Σκεφτόμουν ρε μάγκες τι είδα φέτος το καλοκαίρι και αν βάζω θετικό ή αρνητικό πρόσημο στην συναυλιακή σεζόν. Μετά σκέφτηκα ότι φέτος είχαμε έστω σεζόν οπότε όλα καλά, είναι κάτι θετικό από μόνο του, σε σχέση με ό,τι έχουμε ζήσει τα τελευταία 3 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, σε μια ανάλυση που έκανα με τον εαυτό μου, είμαι σε θέση να πω τα εξής:
Α) Κάλυψα μεγάλο μέρος του Release Festival, ενός μακροσκελούς φεστιβάλ που έχει έκταση σε μέρες και είδη, δυσανάλογα των υπόλοιπων φεστιβάλ ανά τον κόσμο και κάπως πρέπει να βρεθεί φόρμουλα να μην χάνουμε την ύπαρξη μας για τόσα dates, έχουμε και ζωές.
Β) Κάλυψα το Up the Hammers από άκρη σε άκρη, ακόμα μια φορά περάσαμε τέλεια, απολύτως κανένα κλειστό φεστ στην Ελλάδα δεν έχει τόσο χαρακτηριστική αύρα, πολύ κόσμο δεν είχε και απορώ γιατί, υποτίθεται οι στρατιώτες του μέταλ στηρίζουν το μέταλ. Γμμν φασαίοι.
Γ) Πήγα στο Rockwave. Δεν θέλω να το πω festival γιατί ήταν ένα date, όμως έζησα το πιο σπάνιο, οικογενειακό ροκγουεηβ απαρχής ροκγουεηβ και πέρασα αδιανόητα καλά, γιατί εκτός από τον εξωπραγματικό ήχο και τις άπλες μας, είχε και φοβερό κόσμο που τα έσπασε σε κάθε μπάντα.
Δ) Δεν κάλυψα καμία μα καμία συναυλία στο Ηρώδειο γιατί απλά δεν βολεύομαι, αυτό το καλοκαίρι δεν επιθυμούσα να είμαι καθιστός και να ακούω μουσική, έψαχνα την ταλαιπωρία, την ζέστη σαν τζάνκι. Του χρόνου θα είμαι πιο καλά και θα επανορθώσω.
Ε) Πήγα Μέηντεν.
https://youtu.be/kRaLnTax1_g
Ήρθε η στιγμή να κλείσουμε αυτό το όμορφο, καλοκαιρινό ταξίδι με κάποια λόγια, για το τρίτο “μεγάλο” φεστιβάλ του καλοκαιριού, το όμορφο New Long που θα γίνει 30-31 Ιουλίου και που ευτυχώς ακύρωσαν οι Sacred Reich και έτσι θα παραμείνει πιστό στο concept που ξεκίνησε. Δεν είχα καλοδεί αυτήν την κίνηση όσο και αν λατρεύω τους γλεντζέδες Αμερικανούς. Το σύμπαν μπορεί να σας γάμησε φίλοι διοργανωτές, όμως πιστεύω πως ό,τι έγινε, έγινε για καλό. Και η προσθήκη των Suicidal Angels στην headling θέση σηματοδοτεί επιτέλους μια σχετική επιστροφή του πιο κλασικού metal σε billing του festival. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα το ποσοστό ατόμων με τατουάζ στην γάμπα θα μειωθεί την δεύτερη μέρα και αυτό είναι κάτι όμορφο. Και χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία των υπόλοιπων μελών, θα ήθελα να δω από κοντά έναν Gus Drax μετά από καραντίνα 2 ετών ξέρω γω, που λογικά θα είχε συνέχεια με μια κιθάρα να ασχολείται, φοβάμαι τι θα δω, μπέσα μιλάω.
Μια άλλη πολύ άξια περίπτωση που στην Επιτροπή δεν έχουμε ασχοληθεί και κακώς έχει συμβεί αυτό αλλά επανορθώνουμε σε αυτές τις γραμμές, είναι οι Πεθαίνουν στο Τέλος. Ελληνικός στίχος και κριντζ συνήθως πάνε μαζί, όταν προσπαθούν να ειπωθούν πράγματα πιο αστεία και εκεί ακριβώς καταφέρνουν οι Π.σ.Τ να τα πάνε περίφημα. Οι στίχοι είναι έξυπνοι, η μουσική είναι το κέφι το ίδιο και λίγη σημασία να δώσεις, θα βρεθείς να σιγοτραγουδάς τα λιγοστά τραγούδια τους. Πόσα έχουν; Μόλις πέντε. Αρκούν για να κάνεις live εμφάνιση; Σίγουρα αρκούν αν παίξεις καινούργια και καμιά διασκευούλα. Αυτό τι σημαίνει; Πως θα προστεθεί ο παράγοντας “έκπληξη” σε μια εμφάνιση που αναμένω με αγωνία. Εντάξει, όχι πραγματική αγωνία. Απλά θα τους δω και δεν θα πάω για σουβλάκι, ανάμεσα σε Agnes Vein και Need.
