Είχα μια δυνατή παρόρμηση να κάνω skip το 4ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στο Μουντιάλ αλλά το OCD μου, διέλυσε κάθε παρόμοια σκέψη μη ολοκλήρωσης της «συλλογής». Είναι σαν να έχεις το σχεδόν συμπληρωμένο album Πανίνι με τα αυτοκόλλητα και να ξέρεις ότι ο κολλητός έχει εκείνον τον σπάνιο τερματοφύλακα της Γκάνας και να μην τον πλευρίσεις να κάνεις ανταλλαγή. Αδιανόητο. Τέταρτη και τελευταία εβδομάδα που ανταλλάζουμε με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το πολύτιμο αυτοκόλλητο του hype, με σκοπό μέσα από την διοργάνωση να προκύψουν αφορμές να ψάξουμε βαθιά μέσα στις σκηνές κάποιων χωρών για να εντοπίσουμε φρέσκια και καλή μουσικούλα. Το γνωρίζω πως οι περισσότεροι θα περιμένετε εκ μέρους μου να κάνω μια πρώτη αποτίμηση του Λουξ Αετέρνα των Μετάλλικα. Δεν θα το κάνω, γιατί για 3 λεπτά τραγουδάκι έχουν γραφτεί τόσα πολλά που έχω κουραστεί ήδη. Για όποιον βέβαια επιθυμεί να το ξανακούσει, παραθέτω το link, ώστε να προσφέρει τον οβολό του στο φιλόπτωχο ταμείο του Λαρς, η Κιβωτός Του Μέταλ.
Το έχουμε κάνει ήδη τρεις φορές (Πρώτο Μέρος, Δεύτερο Μέρος, Τρίτο Μέρος) και κάποιες κυκλοφορίες που εκθειάσαμε θα περιλαμβάνονται στις λίστες της χρονιάς. Μιας που είπα, χαχα εντελώς τυχαία για λίστες, η φασούλα που ετοιμάζουμε για τα επόμενα Παρατηρητήρια απλά δεν υπάρχει. Για όσους δεν θυμάστε, το 2021 είχαμε ετοιμάσει 3 best of με 30 EP/demo/split, 30 όχι-metal album και 30 metal album. Φέτος το format θα αλλάξει γιατί βαριέμαι αφόρητα να επαναλάβω το ίδιο και διότι ως αναγνώστες του Παρατηρητήριου αξίζετε το maximum effort εκ μέρους μου, έτσι ώστε η Σωτηρία να εμπεδωθεί στην συνείδηση σας. Ας ξεκινήσουμε για να τελειώσουμε.
Ζ ΟΜΙΛΟΣ: ΒΡΑΖΙΛΙΑ – ΣΕΡΒΙΑ – ΕΛΒΕΤΙΑ – ΚΑΜΕΡΟΥΝ
Ο έβδομος όμιλος φώναζε από μακριά πως η Μπραζίλ θα έκανε περίπατο, όχι γιατί είναι η σούπερ ομαδάρα του παρελθόντος αλλά γιατί οι άλλες τρεις είναι εξαιρετικά βατές περιπτώσεις ομάδων με ταβάνι, όπως και απεδείχθη πολύ γρήγορα. Ακόμα και αν δεν επιστρέψει ο Neymar, η νεανική Βραζιλία έχει μέλλον στην διοργάνωση, αφού θα περάσει την Νότια Κορέα σαν σταματημένη και λογικά θα πέσει πάνω στην Κροατία που την έχει. Όπως καταλάβατε μου αρέσουν γιατί από πριν κανένας σχεδόν δεν τους υπολόγιζε στα φαβορί. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους άσημους, ομοεθνείς τους Brii, τους οποίους πέρσι σας τους βάλαμε στην λίστα με τα καλύτερα album της χρονιάς αλλά εσείς δεν χαμπαριάζετε. Φέτος επιστρέφουν εξίσου δυναμικά με τον δίσκο παύλα 37λεπτο κομμάτι Corpos Transparentes . Πειραματικό, ημι-Ακουστικό black metal που μπορεί να σκιαγραφηθεί ως βίαιες ενναλαγές από δίκαση, πιάνο, synths, γλυκές φωνούλες, κακές φωνούλες και ό,τι άλλο βάλει ο σκοτεινός νους σου. Γενικά ο Βραζιλιάνος την ψάχνει την φάση, δεν βαριέσαι ποτέ. Απλά πριν μπεις στον κόσμο του, σου προτείνω να έχεις υπομονή να αναλύεις τα συνεχώς εναλλασσόμενα layers.
Η ΟΜΙΛΟΣ: ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ – ΓΚΑΝΑ – ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ – ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ
Στον όγδοο όμιλο, η Πορτογαλία ήταν ξεκάθαρα η πρωταγωνίστρια ομάδα, ελέω του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος μετά το δράμα που έζησε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είπε να παίξει και λίγο μπάλα, για να ξεσκάσει από το εργασιακό bullying που δέχτηκε. Βρισκόμαστε πάντα δίπλα στα δικαιώματα του εργάτη, κατά της εργοδοσίας που δεν δείχνει ενσυναίσθηση και ευαισθησία στους πενιχρά αμειβόμενους ποδοσφαιριστές. Τι μλκιες γράφω ρε σεις, σταματήστε με. Η Λισαβώνα έχει μια αξιόλογη jazz σκηνή, με την δισκογραφική Clean Feed που εδρεύει στην πόλη, να διαθέτει πολύ καλή πραμάτεια στο portfolio, που κυρίως βασίζεται στα πνευστά και στο drumming, με κυκλοφορίες άλλοτε πιο πειραματικές και άλλοτε πιο afrobeat (χορευτικές), γενικά προσφέρει επιλογές για όλες τις διαθέσεις και γούστα (check also τους θεόμουρλους Gorilla Mask με τον φετινό δίσκο τους Mind Raid).
