Μέρες ανοιξιάτικες, εορταστικές, μέρες πριν και μετά το Πάσχα, μέρες μεγάλες. Χρειάζομαι κάτι δυνατό, religious, spiritual, πομπώδες. Από τέτοια άλλο τίποτα βέβαια αφού στην περίπτωση μου αυτοί είναι δίσκοι που παρελαύνουν από το πικάπ μου όλο τον χρόνο. Η ανάγκη των ανθρώπων να μπουν ολοένα και πιο βαθιά στη θρησκεία που πιστεύουν και να νιώσουν την απαραίτητη ασφάλεια, τους έκανε να περάσουν όλο αυτό και στη μουσική και τα παραδείγματα είναι αρκετά. Πάμε να διαλέξουμε όμως κάτι που έχει και τη σωστή ιστορία από πίσω.
Τι θα λέγατε αν τεράστιοι μουσικοί της jazz όπως οι Herbie Hancock, Thad Jones, Ron Carter, Jerome Richardson, Grady Tate και Jonathan Klein αποτελούσαν το σύνολο μιας πολύ ιδιαίτερης ηχογράφησης που συνέβη στην Νέα Υόρκη το 1968; Η ιστορία λέει πως γιός ραβίνου, o Joseph Klein, στη νεαρή ηλικία των 17 χρόνων έγραψε αυτό το spiritual jazz έπος, το δίχως άλλο. Ο ίδιος φοίτησε στο Μπέρκλεϊ , σπουδάζοντας μουσική και το όραμα του ήταν να συνδυάσει τις θρησκευτικές ψαλμωδίες με την αγαπημένη του jazz. Αρχικά τον δίσκο κυκλοφόρησε κυκλοφόρησε ένας μικρός εβραϊκός οργανισμός. σε λίγες κόπιες μέχρι που έφτασε στα χέρια του Johnny Trunk και επανεκδόθηκε.
Το timing ήταν σωστό, αφού ο περιπετειώδης Hancock, όπως πάντα, έψαχνε να ανοίξει σε νέα μονοπάτια τον ήχο του -μόλις είχε κυκλοφορήσει το εξαιρετικό Fat Albert Rotunda. Έτσι και δέχτηκε την εν λόγω πρόκληση, ανεβαίνοντας level και δημιουργώντας ένα εξαιρετικό μουσικό σύνολο με fusion πρόσωπο και deep jazz βάση. Ένα ιδανικό άκουσμα για τις κατανυκτικές μέρες του Πάσχα και τις ανοιξιάτικες γιορτές μετά από αυτό. Άνετα θα το άκουγα σε λιτανεία, δυνατά από τα ηχεία και σε χαμηλό φωτισμό στην κατάμεστη πόλη της Κέρκυρας. Καλή Κυριακή αδέλφια.
