Για κάποιο πολύ μυστήριο και περίεργο λόγο οι δίσκοι που είτε κυκλοφόρησαν είτε γράφτηκαν καλοκαίρι πάντα θα μου αποσπούν την προσοχή λιγουλάκι παραπάνω. Είναι που ξεμπροστιαζονται στο κοινό σε εντελώς αντιεμπορικές περιόδους, είναι που το καλοκαίρι το μυαλό ξεφεύγει, δεν ξέρω. Ο Δημήτρης Πετσετάκης κυκλοφόρησε σε βινύλιο τον Αύγουστο του 1991 το εξαιρετικό Missing Links μέσω του άκρως ενδιαφέροντος label Utopia που είχε τα γραφεία του στην Παλλήνη και ειδικευόταν στον New Age ηλεκτρονικό ήχο του 80 και 90. Πόσο παραπάνω στοχευμένη θα μπορούσε να είναι μια δουλειά από κάποιον που έχει χτίσει ένα concept τόσο προσεγμένα και σωστά και το παρουσιάζει τόσο αναλύτικα στο κοινό; Όπως αναφέρει και ο ίδιος στο insert της κυκλοφορίας αλλά και και στο δελτίο τύπου που βρέθηκε μεσα στην κόπια μου: «Αυτός ο δίσκος δεν είναι ούτε ηλεκτρονικός, ούτε new age, ούτε jazz, ούτε minimal αλλά μια κραυγή, μια σειρήνα συναγερμού γι αυτούς που κοιμούνται βαθιά και δεν βλέπουν τι συμβαίνει γύρω τους». Ξεκάθαρα εδώ ο συνθέτης κρούει τον κώδωνα κινδύνου για την ελεύθερη, μίνιμαλ φόρμα σύνθεσης που τείνει να εξαφανιστεί μέσα στην εμπορικοποίηση της μουσικής στην μια πλευρά, σχολιάζοντας αντίστοιχα τον κίνδυνο εξαφάνισης της φύσης, των ζώων και των ανθρώπων στην άλλη πλευρά. Δύο περιβάλλοντα όπως ο ίδιος υπογραμμίζει.
Είναι αυτή η φάση στις αρχές του '90 που η επανάσταση είχε τέτοιο χρώμα για τους καλλιτέχνες γενικότερα. Το αποτέλεσμα μαγικό. Μια πλευρά γεμάτη ηλεκτρονικά χτισμένα αβίαστα από ηλεκτρικές κιθάρες και μιας πληθώρας synths (Roland S-550, JX-3P, Roland Vocoder Plus, DW-8000 Korg κ.α) και άλλη μια πιο φυσική με ήχους από τροπικά πουλιά, δελφίνια, ήχους από καταιγίδες και βροχές και διάφορα έθνικ όργανα (Kambas, Kambanane, Turgana κ.α). Ένα μουσικό περιβάλλον αρκετά τεχνικό και ηλεκτρονικό από τη μια και (ας το πούμε) έθνικ από την άλλη. Ποτέ δεν μου άρεσε ο συγκεκριμένος όρος ομολογώ και φταίνε πολλά γι’ αυτό.
Παρόλα αυτά εδώ ο πρωτοπόρος συνθέτης Δημήτρης Πετσετάκης με την βοήθεια και τις ευλογίες του Βαγγέλη Κατσούλη στην μίξη και την παραγωγή (ο ίδιος ήταν και ο ιδιοκτήτης του label) καταφέρνει και κολλάει στον τοίχο τον ακροατή από το πρώτο κιόλας λεπτό, χωρίς όμως να τον πιέσει ιδιαίτερα. Δευτέρα είναι άλλωστε και τα πράγματα πρέπει να εξελιχθούν ήρεμα. Άσε που οι θερμοκρασίες έπεσαν αισθητά. Ευκαιρία για απανωτές ακροάσεις από το ελληνικό έδαφος που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές του εξωτερικού, της ίδιας περιόδου. Φτάνοντας στον αγαπημένο μας υλικό κόσμο, αξίζει να αναφερθεί πως ο εν λόγω δίσκος θέλει το ψαξιματάκι του αφού δεν έχει γίνει επανέκδοση (πέρα από την συλλογή - έκδοση της Into The Light με τίτλο Endless που περιέχει κομμάτια από την αρχική κυκλοφορία) με αποτέλεσμα να κρατάει τσουχτερές τιμές.