Ο σαξοφωνίστας Ricardo Toscano είναι μια σχετικά γνωστή περιπτωσούλα της Πορτογαλίας, με άπειρες συμμετοχές σε διάφορα σχήματα, που δισκογράφησε πρώτη φορά πριν μόλις 4 χρόνια ως κουαρτέτο. Για φέτος έχουμε τον δίσκο Chasing Contradictions που προκύπτει από το τρίο που σχηματίζει με τους Romeu Tristão στο μπάσο και τον João Pereira στα drums. Και το όμορφο με την περίπτωση του είναι πως ενώ προσπαθεί να βρει τον δρόμο του στο improvisation jazz πεδίο, ένα μεγάλο μέρος των συνθέσεων παραμένουν κοντά στην contemporary, smooth jazz που απολαμβάνεις χωρίς να αποζητά την απόλυτη προσοχή σου. Δύο σε ένα, προσφορά θα το έλεγα εγώ.
Μεγαλύτερη Απογοήτευση – Βέλγιο
Πολύ εύκολη και προφανής επιλογή, αφού με τέτοιο roster το να αποκλειστείς ήταν καταστροφή. Με τον Λουκάκου σκέτο μπετό να θυμίζει έντονα τον Anselmo στα πρώτα live των Pantera στο reunion και την άμυνα να είναι πιο sloppy και από το solo του Χάμμετ στο Λουξ Αετέρνα, μην ζητάμε πολλά από τα παιδιά. Πήγαν σπίτι τους να περάσουν Χριστούγεννα με τις οικογένειες τους, δεν κρίνω. Από το όμορφο Βέλγιο διάλεξα μια αστεία περιπτωσούλα, τους M.Chuzi οι οποίοι παίζουν υπεργκρουβάτη afro jazz με αρκετά space μπιμπλίκια και ethnic καυτερές σάλτσες. Το νέο τους album λέγεται Papara και έχει ονομαστεί έτσι από την ελληνική ονομασία της “βούτας ψωμιού στο λάδι”. Ακόμα μια φορά ο ελληνικός πολιτισμός δίνει τα φώτα του στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι Βέλγοι πάντως δεν κρέμονται από τα δέντρα, παίζουν φοβερά καλά την up tempo μουσική τους και έχω ψηθεί σε τέτοιο σημείο που ενδέχεται να τους βάλω στην λίστα μου.
Μεγαλύτερη Έκπληξη – Μαρόκο
Μια ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις, με γρήγορες πάσες, κάθετο ποδόσφαιρο, δυναμικά μαρκαρίσματα και τον Hakim Ziyech της Chelsea ως μαέστρο να διευθύνει με τον καλύτερο τρόπο ένα από τα καλύτερα κέντρα της διοργάνωσης. Εάν τσεκάρετε που παίζουν οι περισσότεροι παίκτες του Μαρόκο, θα καταλάβετε πως δεν ήταν και καμιά τρομερή έκπληξη. Βέβαια πέφτει πάνω στην Ισπανία, οπότε δύσκολα είναι. Από την πανέμορφη αυτή χώρα διαλέξαμε την συλλογή τραγουδιών Tekchbila του project Amme, όπου ηλεκτρονικοί παραγωγοί προσπαθούν να πλαισιώσουν την παραδοσιακή μουσική της φυλής των Βέρβερων από τα βουνά Atlas της Βορειοδυτικής Αφρικής. Το αποτέλεσμα ξεπερνά το afro/folk πλαίσιο και κινείται πιο κοντά σε μια πειραματική/αφαιρετική προσέγγιση πάνω στην μυσταγωγική φύση των Dead Can Dance ασούμε. Από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα φέτος με μπιμπλίκια, ψάξτε το και σε βινύλιο, τα σπάει κάργα μάγκες.
Μεγάλο Φαβορί – Γαλλία
Δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να σκορπάει τον φόβο, τόσο όσο η γαλλική ομάδα. Δεν υπάρχει άλλος παίκτης, πέρα από τον Εμ’Παπέ που να τρομάζει τους αντίπαλους αμυντικούς με την απόδοση του. Όποιος βρεθεί στον δρόμο τους, θα δυσκολευτεί σε τεράστιο βαθμό να σκοράρει ή να δημιουργήσει. Μόνο αν κοιμηθούν όρθιοι θα χάσουν αυτό το Μουντιάλ. Και για να τους υπνωτίσουμε, μπας και το πάρει κανένας Μέσσι και ηρεμήσουμε, επιλέγουμε την επιτομή της χαλάρωσης, το Healing of the Nation album των Eka Faune. Εκεί που τελειώνει το ambient και ξεκινά η ασιατική, ψυχεδελική μουσική, η μουσική τους ασχολείται με μεθυστικές λούπες, άχρωμες μελωδίες και άλλα τέτοια πράγματα που πολλοί βαριούνται να ακούν, όχι εγώ προφανώς.
