Τα πρωινά της Δευτέρας είναι ιερά. Έχετε σκεφτεί πόση προσπάθεια θέλει μια νέα εβδομάδα για να ξεκινήσει σωστά; Πόσο μάλλον οι εβδομάδες που περιέχουν πράγματα που θέλουμε πολύ; Αυτό εδώ το μπουκέτο 7 ημερών περιέχει πολλές επιλογές για να παίξουν στο πικάπ. Από νέες κυκλοφορίες ως ανακαλύψεις, θαμένες καλά στο πλούσιο πριν της μουσικής παγκοσμίως. Παρ'όλ'αυτά διαλέγω κάτι από το πρόσφατο παρελθόν που αγαπώ πολύ. Το κάνουμε αρκετά σε αυτή εδώ την στήλη τελευταία. Ο λόγος για τον νέο βασιλιά των ηλεκτρονικών, Andy Stott που μου δίνει άλλη μια αφορμή για να τιμήσω την Αγγλία για τα άψογα μουσικά της μυαλά.
To Faith in Strangers κυκλοφόρησε στις 17 Νοέμβρη του 2014 και ήταν μια μουσική βόμβα για όλους όσους εκτιμούν αυτόν τον ήχο. Θα έλεγε κανείς πως συνεχιζει επάξια την καλή φήμη του Luxury Problems απογειώνοντας τον Stott και κάνοντας τον πιο αισθαντικό. Μουσική για να πάει το μυαλό και η σκέψη πιο μακριά, σε μέρη όμως που δεν υπάρχει ασφάλεια. Μαζί με το μυστήριο ασπρόμαυρο των εξωφύλλων του.
Κάποτε υπήρχαν μουσικά genres, γκρινιάζουν οι παλιοί ενώ τώρα όχι, όλα είναι μπερδεμένα. Όσο η μουσική προχωράει, τόσο μπλέκεται με τον εαυτό της και αυτό κατά την γνώμη μου είναι καλό. Εδώ ο Andy Stott ακροβατεί μεταξύ του ambient και του techno του 90, της kraut του 70 και της νέας bass σκηνής της Μεγάλης Βρετανίας.
Και επειδή ο τρόπος είναι πάντα το πιο σημαντικό, όλα είναι σερβιρισμένα στις σωστές δόσεις. Ο δίσκος ξεκινάει με κομμάτια σκληρά, τα υπέροχα "Violence", "Damage" και "In Oath", μαλακώνει στην ατμοσφαιρικότητα των "Faith in Strangers" και "Missing" και τελειώνει σοφά με το "Time Away". Η παραγωγή σκίζει ενω τα ηλεκτρονικά κάνουν παρέα με τα φυσικά όργανα. Οι μπασογραμές είναι από την κόλαση που συμβαίνει στο μυαλό του Stott και τα female vocals της Alison Skidmore λειτουργούν ως σωτηρία (ή μήπως όχι;) μέσα στο βάθος του ήχου του. Το Faith In Strangers είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα και ο Andy Stott ένας μουσικός που επινόησε τον δικό του ήχο για να ζήσει με αυτόν.
Καλή εβδομάδα folks!
