Τρίτη σεζόν Παρατηρητήριο Μουσικής Αμπαλοσύνης, κάτι που αυτόματα σημαίνει ότι υπήρξαν άλλες δύο πρώτες Δευτέρες Σεπτέμβρη που βρισκόμουν στον ίδιο ιστότοπο και έγραφα πάνω κάτω τις ίδιες μλκίες. Στο αντίστοιχο Παρατηρητήριο του 2020, το οποίο τιτλοφορείται ως Επιστροφή στα Θρανία με τον Επίτροπο θυμάμαι ότι είχα εξηγήσει τον λόγο που οι Black Sabbath παίζουν jazz, το προαίσθημα μου ότι ξεκινάει μια punk/crust φασούλα στην εγχώρια σκηνή με αφορμή την κυκλοφορία του Παροξυσμού αλλά και τις προτάσεις των δίσκων των Katavasia και Calyces. Την αμέσως επόμενη χρονιά, το πρώτο Παρατηρητήριο του Σεπτεμβρίου 2021 θα μας έβρισκε αντιμέτωπους με δυσάρεστα γεγονότα. Πυρκαγιές, οι θάνατοι του Μίκη Θεοδωράκη και του Mad Clip, το νέο album των Iron Maiden ήταν τα point που ασχοληθήκαμε εκτενώς και δικαιολογημένα, το άρθρο πήρε τον τίτλο Η επιστροφή του Επιτρόπου στην αδυσώπητη επικαιρότητα. Ο Σεπτέμβριος 2022 σύμφωνα με όλα αυτά που μας έχουν ανακοινώσει, θα είναι ο πρώτος μήνας από αυτήν την μεταβατική περίοδο που θα μας μεταφέρει στον πιο δύσκολο χειμώνα των τελευταίων ετών. Όχι μλκες, μην γελιέστε, ο χειμώνας που είμασταν όλοι κλεισμένοι μέσα κανένα 4μηνο και πέθαιναν κατά δεκάδες χιλιάδες ο κόσμος από κορονοϊό ήταν περίπατος στο πάρκο. Αυτό για την Επιτροπή Σωτηρίας αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο να συνεχίσει να βρίσκεται εδώ και μετά από ένα μήνα που καθαρίσαμε το μυαλό μας, επιστρέφουμε για να σας προσφέρουμε την ψυχαγωγία που αξίζετε.
Και ίσως δεν υπάρχει καλύτερη ψυχαγωγία από αυτή που μας προσφέρουν συχνά πυκνά οι αγαπημένοι μας Manowar, εντός και εκτός γηπέδου. Αυτή την φορά μας επιφύλασσαν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, αφού στρατολόγησαν νέο κιθαρίστα, τον μεγάλο δεξιοτέχνη και shredder Michael Angelo Batio, ο οποίος μπορεί και παίζει με 2 και 3 και 4 κιθάρες ταυτόχρονα, των οποίων τα σώματα ενώνονται σαν σιαμαία δίδυμα και αυτός τις χαϊδεύει με περίσσια δεξιοτεχνία όπως ο Logan ένα πράγμα. Έχω αηδιάσει με τον εαυτό μου που έγραψα την παραπάνω πρόταση αλλά έπρεπε να συμβεί. Επειδή στην Επιτροπή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι με όλους τους καλλιτέχνες, ακούσαμε προσεκτικά τον τελευταίο δίσκο του πρώην γκλαμά Μιχαήλ Άγγελου Μπάτιου και θεωρούμε ότι βρίσκεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα καμπή της καριέρας του, όπου πλέον νιώθει άνετα με το nu metal και την γκρούβα και αυτό θα προσφέρει μια νέα οπτική στον ήχο των Manowar εάν ενσωματωθεί. Ελπίζουμε σε μια αρμονική συνεργασία με τον Joey De Maio, ώστε να έχουμε υλικό για πολλά πολλά χρόνια.
Εξίσου διασκεδαστική βρήκα και την αλληλουχία των κακών, μέτριων, αδιάφορων κυκλοφοριών από την εμπροσθοφυλακή του μέταλ. Οι Amon Amarth, Arch Enemy, Blind Guardian, Megadeth, Five Finger Death Punch, Soulfly και Machine Head έβγαλαν τους δίσκους που περιμέναμε να βγάλουν και δεν μας απογοήτευσαν γιατί οι προσδοκίες μας ήταν τρομερά χαμηλές. Κάποιοι από τους αναφερθέντες τις έφτασαν, κάποιοι τις ξεπέρασαν, οι περισσότεροι δυστυχώς δεν τις ακούμπησαν καν και αυτό είναι ένα γεγονός πολύ λογικό για την περίοδο που βρίσκονται στην καριέρα τους. Μην περιμένετε από εμάς αναλυτική παρουσίαση για πράγματα που θα βρείτε με το κιλό αλλού. Εάν θέλετε να πούμε κάτι, ας πούμε για τις κορυφές της σύγχρονης αισθητικής της μουσικής αυτής. Ας μιλήσουμε για τους Imperial Triumpant, τους White Ward, τους Chat Pile, τους Negative Plane που φέτος κυκλοφόρησαν ίσως κάποιους από τους δίσκους της χρονιάς.