Για τους τολμηρούς που θέλουν ζήσουν το fest όλο μέσα ναούμ, το πρόγραμμα της Κυριακής ανοίγουν οι γλυκύτατοι Desert Monks, οι οποίοι παίζουν ένα alt rock που με πηγαίνει πίσω, στις αρχές 00’s, τότε που έπινα φραπέ και οι συνδέσεις ήταν PSTN. Αυτό σημαίνει και καλά και κακά πράγματα, όμως τα τραγούδια του φετινού album τους με τίτλο Sympan, είναι πολύ ευχάριστα και εάν έχουν καλό ήχο θα κερδίσουν κόσμο. Είναι σημαντικό και το γράφω από τώρα για να μην σας γαμωσταυρίσω την ώρα που σας ακούω, να μην γεμίσετε με ηλίθια μπάσα τον ήχο σας, δεν είστε στονεράδες, παίξτε καθαρά να ακούμε τις κιθαρίτσες και τις φωνούλες. Δεν έχετε να κρύψετε κάτι.
Για την πρώτη μέρα δεν έχω να πω πολλά ρε μάγκες. Η τριάδα που ανοίγει την φασούλα είναι από τις αγαπημένες μου καταστάσεις τα τελευταία 2 χρόνια, τα έχω πει 100 φορές, ας κάνω ένα recap που λένε και στο χωριό μου. Calyses, ΛΔΛΜ και Khirki είναι καβλερές περιπτώσεις που θεωρώ ότι κάθε μουσικόφιλος που ψωνίζει ήχους από τις γύρω γειτονιές, πρέπει να τσεκάρει χθες, όχι σήμερα. Το group για το οποίο η μέρα γίνεται λίγο πιο ενδιαφέρουσα για μένα, είναι ο Void Droid που δεν τους έχω δει ζωντανά. Το Bipolar album του 2020 μου άρεσε και τους θεώρησα σαν μια ποιοτική εξέλιξη της φάσης, ένας από αυτούς τους δίσκους που βγαίνουν εκεί που σκάει το κύμα, αυτό το κουραστικό stoner wave που θεωρώ ότι από εδώ και πέρα θα δίνει δυνατούς δίσκους, που θα ακούνε όλο και λιγότεροι. Έτσι πάει μάγκες, ΜΟΝΟΤΣΙΛΝΤΕΡΝΟΦΔΕΣΑΝ. Α, ναι την ίδια μέρα παίζουν και οι Nightstalker ως headliners.
Έχω αναφέρει μονάχα 4-5 μπάντες και φανταστείτε ότι εγώ θα είχα ψηθεί ήδη. Βασικά θα είχα ψηθεί και μόνο επειδή παίζουν μέταλ και δίπλα ψήνουν σουβλάκια. Δεν έχω κάνει εκτενή αναφορά στους (βαθιά ανάσα) Naxatras, Need, Agnes Vein, Universe217 διότι εδώ μάγκες έχουμε να κάνουμε με must attend καταστάσεις. Οι Naxatras παίζει να έχουν κυκλοφορήσει τον καλύτερο ελληνικό rock δίσκο φέτος, οι Need είναι τεράστιο prog act παγκόσμιου βεληνεκούς, οι Universe217 βγάζουν επιτέλους νέο δίσκο και θα ακούσουμε νέο υλικό και τέλος οι Agnes Vein, οι αγαπημένοι μου κάφροι που ό,τι και να πω είναι ελάχιστο μπροστά στον αργό όλεθρο που θα σπείρουν (όπως έκαναν και στο Temple την τελευταία φορά που τους είδα, παίξτε ρε μλκες το Earendil). Αυτά τα λίγα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και κάπου εδώ τελειώνει για μένα το ανελέητο spam περί συναυλιών. Ελπίζω οι δουλειές να πήγαν καλά, οι φορείς πολιτισμού να έμειναν ευχαριστημένοι ώστε του χρόνου να φέρουν και τίποτα της προκοπής που να μην είναι πάλι τα ίδια τα γνωστά τα safe, γκώσαμε.
