Θες να νιώσεις πιο ελαφρύς; Θες να δείς καταστάσεις με άλλο μάτι; Η κατάλληλη μουσική στο player σου θα σε βοηθήσει για άλλη μια φορά, πίστεψε με. Μετά απο μια κουραστική ημέρα πάντα διαλέγω προσεκτικά τι θα βάλω στο πλατό του πικάπ μου. Ο τιμώμενος δίσκος αυτής της εβδομάδας ονομάζεται A Cordes Et A Cris και ακούγεται ολόφρεσκος κι ας μας έρχεται απο το μακρινό 1979. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη χριστουγεννιάτικη βόλτα μου σε δισκάδικο στη Μονμάρτη πριν απο μερικά χρόνια, όταν ζήτησα απο τον ιδιοκτήτη Henri Texier κι εκείνος γούρλωσε τα μάτια λέγοντας μου: ''Και εσύ που τον ξέρεις τον Τεξιέ;'' Τότε είχα αγοράσει τον πρώτο του δίσκο στην πρώτη του έκδοση. Που να φανταστώ πως θα κολλήσω άσχημα, ψάχνοντας ό, τι έχει κυκλοφορήσει μέσα στα χρόνια. Και ξέρετε, αυτό πέρα απο χούι των συλλεκτών που τα θέλουν όλα απο έναν καλλιτέχνη, είναι και λογικό όταν ο μουσικός είναι γκαραντί.
Στην περίπτωση του Τεξιέ όλα αυτά ισχύουν χίλια τοις εκατό. Μια ιδιοφυΐα στο κόντραμπασο που με τον τρόπο του τραγουδάει αλλά και όταν δεν το κάνει παίζει φλάουτο. Μαζί του ένας πιανίστας και δύο έγχορδοι. Το αποτέλεσμα συγκλονιστικό. Έχετε ακούσει αυτά που κάνει ο Henrik Schwarz που γράφει ηλεκτρονική μουσική για φυσικά όργανα ή διασκευάζει τη μουσική του κατα αυτόν τον τρόπο; Ε λοιπον εδώ όλα έχουν μια τέτοια αίσθηση αφου ο Ανρί παίζει σχεδόν μετρονομικά. Εξού και η μεγάλη του απήχηση στους ηλεκτρονικούς παραγωγούς που τον ρεμιξάρουν και τσιμπάνε samples για τα κομμάτια τους κατά καιρούς (βλέπε Bonobo). Το όλο θέμα όμως είναι οι συνθέσεις του που πέρα απο μοναδικές σε αισθητική, είναι και πάρα πολύ catchy με κάποιον μαγικό τρόπο. Αυτό ισχύει ακόμα και στα πιο easy going κομμάτια του. Το A Cordes Et A Cris κρύβει πολλή ενέργεια που αποκαλύπτεται στον ακροατή απλόχερα απο την πρώτη κιόλας βόλτα.
Για την ιστορία, ξεκίνησε να παίζει δίπλα στον Jean Luc Ponty αλλά η κινητήριος δύναμη για τη μουσική του είναι οι αγαπημένοι του Don Cherry και Ornette Coleman, όσο κι ας μην τους θυμίζει η μουσική του. Περάστε το όλο μια δυνατά στο τέλος της ημέρας. Μετά, εύλογα, θα ασχοληθείτε και με τα υπόλοιπα album του. Κυρίως τα τρία πρώτα, σκίζουν. Οι πρώτες γαλλικές βινυλιακές εκδόσεις είναι ακριβές, αλλά υπάρχουν και σύγχρονες επανεκδόσεις γι' αυτούς που δεν θέλουν να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Μουσική για το ξεκίνημα του Οκτώβρη στην πόλη.