Ας μιλήσουμε για τους Satan’s Host οι οποίοι συνεχίζουν τον μοναχικό δρόμο τους να φτιάχνουν με πρωτοφανή συνέπεια καλό power metal, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, έχοντας κερδίσει την ελάχιστη αναγνώριση εκ μέρους του κοινού, αφού δεν βρίσκονται σε καμιά από τις προκάτ εταιρείες του χώρου. Και ευτυχώς, δηλαδή, γιατί ποιος ξέρει σε τι καλλιτεχνική πενία θα είχαν υποχρεωθεί να πέσουν, όπως πολλοί Γερμανοί φίλοι τους. Μπορεί να πει κάποιος πως η αλληλουχία By The Hands of Devil – Virgin Sails – Pre-dating God είναι από τις ελάχιστες στον χώρο που αγγίζουν το τέλειο, με το φετινό This Legacy Will Never Die album να προσθέτει κάποια extra κομμάτια στην κληρονομιά τους. Η φωνή του Harry Conklin aka Tyrant aka Leviathan Thisiren είναι η ζωντανή ιστορία του αμερικανικού metal και θα επιθυμούσα σε κάποιο χρονικό σημείο να τον ξαναδώ σε κάποια ζωντανή εμφάνιση των Jag Panzer ή των Titan Force ή των Satan’s Host, όχι εντάξει τους The Three Tremors δεν θα ήθελα να τους ξαναδώ.
Μιας και το πήγαμε in full heavy metal mode αυτό το Παρατηρητήριο, ας το ολοκληρώσουμε σε αυτό το mood, με δύο κυκλοφορίες που σκάνε τις επόμενες μέρες και σύμφωνα με τα πρώτα δεδομένα που λαμβάνουμε, θα πρωταγωνιστήσουν στις ακροάσεις του Φθινοπώρου του Σωτήριου έτους 2022. Οι Riot City θα μας σκάσουν στην μάπα το δεύτερο τους album, που θα έχει τίτλο Electric Elite και γουστάρω φουλ την πλήρη έλλειψη ταπεινοφροσύνης, το καυτό μέταλ απαιτεί άγνοια κινδύνου και αυτοπεποίθηση στα ύψη για να είναι πραγματικά καυτό. Με καλά παιδιά και το βλέμμα χαμηλά δεν πάμε πουθενά. Βλέπεις την τίγρη στο εξώφυλλο να ρίχνει το laser beam στον Θεό και καβλώνεις αυτόματα. Μπράβο ρε μάγκες, είμαστε σίγουροι για τα καλύτερα.
Αντίστοιχη προσμονή υπάρχει από την Επιτροπή και τους φίλους της για το νέο album των Sumerlands. Έχουν περάσει 6 χρόνια από το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ομώνυμο ντεμπούτο και θέλουμε σαν κολασμένοι να ξανακούσουμε την φωνούλα του Brendan Radigan να ερμηνεύει στίχους που σε κάνουν να σηκώνεις την γροθιά στον αέρα. Τα δείγματα που μας πρόσφεραν προμηνύουν μόνο αγνή, πρωτόλεια χεβιμεταλλική πώρωση και εάν συμβεί αυτό στην ολότητα του, η χρονιά θα έχει σωθεί. Μέχρι να συμβούν όλα αυτά τα ωραία στις ζωές μας, ας θυμηθούμε ότι αυτή την Πέμπτη (Temple Club, Αθήνα) θα μας επισκεφτεί μια από τις καλύτερες επικοχεβιμεταλάδικες μπάντες εκεί έξω, όπου αναμένουμε να παρουσιαστούν μπροστά μας με σπαθιά, πανοπλίες, baby oil και λοιπά βοηθήματα σεξουαλικής ανάτασης υπό την επήρεια του καθαρού metal του άγιου του ζωοποιού. Αμήν.
Πριν λίγες μέρες θεωρούσα αυτονόητο ότι εδώ δεν θα διαβάσετε τίποτα για την συναυλία των Mgła. Όμως κάποιες εξελίξεις με κάνουν να αναθεωρήσω. Το λάθος της μπάντας να τοποθετήσει τον χαρακτήρα της απέναντι στον αντιφασισμό, ως δικαιολογία για το παρελθόν των μελών της δεν σημαίνει ούτε ότι εμείς (το κοινό) θα προσφέρουμε δικαιολογίες για την faux απολιτίκ στάση της ούτε βέβαια είναι λογικό να απαιτεί ο οποιοσδήποτε την ακύρωση ενός καλλιτεχνικού γεγονότος. Το ότι υπάρχει αυτή η επιθυμία είναι θλιβερό. Μακάρι να μην ήθελε κανείς να παραστεί ρε μάγκες αλλά έλα που θέλουν αρκετοί, από ό,τι φαίνεται. Δεν κρίνω. Ξαναμπαίνει το θέμα της διάκρισης μουσικής και καλλιτέχνη και όλα αυτά τα όμορφα που λατρεύουμε να συζητάμε για ώρες, ώστε να καταλήξουμε στο προφανές, ότι η πνευματικότητα δεν μπορεί να κλειστεί σε κουτάκια ούτε υπάρχει κάποιο δόγμα στο πως ακούμε μουσική, που όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να πιστεύουμε. Εάν ήταν έτσι θα είχα βγάλει ένα εγχειρίδιο Σωτηρίας και θα τελείωνα ρε μλκες.
