Η Emily St. John Mandel είναι μια από τις πιο αξιόλογες όσο και ανερχόμενες συγγραφείς του αγγλόφωνου κόσμου. Γεννήθηκε στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά. Μέχρι σήμερα έχει γράψει πέντε μυθιστορήματα. Αναγνωρίστηκε ευρέως με το μυθιστόρημα Σταθμός Έντεκα (Ίκαρος, 2016, μτφ. Βάσια Τζανακάρη), με το οποίο ήταν υποψήφια για τα National Book Award και PEN/Faulkner Award, ενώ, μεταξύ άλλων, βραβεύτηκε με το Arthur C. Clarke Award (2015). Το βιβλίο ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε τους αναγνώστες και την κριτική διεθνώς και μεταφράστηκε σε 33 γλώσσες. Πρόκειται για ένα πραγματικά σπουδαίο μυθιστόρημα δυστοπίας, με ήρωες τα μέλη της λεγόμενης Περιπλανώμενης Συμφωνίας, μιας ομάδας μουσικών και ηθοποιών που ταξιδεύουν στους οικισμούς ενός αλλαγμένου πια κόσμου. Εκεί παρουσιάζουν την δική τους εκδοχή πάνω στον Βασιλιά Ληρ, στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νυχτός και σε άλλα έργα του Σαίξπηρ, παίζοντας παράλληλα μουσική. Σε αυτήν όμως τη νέα πραγματικότητα, η καθημερινότητα, είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης. Οι ίδιοι προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανές τις αναμνήσεις τους από τον προηγούμενο κόσμο, ενώ το κακό μπορεί να καραδοκεί παντού.
Μετά τον Σταθμό Έντεκα, η συγγραφέας επιστρέφει με Το Γυάλινο Ξενοδοχείο (Ίκαρος, 2021, μτφ. Βάσια Τζανακάρη), το οποίο διακρίθηκε ως ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2020, σύμφωνα με το περιοδικό TIME, τη Washington Post, το ELLE και το BBC. Ξεχώρισε, επίσης, στη λίστα των best sellers στους New York Times και μέχρι στιγμής, έχει μεταφραστεί σε 6 γλώσσες.
Το Γυάλινο Ξενοδοχείο: ένα πεντάστερο ξενοδοχείο απίστευτης χλιδής, χτισμένο στις ερημιές της Νήσου Βανκούβερ, στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά. «Μα γιατί είναι τόσο απομακρυσμένο;», θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος. Επειδή οι πλούσιοι απολαμβάνουν, όχι την ερημιά αυτή καθ’ αυτή, αλλά την ιδέα της, τις προσομοιώσεις της, με την ασφάλεια και όλες τις ανέσεις προσφερόμενες, είναι η εύλογη απάντηση. Ένα απειλητικό γκράφιτι που θα εμφανιστεί κάποια στιγμή στην εξωτερική τζαμαρία του λόμπι θα ταρακουνήσει τα πράγματα και θα βάλει σε ανησυχία τη διεύθυνση. Αποδεικνύεται ότι το έγραψε ένας νεαρός εργαζόμενος, πρώην ναρκομανής, μουσικοσυνθέτης πειραματικής classical-electronica, ο οποίος το έπραξε ως διαμαρτυρία, απηυδισμένος από τον συνδυασμό απομόνωσης και αχρείαστης χλιδής. Από τον αταίριαστο καμβά του περιβάλλοντος με όλα τα συμπαρομαρτούντα του.
