Ακούγοντας ξανά το ντεμπούτο του Four Tet

Πολύ θα ήθελα να τρυπώσω στον εγκέφαλο μουσικών σαν τον Kieran Hebden aka Four Tet. Κάποια στιγμή που θα βρίσκεται σε... υπολειτουργία, την ώρα που θα κοιμάται, να μπω και να αρχίσω να καταγράφω ό,τι συμβαίνει εκεί μέσα. Ασφαλώς και δεν είναι λίγο ένας μουσικός παραγωγός να έχει καταφέρει να αλλάξει την ηλεκτρονική σκηνή παγκοσμίως δύο και τρείς φορές τα τελευταία χρόνια. Πολλοί απο εσάς σίγουρα θα τον γνωρίζετε για το τεράστιο Rounds του 2003 στην Domino αλλά ο Hebden υπήρχε από πολύ πριν ως Four Tet, από το 1999, συγκεκριμένα, με το Dialogue, για να ακολουθήσει το Pause, το 2001. Πόσο υπέροχο ένας παραγωγός να κάνει βήματα μόνο μπρος τα μπροστά; Κάθε φορά να μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, καταφέρνοντας όμως πάντα να κρατάει την χαρακτηριστική του αισθητική στον ήχο και την τεχνική; Ε λοιπόν υπάρχει μία τέτοια περίπτωση.

Από τα beats των 90s και τα πειραγμένα ηλεκτρονικά των 00s μέχρι το Four To The Floor της δεκαετίας που διανύουμε ο Four Tet κρατάει ψηλά τη σημαία του κατακτητή. Από τα χωράφια των lo-fi τζόκεϊς ως αυτά των clubs. Γυρίζοντας πίσω όμως τον χρόνο στα περίπου 15 χρόνια και τοποθετώντας ξανά το ντεμπούτο του άγνωστου τότε Four Tet στο πικάπ, τα συναισθήματα γίνονται πυροτεχνήματα, σαν σε πανηγυρισμό καινούργιας χιλιετίας. Από την πρώτη κιόλας βελονιά ο ακροατής νιώθει τα μελαγχολικά beats να του πλημμυρίζουν το μυαλό. Η τεχνική είναι η ίδια, ο Hebden έχει δηλώσει επανειλημμένως πως χρησιμοποιεί τα ίδια software και hardware τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Οι ιδέες όμως φέρουν την ασύγκριτη υπογραφή του. Φυσικά όργανα, ακουστικές κιθάρες, τύμπανα κλπ μπλέκονται άψογα με τα rough πνευστά που έχει σαμπλάρει μαζί με πολλά άλλα εκεί μέσα. Ο ήχος καθαρός και η παραγωγή ειλικρινής. Στα κομμάτια του τις πιο πολλές φορές δεν κάνει καν mastering γιατί έτσι κουβαλάνε μαζί τους τα πάντα από το μυαλό του -και έτσι πρέπει εδώ που τα λέμε.

Σε εποχές μουσικής πλημμύρας από φρέσκιες κυκλοφορίες οι μουσικοί που κατάφεραν να επιβιώσουν είναι αυτοί που δημιούργησαν δική τους σχολή και ο Kieran Hebden δεν θα φύγει ποτέ απο το πόστο της «Μάνας». Αν ξεκινήσω να μετράω πόσους έχει επηρεάσει (συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό μου) δεν θα φτάσει ούτε μια εβδομάδα. Βάζοντας και όλη την πρόσφατη τρέλα με τον νέο του κολλητό Fred Again.. που χορεύει σε τρελούς ρυθμούς όλο τον πλανήτη το τελευταίο διάστημα. Συνοψίζοντας, το «παλιακό» Dialogue του 1999 παίρνει 10 με τόνο και ακούγεται πιο φρέσκο από ποτέ. Σε μια ολοκάθαρη, λαμπερή ημέρα, δοκιμάστε το.