Δεν προλάβαμε να πάρουμε τα βουνά και τις θάλασσες με όλα αυτά που συμβαίνουν, μας πρόλαβε η επικαιρότητα και ο καιρός που άνοιξη δεν την λες. Αλλά πάντα έτσι θα συμβαίνει ή τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ. Μας απομένει να διαλέξουμε δραστηριότητα, κατάσταση και να την ντύσουμε με την αγαπημένη μας μουσική, το T-shirt που τόσο γουστάρουμε να φοράμε και την βόλτα που απολαμβάνουμε να κάνουμε σε μέρες που διαλέγουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα μας. Σαφώς και αυτό είναι κάτι που μπορούμε από μεριάς μας να κάνουμε.
Τις πρώτες μέρες της άνοιξης πάντα διαλέγω φλάουτα, κιθάρες ακουστικές, κρουστά και φωνές που μαρτυρούν την πιο δημιουργική φάση της Γης, την στιγμή που όλη η φύση διαλέγει ανάπτυξη και δραστικές αλλαγές. Το καταλαβαίνω άλλωστε και από τη γάτα μου που αρχίζει να ζητάει πιο πολύ το έξω από ποτέ και να νιαουρίζει έξαλλη τα πρωινά. Καιρός να διαλέξω κάτι από τη δισκοθήκη μου outsider και αισθητικά αλλά και μουσικά, που θα υποστηρίζει όλα τα προαναφερθέντα και θα δώσει το κατάλληλο mood στα ηχεία μου. Θα ανοίξω τέντα και τις μπαλκονόπορτες μου, θα δυναμώσω.
Μια από τις χροιές που λατρεύω παθητικά από την πρώτη κιόλας μέρα που άκουσα είναι αυτή του Σταύρου Λογαρίδη -ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά κεφάλαια στην εγχώρια δισκογραφία για μένα. Αξίζει να αναφέρω γι' αυτούς που δεν γνωρίζουν ότι ήταν η ψυχή των Poll, το πιο σημαντικό κομμάτι των Ακρίτας αλλά και ένα από τα πιο έξυπνα μυαλά στον ροκ και ηλεκτρονικό ήχο στην χώρα μας. Πέρα από την φανταστική του φωνή, συνέθεσε εξαιρετικούς δίσκους και ήταν πάντα μπροστά απο μια εποχή που έτρεχε με εκατό. Ο ίδιος ήταν εκεί στις επάλξεις, καλπάζοντας από τον folk και rock στον πιο σύγχρονο new age ηλεκτρικό ήχο και το περιβόητο soft rock, ως την disco rock. Στο ενεργητικό του έχει αρκετά προσωπικά albums αλλά και soundtrack για σειρές και ταινίες που ακούγονται ευχάριστα μέχρι και σήμερα.
Είναι γεγονός πως θα μπορούσα να ασχοληθώ με έναν από τους πιο γνωστούς του δίσκους στο Diggin αυτής της εβδομάδας αλλά αντί αυτού διαλέγω ένα από τα πιο ταπεινά του εγχειρήματα πίσω στα 80s που τόσο του ταίριαξαν και πιο συγκεκριμένα στο 1983 όταν κυκλοφόρησε από την Polydor μουσική για την τηλεοπτική σειρά ''Οικογένεια Ζαρντη'' που προβλήθηκε απο την ΕΡΤ για μια σεζόν και που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό. Σκηνοθέτης της σειράς ήταν ο Κώστας Φέρρης με φοβερό καστ και ενδεικτικά αναφέρουμε τους Παύλο Σιδηρόπουλο, Κώστα Βόγλη, Κωνσταντίνο Τζούμα και πάει λέγοντας.
https://www.youtube.com/watch?v=jQBvh8M0UIY
Εδώ ο Λογαρίδης δίνει ψυχή -από τη μια περνάει τον παραδοσιακό ήχο με τον δικό του μοναδικό τρόπο και από την άλλη περνάει τα ηλεκτρονικά πολύ έξυπνα, στο ''Είναι Κόλαση η Αγάπη'' ας πούμε. Υπάρχουν στιγμές που δεν το πιστεύεις ότι η μουσική είναι 40 χρονών και βάλε ενώ πολλά από τα αγαπημένα λογαριδικά θέματα ανακυκλώνονται με μαεστρία στα 50-60 λεπτά που διαρκεί το εν λόγω Long Player. Στο σύνολο του είναι όπως πάντα που αισθαντικός και δυνατός σε σημεία. Κάπως παραδοσιακός και ροκ μαζί. Ένας απο τους πιο αγαπημένους μουσικούς σε πολύ σημαντικές στιγμές. Ένας δίσκος ταμάμ για την εποχή που διανύουμε. Πάμε να βγούμε από το τούνελ μάγκες μου.