2008 και στο εν λόγω ξενοδοχείο θα λάβουν χώρα οι συναντήσεις, μια σειρά από τυχαία συναπαντήματα που θα θέσουν σε τροχιά το στόρι. Για αρχή, ο Τζόναθαν Αλκάιτις, ο μεγαλοχρηματιστής της Wall Street, αγοράζει το ξενοδοχείο για πάρτη του, για να κλείνει τις συμφωνίες του «από θέση ισχύος». Εκεί, όμως, γνωρίζει την μπαργούμαν Βίνσεντ και της προτείνει να γίνει σύντροφός του. Εκείνη, γοητευμένη από τις ανέσεις και την απαστράπτουσα χλιδή που περικλείονται σ’ αυτή την πρόταση συμβίωσης, δέχεται. Παραιτείται από τη δουλειά της (ούτως ή άλλως, είναι εν τέλει το αφεντικό της) και τον ακολουθεί. Στο Γυάλινο Ξενοδοχείο ο Τζόναθαν γνωρίζεται με τον Λίον, σύμβουλο Ναυτιλιακών Εταιρειών και τον πείθει να επενδύσει τις οικονομίες της ζωής του στον επενδυτικό του όμιλο. Τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν περίφημα για όλους, μέχρις ότου η κατάρρευση της Lehman Brothers στέλνει ένα ισχυρό προμήνυμα σε όλους τους παίκτες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Όσο μεγαλώνει, ο Ian Rankin μοιάζει στον Τζον Ρέμπους
Επιπλέον, βήμα βήμα, και καθώς εμπλέκονται και άλλοι χαρακτήρες στο παιχνίδι, αποδεικνύεται ότι ο επενδυτικός όμιλος του Τζόναθαν στηρίζεται σε σαθρά πόδια. Είναι απατηλός. Ένα Σχήμα Πόντσι, με οικονομικούς όρους. Τα χρήματα των επενδυτών ουδέποτε επενδύθηκαν, μεταφέρονταν απλώς ανύπαρκτα χρηματικά ποσά μεταξύ των λογαριασμών των πελατών του. Οι ισολογισμοί και τα εκκαθαριστικά ήταν πλασματικά. Κάποια στιγμή, το ζάρι γυρίζει και η απάτη ξεσκεπάζεται. Επεμβαίνει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αλλά και το FBI. Ο Τζόναθαν συλλαμβάνεται μαζί με τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ομίλου. Καταδικάζονται οι περισσότεροι σε υψηλές ποινές, ο δε Τζόναθαν στην εξοντωτική ποινή των 170 χρόνων. «170 χρόνια γυμναστικής και αναστοχασμού», όπως λέει ειρωνικά και ο ίδιος. Η Βίνσεντ ξαναγίνεται για λίγο μπαργούμαν και τελικά μπαρκάρει ως μαγείρισσα σε πλοίο που εκτελεί υπερωκεάνιες διαδρομές, Νιούαρκ, Καραιβική, Νότια Αφρική, Ρότερνταμ και ξανά πίσω στις ΗΠΑ. Εννιά μήνες στη θάλασσα και τρεις στη στεριά. Ώσπου μια μέρα εξαφανίζεται μυστηριωδώς στα ανοιχτά της Μαυριτανίας. Η πραγματογνωμοσύνη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έπεσε (οικειοθελώς;) στη θάλασσα. Είχε προηγηθεί καυγάς με τον φίλο της. Σύμπτωση: από ατύχημα στη θάλασσα είχε βρει τον θάνατο και η μητέρα της, η οποία έγραφε ποίηση. Στο τελευταίο της ονειροπόλημα, σκέφτεται τον αδελφό της, τον νεαρό που έγραψε το απειλητικό γκράφιτι στο Γυάλινο Ξενοδοχείο.
Σε αυτή τη συναρπαστική ιστορία κρίσεων και επιβίωσης, η Emily St. John Mandel φωτίζει αθέατες πλευρές ενός μωσαϊκού που το συνθέτουν τα παραπήγματα των αστέγων, τα υπόγεια κλαμπ, η διεθνής ναυτιλία, οι παροχές των πολυτελών ξενοδοχείων, η ζωή σε μια ομοσπονδιακή φυλακή.
Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ το 2008 είναι ο καμβάς. Η συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται τόσο για τα οικονομικά αίτια που την προκάλεσαν. Η προσέγγισή της είναι ανθρωποκεντρική. Ενδιαφέρεται για το πώς αυτή η κρίση αντικατοπτρίστηκε στο πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων. Τα τοιχώματά τους ραγίζουν εύκολα με τις πρώτες συγκρούσεις, όμοια με αυτά του Γυάλινου Ξενοδοχείου που, παρ' όλη τη χλιδή που το περιέβαλε, αποδείχθηκε ανίκανο να προστατέψει τον εαυτό του και τους περίοικούς του από την κατάρρευση. Γράφοντας μοντερνιστικά, συνδυάζοντας την πρωτοπρόσωπη με την τριτοπρόσωπη αφήγηση, την πολυφωνία με την ημερολογιακή καταγραφή, η Emily St. John Mandel αποδεικνύει ξανά ότι αποτελεί μια από τις πιο δυναμικές φωνές της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Το Γυάλινο Ξενοδοχείο της Emily St. John Mandel κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη.
.jpg)
