με κιθάρα μόνο, όταν το στάδιο φωτίστηκε ολόκληρο από τους φακούς των κινητών στη marjorie και ακόμα πονάνε τα πόδια μου από τον πανικό που έγινε στο "Shake it Off". Ένιωθα ότι κατά την διάρκεια της συναυλίας όλοι όσοι την παρακολούθησαν ήταν σε ένα safe space έκφρασης. Κοριτσάκια από όλο τον πλανήτη μου πρότειναν να ανταλλάξουμε τα friendship bracelets μας. Κόσμος να γελάει, να κλαίει, να ζει την στιγμή. Φοβερή στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας επίσης είναι το acoustic set όπου η Taylor ερμηνεύει ένα τραγούδι σε κιθάρα και ένα σε πιάνο, τα οποία είναι έκπληξη, και κανείς δεν ξέρει πέρα από την ίδια. Τελευταία, κάνει και mash-up κομματιών της στο συγκεκριμένο σετ και σε εκπλήσσει άλλη μια φορά με την δημιουργικότητα της.
Φοβερή ήταν και η διοργάνωση, συνολικά, με ένα στάδιο 65.000 κόσμου να αδειάζει σε κάτι λιγότερο από 40 λεπτά. Εύκολη πρόσβαση με μετρό και τραμ για το Εθνικό Στάδιο της Βαρσοβίας. Τα βραχιολάκια που μας έδιναν στην είσοδο ήταν σαν τα αντίστοιχα της συναυλίας των Coldplay και αναβόσβηναν σε διαφορετικά χρώματα ανάλογα τα τραγούδια που έπαιζαν εκείνη τη στιγμή. Μόνο μελανό σημείο η συμπεριφορά μερικών ντόπιων Swifties που δεν ήθελαν να συμμετέχουν στο όλο concept και μου είπαν απλά ότι “we do not trade bracelets, we have made them for ourselves” και με κοίταζαν περίεργα όταν τραγουδούσα δυνατά τους αγαπημένους μου στίχους που κατάφερα να ακούσω live.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μερικούς αγαπημένους στίχους από την δισκογραφία της.
Give me back my girlhood, it was mine first - "Would’ve, Could’ve, Should’ve"
I’m only cryptic and Machiavellian cause I care - "Mastermind"
Forever is the sweetest con - "Cowboy like me"
And there we are again when nobody had to know, You kept me like a secret, but I kept you like an oath - "All Too Well" (Ten Minutes Version Taylor’s Version From the Vault)
I had the time of my life fighting dragons with you - "Long Live"
Καταλαβαίνω πως είσαι fan και είναι αδύνατον να είσαι αντικειμενικός, αλλά δεν θεωρείς πως το fandom της σε κάποια σημεία του θυμίζει αίρεση; (τα βραχιολάκια, τα κρυφά μηνύματα στα τραγούδια, τα outfits, τα «κανένας άλλος δεν μπορεί να καταλάβει αν δεν γίνει μέρος όλου αυτού», τα Taylor Swift parties κ.ο.κ.)
Το να είσαι Swiftie είναι σαν να είσαι μέλος μιας τεράστιας οικογένειας, αλλά με τα μέλη της οποίας καταφέρνεις να συνεννοηθείς. Είναι στα όρια του cult αλλά σε καμία περίπτωση δεν το θεωρώ τοξικό. Είναι από τα λίγα safe spaces που νιώθω ότι υπάρχουν σήμερα. Βρισκόμαστε μεταξύ μας σε Taylor Swift Parties για παράδειγμα και περνάμε όμορφα, ανταλλάσσουμε βραχιολάκια, χορεύουμε, τραγουδάμε δυνατά τα αγαπημένα μας τραγούδια και μετά πίσω στην πραγματικότητα. Είναι φοβερό το συναίσθημα όταν ανακαλύπτει έν@ Swiftie έν@ άλλο. Αμέσως εξαφανίζεται η οποιοδήποτε αδυναμία και αρχίζουν οι τυπικές ερωτήσεις του «Σε ποια Era είσαι; (Ποιο αλμπουμ σε εκφράζει αυτήν την πρόοδο δηλαδή ή γενικότερα). Από πότε ακούς Taylor; Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;» Κλπ.
Ξέρω πως είσαι fan των Beatles. Εντοπίζεις ομοιότητες ανάμεσα στην μανία με την Taylor και την Beatlemania;
Φυσικά και η όλη κατάσταση θυμίζει την Beatlesmania. Μιλάμε για φρενίτιδα άλλου επιπέδου. Μόνο που εμφανίζεται στην σκηνή πολλοί φαν βάζουν τα κλάματα. Είναι η καλλιτέχνιδα που μιλάει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στις καρδιές τους. Που μεγάλωσε μαζί τους, αν θες. Συνομήλικοι της είχαν τα ίδια άγχη, τις ίδιες απογοητεύσεις, τις ίδιες εμπειρίες που ύμνησε στα κομμάτια της. Είναι για να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πως κάνει appeal τόσο μαζικά.
Πιστεύεις πως η Taylor Swift, από την θέση ισχύος που βρίσκεται, έχει κάνει αρκετά για να επηρεάσει θετικά τους νέους γύρω από κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, ως είδωλο που είναι;
Μετά την εκλογή του Trump μίλησε ανοιχτά για τις πολιτικές της προτιμήσεις και υποστήριξε την εκλογή δυο υποψηφίων των Δημοκρατικών στην γενέτειρα πολιτεία της μέσω ενός post της στο instagram. Είναι υπέρμαχος της ισότητας των δυο φύλλων, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, έχει τοποθετηθεί ανοικτά κατά του ρατσισμού και της βίας της προεδρίας του Trump την περίοδο της δολοφονίας του George Floyd. Δημοσιογράφοι έχουν εκφράσει γνώμη πως θα μπορεί να επηρεάσει αν το θέλει απευθείας το αποτέλεσμα των εκλογών στην Αμερικη μέσω των φαν της, που αποτελούν μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος.
Τι περιμένουν οι fans μετά το Eras Tour; Άλλο ένα άλμπουμ; Κάποια ιστορική συνεργασία;
Μετά το The Eras Tour παλεύω να νικήσω το post concert depression που νιώθω αυτές τις μέρες και απλά περιμένω να δω τι άλλο ετοιμάζει. Σίγουρα να ολοκληρώσει κάποια στιγμή τον κύκλο των re-recordings των δυο άλμπουμ που της έχουν μείνει (του Reputation και του ομώνυμου πρώτου της άλμπουμ). Νομίζω με την έκδοση του The Tortured Poets Department φέτος κλείνει μαεστρικά όλη αυτήν την περίοδο της των 18 χρόνων στην μουσική βιομηχανία. Προσωπικά, θα ήθελα μια συνεργασία με τους Coldplay, και -δεν ξέρω- ίσως ένα punk, pop-rock άλμπουμ εφόσον πλέον παίζει φοβερά με τα είδη της μουσικής.
Πότε θα κοπάσει ο ντόρος;
Δεν ξέρω πότε θα κοπάσει ο ντόρος αλλά νομίζω ότι είναι ένα φαινόμενο που μόνο θα διογκώνεται όσο περνάει ο καιρός. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να φεύγει δυσαρεστημένος από τα live της και ίσα ίσα το FOMO μεγαλώνει για όσους δεν το έζησαν και βλέπουν από τα social τι έχασαν. Θα το δούμε τα επόμενα χρόνια. Μέχρι τότε, shake it off!
